Waarom gedraag je je op dezelfde manier in soortgelijke onaangename situaties? Elke keer irriteert het je steeds meer. Geef je iemand de schuld, of ben je misschien boos op jezelf dat je niets kunt veranderen? Ik zal je een geheim vertellen: alles is ingewikkeld, maar tegelijkertijd heel eenvoudig. Je hebt dit ooit voor het eerst van iemand geleerd. Ja, toen er voor het eerst in je leven een soortgelijke situatie was, heb je dat geleerd reageer op deze manier. Misschien gebeurde dit in uw kindertijd en had uw naaste familielid, vaker uw moeder, een soortgelijke situatie. Daar dacht moeder iets, reageerde emotioneel en ondernam vervolgens actie. Je was een waarnemer en tegelijkertijd een deelnemer in deze situatie, ook al liet je jezelf daar op geen enkele manier zien. Vooral onafgemaakte situaties die een oplossing vereisen, worden levendig herinnerd. Dan zullen zich soortgelijke situaties in uw leven voordoen. Maar omdat je uit gewoonte reageert, maar geen oplossing vindt, zal de emotionele last zich ophopen. De functie van dit gewicht is om u tot een beslissing te dwingen. Zodra de beslissing is genomen, is dat het, de les is voltooid en er komt verlichting. Als er geen verlichting optreedt, is de beslissing verkeerd. Tijdens consulten treffen we dergelijke situaties aan, vaak in de kindertijd, tijdens de zwangerschap van uw moeder bij u. En ik vraag altijd: is dit van jou of niet? Ja de mijne! Soms raakt iemand zo aan dit verhaal gewend dat hij het als zijn leven beschouwt. Als alles met moeder is gebeurd, dit waren moeders ervaringen, moeders leven, moeders onopgemaakte beslissing, dan kun je nu gewoon moeder bedanken, haar deze manier van reageren in dergelijke situaties teruggeven. Wat wil je echt zeggen, handel in zo'n situatie en vind met vreugde je nieuwe manier van reageren in een dergelijke situatie, die geen interne spanning veroorzaakt en een gevoel van lichtheid van binnen creëert. Het is belangrijk om te begrijpen of je zelfs maar zag dat je zo reageerde, omdat je moeder ook zo reageerde manier. Mama is mama, en jij bent jij. Geloof me, onze moeders hebben geen doel om ons iets slechts te leren. Ze leefden en reageerden zo goed als ze konden. Je hebt deze methode in je bagage meegenomen en misschien heeft het je ooit geholpen. Maar vandaag ben jij jij. Alleen jij beslist of je het gebruikt of teruggeeft aan je moeder en een nieuwe manier van reageren in dergelijke situaties toevoegt aan de vrije ruimte. We hebben in onze kindertijd veel geleerd, niet alleen van onze moeder. Maar ook van papa, opa, oma, tante, oom en iedereen die ons toen omringde. Ja, je kunt iemand je hele leven de schuld geven dat het door hem of haar komt... Maar aangezien je dit nu leest, kun je zeker je leven veranderen. Welke gevoelens storen u het vaakst, waar woont u meestal? Woede, frustratie, wrok, angst, hulpeloosheid, wanhoop, eenzaamheid? Is dit echt jouw manier van leven, of die van iemand anders? Omdat jij erin zit, is het nu van jou, maar tegelijkertijd is het niet zo eenvoudig: je moet zeggen dat ik het heb en dat ik het wil veranderen. Zodra je het niet langer in jezelf verbergt, of jezelf ervoor afsluit, wordt het probleem zichtbaar. Haal het eruit, kijk ernaar, schrijf alles wat je voelt en denkt op een stuk papier. Als je de moed niet hebt, maak dan een afspraak met een psycholoog. Samen is het niet eng, het is zelfs leuk. Natalya Demyanets psycholoog, specialist in psychosomatiek Mijn telegramkanaal: PSYCHOLOGIE l PSYCHOSOMATICA https://t.me/natalya_demyanets