Tieners zijn de moeilijkste leeftijd om op te voeden. Dit is de leeftijd waarop alles in de war raakt, de draad van begrip tussen gezinsleden verloren gaat. Hoe ben je erin geslaagd een tiener groot te brengen die in zo’n verwarrende en tegenstrijdige wereld leeft? Welke moeilijkheden bent u tegengekomen op weg naar het opgroeien van uw kind? Onze belangrijkste fout, als opvoeders, is een poging om het opvoedingsproces te verwarren met een soort programmering van de persoon die dichtbij opgroeit. We proberen altijd een specifiek resultaat van een specifieke educatieve actie te plannen. En als het ‘programma’ dat we hebben gemaakt niet werkt zoals we wilden, ervaren we een gevoel van schuld, ontoereikendheid en slechtheid. Maar iedereen weet dat het resultaat van een educatieve actie anders kan zijn dan we verwachten. En dit is waarschijnlijk geweldig. Het opvoeden van een tiener kent geen duidelijke educatieve stereotypen. Het is zoiets als een dans. Wanneer alle gezinsleden op de een of andere manier proberen te improviseren. Ik adviseer ouders heel vaak: probeer ervoor te zorgen dat een tiener die zijn eigen 'ik' wil vinden, die zijn tweede psychische geboorte doormaakt, een tijdje probeert je te pakken te krijgen. En als je aandachtig naar hem luistert, hem in de spiegel van je ogen weerspiegelt, creatief bezig bent en tegelijkertijd je oprechtheid behoudt, kun je misschien iets veranderen op deze moeilijke en tegenstrijdige leeftijd. Een tiener ervaart een intern conflict. Misschien ervaart ongeveer 10% van de mensen dit conflict niet. Het belangrijkste in dit conflict is enerzijds het gewenste afscheid van de kindertijd, met zijn sereniteit, en anderzijds de ernst van het afscheid van de kindertijd en de opkomst van verantwoordelijkheid. Waar kan een persoon aan zijn verantwoordelijkheid ontsnappen? Sterker nog, uit een gezin dat niet meer bij hem past, omdat... de tiener probeert zijn eigen wereld te vormen, hij kan ontsnappen in de richting van zijn groep. Ook in deze groep zal niet alles gemakkelijk zijn, maar het allerbelangrijkste: de groep moet onderscheidende kenmerken hebben. Als broeken met wijde pijpen of inside-out-hoeden kenmerkend zijn voor deze groep, dan zal de tiener deze dragen. Als de ouder niets in de tiener probeert te duwen, blijkt dat hij veel meer investeert dan de tiener gewoonte om de redenen te analyseren waarom de tiener in een bepaalde situatie terecht is gekomen en vervolgens de situatie, en probeert hem de les te lezen. Natuurlijk, woorden van liefde en erkenning door een tiener. Hoe kun je ouderschap onopvallend maken? Een tiener wil tenslotte risico's nemen. De behoefte aan risico is soms niet erg gerechtvaardigd, maar wordt ingegeven door een onbegrijpelijk verlangen om voor zichzelf op te komen. Hoewel we, als we kijken, op de bodem van onze ziel dit verlangen naar zelfbevestiging zullen vinden. Als vader of moeder nog niet hebben geleerd risico's te nemen binnen hun mogelijkheden, dan is het met de komst van de adolescentie van uw kind tijd om dit ook te leren. Wees niet bang om risico's te nemen op uw grondgebied! Wees niet bang om fouten te maken! Hoe volhardender u bent in uw verlangen om nieuwe manieren van interactie uit te proberen, des te eerder zult u dezelfde taal gaan spreken. Het belangrijkste is dat de tiener zich altijd blijft verbazen over onze vindingrijkheid. Gedichten, humor en creativiteit zijn waarschijnlijk de belangrijkste manieren. Een tiener is iemand die een soort mysterie van het bestaan ​​​​om zich heen voelt. Hij kan dit geheim gewoon niet doorgronden, en ouders proberen hem vaak te ‘gronden’. Ouders luisteren met afgrijzen naar wat er op tv wordt getoond en geloven dat alle passies die op het scherm gebeuren in het nieuws zijn, en fantaseren dat al deze problemen zeker met hun kind kunnen gebeuren. Dit is helemaal niet nodig! Een tiener wil uniek zijn. Het is dan dat het leven jou en ik het gevoel geeft dat we leven zoals iedereen, ons zorgen maken over dezelfde onderwerpen, hetzelfde voedsel eten dat we in de supermarkt hebben gekocht, reizen zoals iedereen in het openbaar vervoer... Maar ergens diep van binnen dragen we de het gevoel van een unieke rol, als beeld en gelijkenis van God, gedurende ons hele leven. We moeten ervoor zorgen dat er thuis meer interessante dingen zijn. Zodat hij bij vertrek naar een bepaald bedrijf dat tenminste wildesoms om terug te keren of iets van ons door het leven te dragen. Kan er teveel moederliefde zijn? Weet het niet. Omdat we te veel betekenissen in het concept van ‘moederliefde’ stoppen. Moederliefde is, net als ware liefde, niet altijd het vermogen om een ​​kind op school borstvoeding te geven, hem van top tot teen te kussen, hem te knuffelen, met hem in hetzelfde bed te slapen... heel vaak wordt met liefde bedoeld het op tijd loslaten van vrijheid. Misschien is het lezen van poëzie 's avonds, nadat de kinderen zijn teruggekeerd van hun strijd (van school, universiteit), de hoogste vorm van liefde. Waarom praat ik hierover, omdat ik niet zou willen dat onze tieners de liefde van hun moeder verliezen? Liefde, zorg en voorziening zijn totaal verschillende dingen. Liefde is niet alleen het vermogen om voor iemand te zorgen, maar ook het vermogen om op een dag iemand op tijd vrij te laten. En het evenwicht tussen deze vormen van liefde is zo complex en kwetsbaar dat het nauwelijks kort kan worden besproken. Liefde impliceert het vermogen om los te laten. En dit is waar “The Tale of Tsar Saltan” voor de geest komt. Weet je nog, de tsaar-vader was in oorlog, de koningin beviel van een kind en dit kind werd tot onbekend dier verklaard. De wever, de kok en haar koppelaarster, Babarikha, besloten het kind en de koningin te vermoorden. In wezen zijn dit drie oppas. Deze kindermeisjes voeren een handeling uit, waardoor de jongen koning wordt. Als ze deze daad niet hadden uitgevoerd, zou er geen sprookje zijn. En misschien viel de kleine barchuk zijn kindermeisjes gewoon tot het uiterste lastig. Welke actie ze uitvoeren: ze creëren een nieuwe koningin in een ton. En let op: "...En het kind groeit daar, niet met de dag, maar met het uur." Daar wordt de toekomstige koning, in een absoluut risicovolle situatie, samen met zijn moeder een man. Zonder dit risico, waarin moeder en zoon samen verkeerden, zou er niets van de tiener zijn terechtgekomen. Poesjkin creëert een echt inwijdingsritueel voor Guidon. En de zwanenprinses, die een tiener opvoedt die net uit een ton is gekropen, zegt: “...Maak je geen zorgen dat je drie dagen niet voor mij zult eten. ..” De zwaan leert je sommige kleine dingen niet op te merken en de belangrijke dingen op te merken. Er moet een mysterie in de familie zitten. Het raadsel dat een gezin onderscheidt van andere gezinnen. Hun eigen tradities, hun eigen manier om feestdagen en het dagelijks leven te vieren. Een gezin is een kleine wereld, een planeet waarop leven zou moeten zijn. Als dit niet het geval is, moet je het uitvinden voordat het te laat is. Omdat het creëren van tradities in het gezin creativiteit is, wat volledig binnen de mogelijkheden ligt van een tiener die we vertrouwen. En hoe kom je tot overeenstemming met een tiener! En het gebruikelijke communicatieschema klinkt ongeveer zo: "Als je nu niet gaat zitten voor je lessen, dan laat ik je niet op de computer spelen!" Werkt het niet? Probeer je zinnen te beginnen met iets als dit: 'Ik kan je begrijpen.' Als de zin is opgebouwd uit de woorden 'Ik kan je begrijpen', dan klinkt het ongeveer zo: 'Ik kan dat soms begrijpen je wilt je huiswerk niet maken.' Het hangt af van je humeur en zal waarschijnlijk snel voorbijgaan. Maar als je tegenzin blijft aanhouden en je blijft zitten en niets doet, heb je geen tijd om op de computer te spelen in de computer. avond." Of "...je zult nooit tijd hebben om naar de ijsbaan te gaan", of "jij en ik zullen nooit tijd hebben om samen thee en snoep te drinken." gehoorzaamheid, dan kan het volgende gebeuren: hij leert ook daadwerkelijk wat wij onderwijzen. Dit betekent dat hij zijn recht leert om een ​​ander te straffen. En als hij opgroeit, identificeert hij zich met ons en met onze eisen en begint hij ons te straffen. En vaker zijn dit geen fysieke straffen, maar morele straffen zijn soms opgenomen in het concept van liefde, wanneer er dingen worden gedaan die niets anders verdienen. Maar het moet iets uitzonderlijks zijn. Dan zal het herinnerd worden en de voordelen ervan opleveren. Als een kind voortdurend wordt gestraft, herinnert het kind zich niet meer de gebeurtenissen waarvoor het wordt gestraft. En eigenlijk herinnert hij zich alleen de straf. Dit kan verklaren dat het kind hetzelfde doet, waarvoor hij altijd wordt gestraft.E. Spranger stelde 100 jaar geleden iets heel eenvoudigs en heel voor de hand liggends voor. Dit is een soort verdeling van kinderen volgenswaarden en belangen in voorwaardelijke typen. Ik kan deze typen kort opsommen. Hij heeft theoretische kinderen uitgekozen. Kinderen die streven naar kennis, voor wie het belangrijkste is om de theoretische wetten te begrijpen van wat er gebeurt. Kinderen die in de eerste plaats op zoek zijn naar voordelen, voordelen in kennis en wat er rondom hen gebeurt. Dit zijn kinderen die de wereld proberen te begrijpen door middel van een bepaalde geformaliseerde indruk door middel van zelfexpressie, door middel van tekenen of muziek. Sociale kinderen die zichzelf proberen te vinden in communicatie met anderen. Politieke kinderen die streven naar macht de belangen van het kind liggen, moeten voor hem een ​​ruimte van vrijheid zijn. Het is noodzakelijk om het economische kind naar voordelen te laten zoeken en hem te leren hoe hij dit voordeel kan verkrijgen. Het theoretische kind moet theoretiseren, maar het politieke kind moet leren hoe hij invloed kan verwerven in zijn bedrijf of in zijn klas. Tieners vertellen in therapie vaak dat ze ruzie hebben met hun ouders, dat ze moeite hebben met hen om te gaan. Hoe kan je een tiener met dit probleem helpen? We moeten praten. En je kunt zoiets als dit gesprek voeren. In een gezin, klein, groot, compleet, onvolledig, is er één regel, en het kan voor een tiener moeilijk te begrijpen zijn, maar het is dat iemand in het gezin slimmer moet zijn. Kan een tiener zijn vader of moeder begrijpen? De regel van begrip werkt in beide richtingen. Niet alleen ouders moeten hun tiener in hun ziel vinden, maar de tiener moet ook zijn ouders in zijn ziel vinden. Wat maakt mama of papa geïrriteerd? Wat veroorzaakt de ruzie? En hoogstwaarschijnlijk zal blijken dat de tiener zich vóór zijn ouders ergens erg schuldig aan heeft gemaakt, en nu geloven ze het niet echt. Zijn ouders echt zo slecht dat ze niet begrijpen dat een jongere fouten kan maken? Je kunt de tiener uitnodigen om te voelen wat er in de ziel van mama of papa omgaat, het een naam geven. Als iets niet lukt in ons leven, kijkt de persoon die we leuk vinden bijvoorbeeld niet onze kant op. we krijgen niet wat we zouden willen, of we slagen er niet in om iets tot leven te brengen, een geweldige baan te vinden... wij, volwassenen, voelen ons ontevreden. Vaak zegt een tiener tegen zijn ouders: “Waarom ben je van mij bevallen?”, en een volwassene ervaart precies hetzelfde. De tijden zijn niet erg eenvoudig. En zowel volwassenen als kinderen raken in deze tijd in de war. En moeder is ergens niet tevreden mee. En papa maakte zijn dromen niet waar. Waarschijnlijk hebben ouders minder geld dan ze hadden verwacht, en daardoor zijn er minder kansen. En de ouders zijn ook nog jong. In de hoofden van een tiener zijn ouders oudere mensen die geen verlangens hebben, en die ook niet kunnen hebben. De tiener beschouwt zijn ouders als oud en probeert via het recht van de jeugd de dominantie in het gezin te grijpen. Maar toch voelen ouders hun leeftijd niet. En soms gedragen ze zich niet respectvol. En mama of papa willen zich jong voelen. En net zoals een tiener wil zeggen: “O mama! Waarom ben je zo van mij bevallen?”, zo willen ze ook iemand de schuld geven van het feit dat iets in het leven niet lukt. En iemand moet het leren voelen. Het is niet de schuld van de ouders dat ze een charmant kind op de wereld hebben gezet. En het kind kan niet de schuld krijgen van alle problemen van de ouders. Maar soms wil je echt iemand vinden die je de schuld kunt geven en je innerlijke pijn op hem overbrengen. In de psychologie heet dit overdracht. En dan moet deze andere persoon leren het gevoel te krijgen dat hem of haar de schuld wordt gegeven, niet omdat hij of zij schuldig is, maar omdat de persoon zich slecht voelt. Help de tiener begrijpen dat hij naar zijn moeder toe kan gaan, zijn moeder in de schouder kan porren en kan zeggen: "Mam (of vader), kalmeer, jij bent mijn beste (beste)!" Misschien barst moeder van verbazing in tranen uit. Maar deze conflicten zullen minder worden als de tiener leert voelen dat wat de tiener niet bevredigt, iets soortgelijks natuurlijk niet bevredigt, ook niet de vader of moeder. Nog een techniek die van pas kan komen. Voordat je het kind of de tiener ergens de schuld van geeft. geef het tien minuten. Meestal gebeurt het als volgt: “Ga het nu wassen/65954/