Voor mij klinkt de uitdrukking “jezelf verliezen in een relatie” als een beschrijving van de staat van afhankelijkheid van een partner. Deze toestand kan worden gekenmerkt door een hele reeks onaangename gevoelens: schaamte, schuldgevoel, wrok, jaloezie, angst. Bij verslaving is er sprake van een illusie van het lezen van gedachten en het voorspellen van de verlangens van een partner. Ik wil niet mijn leven leiden, maar het zijne. En tegelijkertijd is het noodzakelijk om te bepalen of verlangens correct worden geraden en vervuld door indirecte tekens. Het is onmogelijk om de vraag rechtstreeks te stellen, uit angst de relatie te verliezen. Misschien heb je het gevoel dat je waardeloos en tweederangs bent. Dus wat moet je doen? Ten eerste moeten we niet vergeten dat dit slechts een van de toestanden is. En je hebt zeker nog iets anders in je arsenaal. Eén waarin je blij of verdrietig bent, maar niet beschaamd of bang. Eén waarin je relatie nergens heen gaat, wat je ook zegt. Degene waarin u uw behoeften en verlangens hoort, uw interesse en uw kracht en competentie voelt. De staat van uw integriteit en autonomie Ten tweede moet u leren opmerken hoe u overschakelt van een staat van autonomie naar een staat van afhankelijkheid. Wat doet je partner waardoor je grond onder je voeten verliest? Op welk punt word je kleiner dan het of verdwijnt helemaal. Wat is prettig voor je in deze toestand, waarom glijd je erin af. Misschien is het vertrouwd en veilig, of word je gevoed door de energie van woede... Iedereen hier heeft zijn eigen individuele ervaring, maar je hebt het zeker ergens voor nodig. En je weet zeker hoe je terug moet schakelen. En het zou ook goed zijn om op te merken hoe je dit weet te doen. Eigenlijk, als je dit allemaal over jezelf weet, zul je zeker niet verdwalen. En als u verdwaalt, weet u hoe u uzelf snel kunt terugvinden. Er zijn waarschijnlijk mensen die bijna nooit in een staat van verslaving vervallen, maar dat zijn er maar heel weinig. En alle anderen kunnen hun leven gemakkelijker maken door zich tot een psychotherapeut te wenden. Het zal eenvoudiger, sneller en efficiënter zijn. Een psychotherapeut kan u opmerken op het moment dat u gewoonlijk en automatisch van de ene toestand naar de andere overschakelt, en u helpen uzelf in dit proces op te merken. Alleen door op te merken wat en hoe je doet, kun je immers een keuze maken voor iets anders. Mijn andere artikelen over relaties kun je hier lezen