Van de auteur: Het artikel beschrijft een van de aspecten van verslavend gedrag, waarvan de aandacht in grote mate bijdraagt ​​aan het stellen van de juiste grenzen. Tegenwoordig houdt iedere psycholoog zich op de een of andere manier bezig met afhankelijke of medeafhankelijke relaties, en met therapie voor afhankelijke karaktereigenschappen bij cliënten. Dit is geen ongeluk. Dit is praktisch een ziekte van onze samenleving, haar tradities, geschiedenis en grondslagen. Velen van ons hebben geleerd onszelf of onze belangen, gezondheid, succes en tijd op te offeren ‘ter wille van een gemeenschappelijk doel’, ‘ter wille van de liefde’, ‘als alles maar goed zou komen’, ‘als we dat maar zouden doen’. t vechten en ruzie maken,” “als we mama, papa, man, vriendin, etc. maar niet van streek zouden maken.” Hier moet je niet denken dat psychologen in eerste instantie tegenstanders zijn van nobele gevoelens en impulsen en altruïsme en spirituele vrijgevigheid verachten. Dat is niet waar het hier om gaat. Ware geestelijke vrijgevigheid en het verlangen om te geven, om aan een ander te schenken, om voor de naaste te zorgen ‘omdat ik geestelijk rijk ben’, ‘omdat ik veel heb’, ‘omdat ik wil’, wordt eerder gezien als een teken van persoonlijke volwassenheid, volwassenheid en schaal. Maar jezelf opofferen, je vrijheid schenden omdat ‘zo is het’, ‘ik moet’, ‘ze willen op geen enkele andere manier van me houden’, enz., zijn eerder tekenen van een afhankelijk, niet vrij karakter, de eigenaren van die doorgaans niet zo gelukkig leven, niet voldoende voldoening uit het leven halen, de neiging hebben destructieve, niet-constructieve relaties met anderen aan te gaan en in deze relaties lijden. In dit artikel wil ik de aandacht vestigen op één aspect van verslaving dat wordt zelden door deskundigen genoemd, maar heeft een krachtige invloed op de afhankelijke persoon en vergroot zijn afhankelijkheid van omstandigheden, mensen en relaties. Dit is een probleem van materiële hulpbronnen en materiële afhankelijkheid. Dit is een heel eenvoudig en fundamenteel aspect, dat echter vaak over het hoofd wordt gezien door mensen die hulp zoeken. We kunnen zoveel als we willen werken aan het vermogen om onze rechten te verdedigen, onze waarde terug te winnen en het gewicht en de betekenis van onze behoeften in het kantoor van de psycholoog te herstellen, maar als we serieuze materiële steun en voorzieningen blijven ontvangen van de persoon van wie we Als we onszelf willen bevrijden, dan zullen onze impulsen intern blijven en niet tot echte veranderingen leiden. Zo verklaart een vrouw die klaagt over de buitensporige aanwezigheid van haar ouders in haar leven de interne behoefte om zelfstandig te leven, maar blijft toch in haar leven. het appartement van de ouders, waarbij open overeenkomsten en duidelijke grenzen worden vermeden. Een andere vrouw, die haar ontevredenheid ervaart in een disfunctionele relatie, blijft geschenken en geld ontvangen van haar ongeschikte partner. De derde persoon blijft in de relatie "omdat hij aan hen verplicht is, ze helpen me veel." Afhankelijke relaties worden gekenmerkt door zo'n breuk, ik schijn voor mezelf erg zwak te zijn en niet in staat om mijn eigen levensonderhoud, appartement te verdienen , auto, en de persoon van wie ik afhankelijk ben, het lijkt mij sterk en bezitterig van mij, vanwege het feit dat ik hem zoveel kracht geef en mezelf intern verzwak. Dit gebeurt op precies dezelfde manier met immateriële hulpbronnen, bijvoorbeeld: 'hij is prachtig, getalenteerd, geweldig, maar ik ben niet goed', 'ze is kwetsbaar en heeft hulp nodig, ze zal zonder mij verdwijnen, maar ik ben volhardend, ik zal alles verdragen.” Dit is slechts één aspect van verslaving en het beschrijft niet de volledige complexiteit van dit fenomeen en is niet typisch voor honderd procent van de gevallen, maar als je je in sommige relaties niet vrij voelt, let er dan op of dat wel het geval is. een saldo van materiële bijdragen van u en uw partner? Heeft u het gevoel dat u uzelf het recht ontzegt om vrij te handelen omdat u ‘te veel verschuldigd bent’? Zo ja, geef dan niet overhaast alles op en ga in je ondergoed de deur uit, maar begin te werken aan balans en afspraken in je relaties. En hoor ook van je partner of er dezelfde kijk op verplichtingen bestaat, of is het gewoon jouw overtuiging dat je ‘schuld’ hebt. Misschien overdrijf je.