Een ernstig probleem vandaag de dag is de algemene infantilisering van de samenleving. En dit begint vanaf 5-7 jaar. Vervolgens wordt dit duidelijk gevormd in de tienercrisis, wanneer een tienerkind wil meer onafhankelijkheid, zijn eigen zaken, werk, communiceren met vrienden, volwassen zijn en tegelijkertijd geaccepteerd worden door familie. Op dat moment zorgt het gezin in de toekomst intens voor zulke infantiele volwassenen en staat hen niet toe iets te doen. God verhoede dat ik werk! Het is vroeg! Beslis iets, en opeens maak je een fout!! Daar zullen we later achter moeten komen, NEE, zeggen zulke ouders. We hebben het leven geleefd, we weten wat het beste is! We beschermen hem (haar) en geven ze het beste, het is genoeg dat we met ons voorhoofd door de muren sloegen. Regelmatig brengen vaders en moeders, die zelf behoorlijk succesvol zijn, hun “kinderen” van 20 tot 30 jaar oud en zeggen: Hij (zij) wil niets, streeft nergens naar.... Repareer het alstublieft. Het moet gezegd worden dat het observeren van deze vaders en moeders tijdens een consult al behoorlijk informatief is: zij weten alles beter - WAT, HOE en WANNEER er nodig is en zou moeten gebeuren met hun ouder wordende kind. Maar hij (zij) komt niet overeen. Uit een recent consult: Mam: dit is een soort nachtmerrie! Ik moest hier doorheen. Mijn dochter heeft een jaar lang tegen me gelogen, en toen kwam ik erachter dat ze van de universiteit was gestuurd. Ik heb zoveel schaamte moeten doorstaan! Ik ging naar de decaan en overtuigde ons!!!! links. Zij (de dochter) is tenslotte dom, wil niets, dus moet ze de schuld op zich nemen. En ze studeert ook tegen betaling, omdat ze te lui was om zich in te schrijven. Ik: Wat doet je dochter nog meer? Wat wilde ze als kind worden? Hoe oud is ze? Wat doet ze graag? Wat zegt ze over de huidige situatie? (Ik verkort het consult totdat de betekenis duidelijk is, alles was natuurlijk langer en gedetailleerder) Moeder: Ze werkt nog steeds, ze vindt haar werk leuk, maar of het zoveel invloed heeft op haar studie? Ik zal haar laten stoppen. ze MOET haar studie VOLLEDIG afmaken. Ze is 21 jaar oud. Ze wilde ontwerper worden, maar ik denk dat ze geen capaciteiten heeft en we waren het met haar eens (ik overtuigde haar) dat het beter voor haar was om naar talen te gaan, er zal altijd werk zijn. En nu werkt ze als docent en bijlesdocent, ze heeft al veel klanten en heeft een goede reputatie. Wat de huidige situatie betreft, zegt ze dat ze wil overstappen naar correspondentie, ze houdt niet van studeren. Maar ze ging me niet bedriegen, om me niet van streek te maken. Wil werken. Wat begrijpt en waardeert ze niet dat er zoveel GELD aan haar is uitgegeven! zoveel sterkte! En ik schaam me zo voor deze decaan, ik voel me een schoolmeisje. Ik zal haar dwingen haar studie af te maken, zelfs als ik haar aan de hand leid. Vertel me eens, wat is de beste manier om haar te dwingen? en hoe moet ik me tegenover de decaan gedragen, zodat ik me niet zo ongemakkelijk voel? Ik: je dochter werkt en ze vindt het leuk. Ze heeft een goede reputatie, toch? Wil je haar dwingen te stoppen en haar studie af te maken? MOM: Ja, omdat ik denk dat schriftelijk onderwijs altijd slechter is geweest dan voltijds onderwijs. Ze moet haar studie voltijds afmaken. Ik: Vertel me, geeft het diploma aan of je een voltijdse of deeltijdse opleiding hebt gevolgd. Moeder: nee. Ik: vertel me, waarom studeert je dochter? baan Ik: ik begrijp goed dat ze al in haar specialiteit werkt. Denk je dat vaardigheden en rijkdom beter worden gevormd in theorie of in de praktijk, natuurlijk in de praktijk? Ik begrijp waar je naartoe gaat! Maar ik denk dat ik gelijk heb en dat ze haar studie fulltime moet afmaken! Ik: Oké, je hebt het recht om dat te denken. Wat vindt je dochter ervan? Mam: ze is er tegen, ze wil studeren via correspondentie en werken. Maar je weet nooit WELKE domme dingen ze denkt, ik weet wel beter.... Ik: Begrijp ik het goed dat ze 21 jaar is en niet zelf kan beslissen? Mama: ja, dat kan ze niet, ik bescherm altijd haar. Op haar leeftijd werkte ik al en was getrouwd en leed, ik bescherm haar: tegen het leven? Moeder: (geïrriteerd) nu zal ik je dwingen je studie af te maken zoals ik zei, en haar dan de volgende keer laten werken! kwam niet naar therapie, ze schreef een sms dat er geen geld is om aan jezelf te werken... maar dit verhaal is niet langer relevant bezoekers en collega's, waarom is de dochter zo dom en wil ze niets? Heeft iemand zichzelf herkend in dit verhaal? Beantwoord jezelf deze vraag: Hoe zal een kind worden?