Anna Freud, de dochter van de beroemde psychoanalyticus Sigmund Freud, werkte ook in de psychoanalytische benadering. Hieronder stel ik voor om na te denken over hoe zij met angsten bij kinderen en volwassenen werkte. Angsten bij kinderen In haar onderzoek en werk met kinderen richtte ze zich op de ontwikkeling van hun emotionele sfeer. Anna gebruikte verschillende benaderingen bij het werken met angsten bij kinderen. Na het lezen van dit artikel zul je misschien opmerken hoe haar manier van werken de manier heeft beïnvloed waarop we tegenwoordig met de angsten van cliënten omgaan. Een van die benaderingen is speltherapie, waarbij kinderen hun angsten en angsten door middel van spel kunnen uiten. Anna Freud suggereerde dat kinderen speelgoed en andere materialen gebruiken om hun innerlijke wereld te creëren en verschillende situaties te ervaren, inclusief situaties die angst veroorzaken. Hierdoor konden kinderen hun emoties en gevoelens uiten, zich ervan bewust worden en ze beginnen te overwinnen. Bij deze therapie communiceren kinderen met een psychoanalyticus en uiten ze hun angsten en zorgen. Een psychoanalyticus helpt het kind zijn emoties en gevoelens, evenals hun bronnen, te begrijpen en te analyseren. Het kind leert begrijpen hoe zijn angsten in wisselwerking staan ​​met andere aspecten van zijn persoonlijkheid en hoe deze kunnen worden overwonnen. Anna Freud gebruikte sprookjes en verhalen om kinderen te helpen hun angsten te uiten en deze fantasierijk te ervaren. Kinderen kunnen zich inleven in personages die soortgelijke situaties doormaken en zo hun eigen emoties en gevoelens beter begrijpen. Al deze benaderingen hebben kinderen geholpen hun angsten te herkennen en te overwinnen, emotionele volwassenheid te ontwikkelen en te leren gezonder en productiever met hun omgeving om te gaan in AdultsOne Een van deze technieken is de “kleine stap”-techniek. De essentie van deze techniek is om de cliënt geleidelijk zijn angsten te laten overwinnen, te beginnen met kleine stapjes. Als een cliënt bijvoorbeeld bang is om in het openbaar te spreken, kan hij beginnen met het opnemen van zichzelf terwijl hij spreekt en naar de band kijkt, en vervolgens een paar goede vrienden vragen om voor hem te spreken, zodat hij aan het idee kan wennen spreken voor mensen. Hierna kan hij proberen voor een klein publiek te spreken, vervolgens voor een groter publiek, enzovoort. Een andere methode die Anna Freud voorstelde, is de associatietechniek. Ze stelde voor dat cliënten hun negatieve associaties vervangen door positieve. Als een cliënt bijvoorbeeld bang is om in het openbaar te spreken vanwege angst voor kritiek, kan hij deze ervaring gaan associëren met een gevoel van vertrouwen en succes, in plaats van deze te associëren met gevaar en angst. In het algemeen benadrukte Anna Freud het belang ervan van een geleidelijke aanpak en een individuele benadering van het werken met de angsten van elke cliënt. Haar technieken kunnen cliënten helpen angsten te overwinnen en een gezondere, zelfverzekerdere psyche te ontwikkelen. Hebt u overeenkomsten opgemerkt tussen uw werk en dat van Anna Freud??