Wie ben jij om zo te praten...? De kindertijd is gevuld met verschillende stadia van de vorming van het eigen zelf. Tijdens deze periode doorloopt het kind verschillende stadia van vorming persoonlijke grenzen en meningen over zichzelf, de wereld en mensen. Dit is hoe diepgewortelde overtuigingen worden gevormd, die de perceptie van een persoon over situaties die zich steevast voordoen aanzienlijk beïnvloeden. Hoe succesvol iemand is in het leven, in het huwelijk, in de carrière en in vriendschap, hangt af van de houding van een ouder. Elke zin of situatie geeft het kind zijn eigen boodschap. Laten we eens kijken naar een van deze zinsneden: “Wie ben jij om zo te redeneren...?” kinderlijke vorm, is erg belangrijk. Door het kind tegen te houden met de zin 'wie ben jij om zo te praten' blokkeert de ouder de vorming van zijn grenzen en wordt het scheidingsproces geremd de sociale kring breidt zich uit, nieuwe schoolkennissen verschijnen, de eerste leraar, de eerste ervaring van zelfexpressie in de samenleving. Er verschijnt een nieuw soort verantwoordelijkheid: lessen. En natuurlijk doet het kind nieuwe ervaringen, nieuwe inzichten en kennis op. In dit stadium kan het kind een nieuw standpunt naar voren brengen dat afwijkt van de mening van de ouders. De nieuwe positie van een kind, een nieuwe mening, kan hard in de oren klinken voor ouders, waardoor ze de zinsnede ‘wie ben jij om zo te redeneren’ zeggen. Op dit moment klinkt de reactie van de ouder beledigend voor het kind en dwingt hem zijn echte gedachten voor zijn ouders te verbergen. De tienerperiode, die begint op de leeftijd van 10 jaar, is op zichzelf dubbelzinnig en niet gemakkelijk voor zowel de ouders als de kinderen tiener zelf. Kritiek die tot uiting komt in de zinsnede ‘wie ben jij om zo te praten’ heeft een zware impact op het zelfrespect van een tiener en demotiveert hem om dichter bij zijn ouders te komen. Tegelijkertijd beginnen ouders de ‘grofheid’ van de tiener op te merken, wat feitelijk zijn beschermende instrument wordt. Dus ‘wie ben jij om zo te praten’ is een korte zin, maar een zeer betekenisvolle zin, de inhoud waarvan van cruciaal belang is voor een kind van elke leeftijd, hem pijn kan doen, zich van de ouder kan vervreemden, de zelfperceptie en het gevoel van eigenwaarde kan verminderen.