Van de auteur: Nog een geheim van succes als spreken in het openbaar in mijn nieuwe artikel. Ik nodig jullie uit voor een discussie. Hallo, vrienden! Hoe gaat het met jullie deze gouden herfst? Hebt u de gelegenheid gevonden om aan materiaal uit het vorige nummer te werken? Ik ben een beetje in beslag genomen door het lesgeven; onze universiteit heeft een grote inschrijving, maar het is een leuke klus. Het is nog steeds een beetje moeilijk voor eerstejaarsstudenten om de regels van het leren, de eigenaardigheden van het geven van lessen en andere trucs van het nieuwe studentenleven te begrijpen - dus helpen we ze, leiden ze bij de hand en wijzen ze de goede weg. Waar ik het over wil hebben is dat we het vandaag over een zeer vergelijkbaar probleem zullen hebben – alleen in welsprekendheid. Stel je voor: de spreker moet een eersteklas dirigent zijn! Hij moet de luisteraars eenvoudigweg “aan de hand” door zijn toespraak kunnen leiden, zodat elk woord zijn taak zo effectief mogelijk vervult, elke gedachte in volle helderheid en pracht verschijnt, zodat het ene argument het andere niet verdoezelt - en dat doen ze ook. niet alles komt samen. De truc is dat het bedenken, schrijven of onthouden van een toespraak die door iemand is geschreven, niet voldoende is om deze goed uit te spreken, zelfs als je elke stap van de inleiding en de conclusie uit je hoofd hebt geleerd, zelfs als je de hoofdlijnen hebt georganiseerd Als je een deel van de toespraak omvormt tot een ideale structuur, kan alles verloren gaan. Waarom? Omdat geschreven spraak veel meer verschilt van gesproken taal dan het op het eerste gezicht lijkt. Oordeel zelf. "Twee grote verschillen..." Om een ​​tekst te begrijpen, moeten we ons verdiepen in de structuur ervan, de logica van de presentatie begrijpen, de hoofd- en aanvullende gedachten, stellingen en argumenten bekijken. Bij het schrijven kan de auteur (ook wel verhalenverteller genoemd) het werk van de lezer gemakkelijker maken en de tekstarray structureren met behulp van een uitgebreide reeks hulpmiddelen: alinea, rode lijn, genummerde en ongenummerde lijsten, onderstrepen, vetgedrukt, cursief, enzovoort. En hoe geef je de spreker de opdracht om structurele accenten te plaatsen in een mondelinge presentatie - cursief te buigen of de rokken van zijn jasje te openen om het vetgedrukte lettertype aan te geven? Trouwens - een idee dat je zou moeten proberen... Dat kan natuurlijk ook? doe geen moeite en vertel (of lees) de tekst op de gebruikelijke manier - beperk jezelf tot pauzes aan het einde van alinea's. Veel mensen doen dit en laten het publiek de structuur zelf uitzoeken. Maar de kijker ziet niet van tevoren het totaalbeeld van de hele toespraak; hij ontvangt informatie geleidelijk zin voor zin - daarom kan hij zich fysiek de juiste structuur niet correct voorstellen. Als gevolg hiervan verandert spraak voor hem in een continue stroom van ongeorganiseerde informatie, die onvoorstelbaar moeilijk waar te nemen is. Als gevolg hiervan proberen sommigen het te begrijpen, worden ze er snel moe van en schakelen ze uit, terwijl anderen, meer ervaren, hun energie sparen en meteen uitschakelen. Als een spreker wil dat het publiek hem gemakkelijk begrijpt en de bedoeling van de auteur nauwkeurig volgt, het is van vitaal belang voor hem om zijn toespraak net zo goed te kunnen organiseren en structureren als schrijven, maar natuurlijk met verschillende - speciale oratorische methoden. In handleidingen over de vaardigheid van spreken in het openbaar zijn deze methoden natuurlijk. genoemd, maar ze zijn meestal verspreid over afzonderlijke onderwerpen en hoofdstukken - iets in gebaren zal worden onthouden, iets in intonatie zal flitsen, enzovoort. Maar in de Amerikaanse retoriekcursus van de Universiteit van Washington (trouwens, een uitstekende cursus, ik raad het aan - het is gratis op Coursera) kwam ik een hele speciale term tegen: 'Transitie'. Het betekent gewoon de som van de vaardigheden om accenten te plaatsen, uw toespraak te structureren met behulp van pauzes, intonaties, bewegingen, gebaren en andere oratorische hulpmiddelen - dat wil zeggen de hoogwaardige overdracht van de structuur van de toespraak van de spreker naar de luisteraars. Transitie wordt zelfs benadrukt als een afzonderlijk item op de feedbackformulieren van de cursus, samen met het kernidee, de argumentatie, de uitvoering en andere sleutelvaardigheden, waardoor hun gelijke belang wordt benadrukt. Laten we onze analogie van deze term introduceren in onze cursus spreken in het openbaar - bijvoorbeeld 'Leiden', wat zegt u ervan?/