Als we iets lang uitstellen. Als er ideeën bij ons binnenkomen, maar we ze niet uitvoeren. Als er teksten komen die we niet schrijven. Gerechten die we niet koken. Geschenken die we onszelf niet geven en beloftes die we niet voor onszelf achterhouden.⠀Elke keer bevriest er iets in ons. Het wordt muf. Het geloof in jezelf, in het feit dat ik het kan, wordt minder. Een verkeerd gelanceerd project, een niet succesvol geïmplementeerd idee ondermijnt ons geloof in onszelf en de inspiratie voor iets nieuws dat minder is dan het volledig opgeven van de zaak. ervaring brengt ervaring met zich mee. Gebrek aan ervaring brengt een gevoel van zwakte met zich mee. Jezelf en je ideeën bedriegen ondermijnt het geloof in JEZELF. “Ik kan mezelf niet vertrouwen. Ik kom mijn beloften aan mezelf niet na, hoe kan ik omgaan met iets groters? Hoe kan ik op mezelf vertrouwen?” Soms komen we op deze begraafplaats van verborgen ideeën en plannen, beloften. Maar vaker besluiten we ze te vergeten. En alleen het besef van anderen herinnert ons er pijnlijk aan: “Ik wilde het ook zo en dat kon ik ook..” ⠀En het is ook leuk om over deze dummy van realisatie te dromen: “Zodra ik mijn zaken op orde heb, zal ik dat doen. doe het meteen, wow!” Niet zoals dit allemaal. Een ECHT, WAARDIG project/lied/dans/trip. ⠀En in deze fantasieën is het heerlijk om in slaap te vallen, maar het is bitter om op een nieuwe dag wakker te worden met oude besluiteloosheid en om te ontwaken. "comfortabele oude pantoffels" - iets dat door de jaren heen zo vertrouwd en vertrouwd is geworden, ook al is het al armoedig en onaantrekkelijk, de ogen fonkelen niet, er is geen inspiratie. Waarom je pantoffels verwisselen voor nieuwe/rode schoenen? “Het is ongemakkelijk, provocerend, mensen zullen kijken, je moet leren erop te lopen, eraan wennen. En hier is alles al bekend, gezellig, saai, zelfs de verkopers hebben dat? inlegzolen die passen bij de vorm van de voet Niets, niets... Dan koop ik wel rode schoenen als het zover is, daarvoor."⠀En dan heb ik er gewoon geen zin meer in... Ik stel het uit. zo lang dat ik een burn-out kreeg. Dat er niets meer te verbranden viel... De vergelijking over schoenen en pantoffels kreeg ik van een klasgenoot in mijn derde jaar, toen ik geen afscheid kon nemen van mijn vriend. Ik voelde me slecht bij hem: ik had niet het gevoel dat ik me als vrouw voor hem openstelde, ik voelde mijn inspiratie niet, maar ik had alleen het gevoel dat ik stikte en wegkwijnde toen ik in de twintig was. Maar alles was zo vertrouwd, zo vertrouwd en “je wilt de oude pantoffels niet ruilen voor nieuwe, onbekende schoenen van de vrijheid”, vertelde ze me. ⠀ Sindsdien is dit een vergelijking met mij geweest, waar ik vaak in stond deze oude pantoffels, er waren enkele projecten, werkrelaties, vriendschappen. En ik stond daar en voelde de angst voor nieuwe schoenen. Mooi, begerenswaardig, maar verdomd griezelig, ‘ontoegankelijk.’ ⠀Herinner je je dat opwindende gevoel als je een nieuw paar mooie schoenen aantrekt? Ohhh deze vreugde, samen met het ongemak (vooral als je te lang op sneakers hebt rondgereden). ). Je voelt je tegelijkertijd cool, maar ook vreselijk onzeker - hoe beweegt je been, houd ik mijn rug vast, loop ik als een gebroken sprinkhaan?)) Maar de tijd verstrijkt, je went eraan, draag het naar wens en vlieg erin)⠀Het is hetzelfde met veel nieuwe (niet) dingen in het leven.⠀In het begin is het spannend, onbekend, soms ongemakkelijk, ongemakkelijk omdat er veel nieuwe acties zijn: Leven na een breukWerk in een nieuwe positie Lichaamsreactie naar de eerste dans/yoga Je eerste geaccepteerde bestelling⠀En dan wordt al het nieuwe vertrouwd. Begrijpelijk.⠀Alleen kun je in het leven niet één keer schoenen aantrekken die 'relaties' of 'freelancen' worden genoemd. Binnen dit alles moeten schoenen voortdurend worden vervangen; Bij ongewone kleuren, modellen, hakhoogtes keer op keer. Kies keer op keer voor iets nieuws.⠀In het moderne ritme veranderen de nieuwste schoenen snel in pantoffels, zelfs als je nog geen tijd hebt gehad om er volledig aan te wennen. Je moet snel opnieuw opbouwen, nieuwe dingen leren, iets doen anders:⠀Het lijkt alsof je zojuist iets hebt geleerd, hoe er al iets nieuws is uitgevonden op dit gebied. Het lijkt erop dat we zojuist een gemeenschappelijke taal hebben gevonden over een bepaald onderwerp, en dan zijn er gewoon nieuwe onduidelijke punten algoritme van het werk, en dan zijn er nieuwe inleidende, we moeten opnieuw iets uitvinden. En dit is onze bereidheid en onvoorbereidheid, moed en angst voor het nieuwe en veranderende, afhankelijk van de interne staat waar velen misschien mee te maken hebben nu!