Van de auteur: Soms lijkt het alsof er een soort innerlijk licht uit een persoon komt, dat hij “gloeit”... Wat gebeurt er op zulke momenten? Laten we dit artikel proberen te begrijpen. Als we gloeien, zijn we niet bang voor moeilijkheden en beproevingen... Als we gloeien, kan zelfs de meest regenachtige dag onze gedachten niet verduisteren... Als we gloeien, is onze glimlach zo natuurlijk dat die er is. Er kan eenvoudigweg geen andere toestand van de gezichtsspieren bestaan... Als we gloeien, wordt de wereld weer groot, mysterieus en helder, en worden de bomen groot... Als we gloeien, hoeven we niet voor liefde te vechten - omdat het zit al in ons... Als we gloeien, willen we deze prachtige staat met anderen delen, en niet alleen met degenen die het dichtst bij ons staan, maar ook met degenen die we voor de eerste keer zien... Als we gloeien, dan , zelfs de moeilijkste, verplichtingen lijken flauwekul, we verliezen de grens tussen “ik wil en ik heb nodig”... Als we stralen, zijn we vol kracht en hoeven we niet te wachten op een signaal om de stap te nemen eerste stap... Als we gloeien, kunnen we op dit moment niet boos en beledigd zijn, omdat we niets te beschermen hebben en niemand om mee te vechten... Als we gloeien, kunnen we op deze manier echt één keer vergeven en voor iedereen, alsof we een ballon van onze grieven de lucht in laten gaan... Als we gloeien, zijn we aangenaam verrast door onze weerspiegeling in de spiegel, want op dat moment zijn we niet bang om grappig over te komen... Wanneer we gloeien, we hebben niets uitleg of bewijs nodig - we voelen het gewoon, en we weten dat het zo zou moeten zijn... Als we gloeien, twijfelen we niet - ze lossen op in de stralen van geloof... gloeien, we begrijpen de vreugde van aanraking en de magie van knuffels... Als we gloeien, gaan alle deuren van onze ziel wijd open, en we hoeven niets te verbergen of te doen alsof... Als we gloeien, doen we dat niet' We voelen ons niet moe, en zelfs na een moeilijke dag kunnen we fladderen als een vlinder, waarbij we kracht letterlijk uit de lucht halen... Als we gloeien, zijn we in staat om eindelijk onze verwachtingen opzij te zetten en te stoppen met het beheersen van alles en overal... Wanneer we gloeien, we herwinnen het vermogen om verrast te worden, en zien zelfs opnieuw dezelfde gezichten, muren, landschappen... Als we gloeien, dan ergens diep van binnen, de meest geheime deur waarachter degene verbergt met wie we zijn geweest zo lang wachten... Als we gloeien, worden wij degene die speelt... Als we gloeien, kunnen we tijdelijk niets of iemand beoordelen, zelfs niet over onszelf! Als we gloeien, dan, zonder het zelfs maar te weten, we worden zelf een bron van glimlachen, vreugde en licht... Als we gloeien, worden we onsterfelijk, omdat de tijd ophoudt te bestaan, omdat het hetzelfde licht is als een jaar of twee, tien, twintig geleden, of wanneer er iets vreugdevols en helder overkwam ons voor de eerste keer!.. Als we gloeien, openen we ons als een bloem, waardoor we tegelijkertijd onze zuiverheid en kwetsbaarheid aan de wereld blootstellen, maar het is het waard: nadat we het ruimtepak van ernst, correctheid hebben uitgetrokken, onberispelijkheid, die het ego ‘zorgvuldig’ aan ons heeft gehecht, bevinden we ons in een nieuw, onontwikkeld gebied, elk moment van ons verblijf waarop we ons dan een eeuwigheid zullen herinneren... Het zijn tenslotte op zulke momenten dat we ons voelen dat we niet alleen bestaan... Als we stralen, leven we!.. Bedankt dat je mentaal samen bent! Vostrukhov Dmitry Dmitrievich, psycholoog, psychotherapeut Keer terug naar jezelf! Licht, goedheid en liefde voor jou! Ik zie je graag op de pagina's van mijn andere artikelen: → Al mijn publicaties zijn hier te vinden ←