Wie is de schuldige dat je moe bent Dat je niet hebt gevonden waar je op wachtte Je verloor alles waar je naar op zoek was Stijg in de lucht en viel En wiens schuld Is het zo dat dag na dag het leven op de manier van iemand anders voorbijgaat en je huis eenzaam is geworden en leeg staat buiten je raam "Wederopstanding" "Wie is de schuldige?" en wat moet ik doen?" - twee eeuwige Russische vragen. Ze worden over alles gevraagd: politiek, de samenleving, het persoonlijke leven, carrière. Maar ze antwoorden heel anders. Sommigen geven een buitenlandse vijand de schuld van al hun mislukkingen, sommigen geven hun familieleden de schuld, en sommigen geven alleen zichzelf de schuld, waardoor ze in depressie en masochisme vervallen. Wat betreft het oplossen van uw problemen, er zijn veel minder antwoorden. Er zijn maar weinig mensen die echt zeker weten wat ze echt moeten doen om het leven beter te maken. Ik denk dat iemand iedereen de schuld kan geven van zijn falen, zelfs de reptielen van de planeet Niberu, maar de echte schuld ligt bij hemzelf en de sociale gemeenschap om hem heen. culturele omgeving. In verschillende gevallen is het verantwoordelijkheidspercentage verschillend (50% tot 50%, 60% tot 40% of 30% tot 70%). Een pasgeboren kind is erg zwak en sterk afhankelijk van de omgeving. De wereld drukt van alle kanten op hem en het kind moet zich aanpassen en zijn moeder en vader om de nodige dosis liefde, aandacht en zorg smeken. Het is geweldig als de moeder en vader psychologisch volwassen mensen zijn en hem alles geven wat hij nodig heeft, maar vaker zijn ze zelf getraumatiseerd en neurasthenisch. Daarom zijn veranderingen in neurosen sindsdien een taak van de sociale orde. Een Amerikaanse psycholoog zei dat psychologie het beroep van de toekomst is. Dat klopt, want het aantal borderline-stoornissen groeit ieder jaar. Verschillende vormen van obsessief gedrag, verslaving, drugsverslaving, depressie - dit alles groeit in rekenkundige progressie. En psychologen kunnen het zelf niet aan. En hoeveel mensen vragen niet om hulp als dat nodig is... En dan begrijpen de nabestaanden niet waarom de persoon uit het raam sprong, alles leek in orde te zijn. Blijkbaar niet alles. Als we de groei van psychopathologieën willen stoppen, moeten we onze sociaal-culturele omgeving in iets anders transformeren, of een andere kunstmatige omgeving creëren. Ik bedoel dat de omgeving liefdadig moet worden voor de mentale toestand van een persoon, genezend voor zijn getraumatiseerde ziel. Maar er is één nuance die al onze dromen tot stof vernietigt. Feit is dat mensen over het algemeen infantiel en onverantwoordelijk zijn. Ik zag veel mensen die van hun problemen af ​​wilden, de hark onder hun voeten weg wilden halen, de verantwoordelijkheid voor hun leven wilden nemen en het wilden veranderen. Maar dit was slechts hun bewuste standpunt. In hun onbewuste hadden ze een krachtig tegengewicht waardoor ze hun plannen voor zelfverbetering niet konden realiseren. Al deze mensen hielden vast aan hun neurosen en stoornissen; het was gunstig voor hen om in een ongezonde toestand te verkeren, net zoals het gunstig is voor een ambtenaar om steekpenningen aan te nemen en te stelen uit de stadsbegroting, zelfs als iemand veel moeite doet om zijn zichtbare mentale problemen op te lossen, in werkelijkheid wil hij ze niet oplossen, omdat elk probleem, elke slechte gewoonte, elke angst - ze zijn allemaal gunstig voor hem en noodzakelijker. Hij wil of kan het eenvoudigweg niet aan zichzelf toegeven. Enquête over geluk (neem deze mee): https://vk.com/lifeofpsy