Ik hoor vaak van klanten, collega's en vrienden uitspraken als “er zijn niet genoeg hulpbronnen”, “dit is vindingrijk” of “dit is niet vindingrijk”. Alleen luie mensen schrijven niet over hulpbronnen. Bovendien wordt luiheid vaak uitgelegd als een gebrek aan middelen. En het lijkt alsof iedereen in de buurt begrijpt over welke hulpbronnen ze het hebben, maar het concept van ‘hulpbron’ blijft vaag en slecht gedefinieerd, magisch, in de zin dat het onverklaarbaar is. Daarom is het voor mij belangrijk om aan te geven wat ik zelf met dit woord bedoel. Wikipedia stelt duidelijk: “Een hulpbron is een kwantitatieve maatstaf voor de mogelijkheid om een ​​activiteit uit te voeren; voorwaarden die het mogelijk maken, met behulp van bepaalde transformaties, het gewenste resultaat te bereiken.” Ze verwaarloosden de kwantitatieve maatstaf, hoewel iemand met een bepaald niveau van bewustzijn natuurlijk met enige mate van nauwkeurigheid kan inschatten hoeveel middelen hij heeft en of dit genoeg zal zijn voor een bepaalde taak, maar de hoeveelheid zelf is niet zo belangrijk hier als de voorwaarden die het mogelijk maken activiteiten te organiseren op basis van het bevredigen van een van uw behoeften of zelfs een heel pakket behoeften. Tegelijkertijd interpreteer ik de behoeften zeer breed, waaronder: - de basisbehoeften van het lichaam aan bouwmaterialen voor de lichaams- en constructieomstandigheden, inclusief afscheidingen, en hun derivaten; - en de basisbehoeften van het individu, inclusief voortplanting, incl. seksueel en ouderlijk en derivaten daarvan; – en de behoeften van een natuurlijk subject, inclusief de regulering van relaties met vertegenwoordigers van de eigen en een andere soort, verschillende toestanden, acties en processen die daarvoor nodig zijn; – en de behoeften van een sociaal subject met een subtiele en niet erg spirituele organisatie voor respect, acceptatie, soevereiniteit, ontwikkeling, enz. Soms zijn, om in een behoefte te voorzien, middelen van buiten de persoon nodig. Om de honger te stillen heb je bijvoorbeeld voedsel nodig, of geld om het te kopen, of iemand die het zal krijgen (geld of voedsel). Dat wil zeggen, dit zijn verschillende objecten in de wereld rond een persoon, allerlei soorten wezens en relaties daarmee. Maar de objecten zelf, etc. zijn niet voldoende; het is belangrijk om ze te kunnen gebruiken: interne bronnen. Om bijvoorbeeld voedsel in de winkel te krijgen, moet je het kunnen selecteren, het dienovereenkomstig kunnen bereiden, erop kunnen kauwen. Het is belangrijk dat de maag en darmen goed werken, en zelfs vóór dit alles moet er een systeem zijn voor het detecteren en het identificeren van behoeften is belangrijk, waardoor ik kan begrijpen dat ik honger heb en allerlei conventioneel eetbare manieren kan proberen om aan deze behoefte te voldoen. Als ik het proces delegeer, moet ik aan de persoon die naar de winkel gaat uitleggen wat hij moet kopen om te eten en/of hoe hij moet koken. En hem op de een of andere manier motiveren om deel te nemen aan deze dubieuze onderneming. Interne hulpbronnen omvatten capaciteiten, kennis, vaardigheden, capaciteiten, karaktereigenschappen en kenmerken die normaal gesproken niet vervreemdbaar zijn aan een persoon als ze al bestaan, maar die mogelijk nog niet ontwikkeld zijn of dat de bevrediging van andere behoeften de toegang daartoe kan onderdrukken. De behoefte aan eigenwaarde als lid van de veganistische gemeenschap kan dus het mechanisme voor het detecteren en herkennen van de behoefte aan vlees onderdrukken, hoewel het gebrek aan verlangen naar vlees niet altijd duidt op de onderdrukking ervan. Om aan de behoeften te voldoen en problemen op te lossen, is de aanwezigheid van zowel interne als externe hulpbronnen belangrijk. Het lijkt er dus op dat een zaadje alles in zich heeft om een ​​nieuwe plant te laten geboren worden, maar voor de ontwikkeling is ook licht nodig, een zekere mate temperatuur en vochtigheid. Maar geen enkele hoeveelheid licht, temperatuur of vochtigheid zal helpen als iets in het zaad verrot en beschadigd is en een deel van de interne hulpbronnen ontbreekt. In essentie werken externe en interne middelen volgens het principe van wederzijdse feedback: de een ondersteunt de ander. Als er één ding faalt, is het resultaat niet haalbaar of met grote verliezen haalbaar. Het komt ook voor dat externe hulpbronnen uitgeput raken en het contact met interne bronnen sneller verloren gaat dan iemand tijd heeft om ze aan te vullen en te herstellen. Dit alles kan worden overleefd als je merkt hoe het gebeurt en het zorgvuldig verandert. Als je het artikel leuk vond, deel het dan met degenen die het leuk vinden ;)