HOE IK DE POSITIE VAN CONFLICTOLOGIST BEHEERSDE Auteursprogramma over conflictologie (Silaeva T.N. medisch psycholoog) Het is geen geheim dat in de moderne samenleving op alle niveaus van sociale relaties, zowel horizontaal als verticaal: op de werkplek, binnen het gezin , in openbare instellingen. De reden voor de relevantie van conflictvrije relaties is de toename van psychosomatische ziekten, vooral depressies en depressieve toestanden die gebaseerd zijn op stressvolle situaties. Door een gebrek aan basiskennis van psychologie, relatiemechanismen en de effecten van percepties verliest de bevolking haar gezondheid, bevindt ze zich in kunstmatig opgeblazen stressvolle situaties en schrijft ze klachten aan alle autoriteiten, inclusief artsen in klinieken. Zo blijkt uit onderzoek van verzekeringsmaatschappij AKBARS dat de oorzaak van de meeste klachten, vooral tegen artsen, hun “onbevredigende” behandeling van patiënten binnen de muren van de kliniek is. Psychologen begrijpen dat noch artsen, noch patiënten de schuld hebben, aangezien iedereen met een adequate psyche hetzelfde wil: veiligheid, gezondheid, geluk, materieel welzijn voor zichzelf en hun dierbaren. Alleen verschillende mensen gedragen zich anders, zo goed als ze kunnen en kunnen, vanwege erfelijkheid en de omgeving waarin ze zijn opgegroeid. De belangrijkste reden voor onjuiste relaties die tot conflicten leiden, is een gebrek aan kennis, vaardigheden en capaciteiten. Dat is de reden waarom in de Russische Federatie de kwestie van het behoud van de gezondheid van de bevolking, het verbeteren van de kwaliteit van de medische zorg en het verminderen van conflictsituaties (als gevolg van klachten tegen artsen en specialisten in de dienstensector van sociale instellingen) bijzonder acuut is geworden. Dat is de reden waarom de vraag rees over het opleiden van conflictspecialisten en het introduceren ervan in het personeelsrooster van kleuterscholen, scholen, sociale instellingen en medische instellingen. Dus werd ik aangenomen bij een somatische kliniek in de stad als medisch psycholoog, met als taak het binnen vier maanden verminderen van conflicten en klachten van de bevolking tegen artsen bij hogere autoriteiten. Het management had geen idee wat het werk van een conflictspecialist was. De beroepstaken van een conflictspecialist beperkten zich tot de vraag van de hoofdarts: ‘Denk je dat je conflicten kunt verminderen?’ Nadat hij erover had nagedacht, voegde hij eraan toe: “Vier maanden lang.” Ik antwoordde vol vertrouwen: “Als ik je zeg dat ik het kan, zul je me dan geloven?” Tot mijn verbazing zei de hoofdarts zonder enige twijfel: “Waarom niet? Ik zal geloven..." Sindsdien heb ik geen directe instructies of bevelen met betrekking tot mijn werk ontvangen, maar er hebben uiteraard wel indirecte instructies plaatsgevonden. Ik werd van tevoren voorbereid op verschillende percepties van mijn activiteiten door een groot team van gecertificeerde specialisten - artsen en medisch personeel, vanwege de verschillende individualiteit van elk, het verschillende niveau van informatietraining, de mate van motivatie, de bereidheid of niet bereidheid om zich te ontwikkelen, afhankelijk op de gevormde waarden van het individu. Ik besefte dat het noodzakelijk is om in minstens twee richtingen te werken: artsen en patiënten (en hun families, die betrokken zijn bij conflictsituaties). Ik geloofde naïef dat het problematischer was om te werken met patiënten zonder verbinding. Mijn acties waren als volgt. Voor patiënten en hun familieleden heb ik 2 informatiestands voorbereid: De eerste stand (op de verdieping waar therapeuten zien en waar de ontevredenheid het meest tot uiting komt, vanwege wachtrijen en andere redenen) gaf patiënten informatie over de aard van het conflict. , de oorzaken, gevolgen, manieren om uit conflictsituaties te komen. De 2e stand heb ik op de 1e verdieping naast mijn kantoor opgehangen met informatie over somatische ziekten, oorzaken, uitleg over de professionaliteit van een psycholoog (psychotherapeut), bijvoorbeeld informatie over hoe je een professional van een niet-professional kunt onderscheiden plaatste het op alle drukke plaatsen (op 5 verdiepingen) dat: 3. Aankondiging “AANKONDIGING BESTE MEDEBURGERS! VOOR UW GEMAK EN OM UW GEZONDHEID TE BEHOUDEN, RADEN WIJ U AAN DE VERZAMELDE DAG, WEEK, JAAR...IRRITATIE ALS VOLGT TE VERWIJDEREN.OP EEN HANDIGE MANIER VOOR U, NAAM: OP DE BEGANE GROND, NAAST HET KANTOOR VAN DE CONFLICTOLOGIST, EEN HANGENDE BOKSTAS KICK IT! SCHOP HAAR! SCHOP HAAR! STEL U VOOR DAT U UW BEGELEIDERS SCHOPT! Blaas wat stoom af! GENEES JEZELF ZONDER ANDEREN SCHADELIJK TE MAKEN! DENK ERAAN: ONEERLIJKE KRITIEK IS EEN VERBORGEN COMPLIMENTMedische staf van de kliniek"4 Aankondiging Beste patiënten! EXCLUSIEF voor UW gemak werkt er een conflictspecialist in de kliniek. De AU heeft een prachtige kans om zich te bevrijden van de opgebouwde irritatie en stoom af te blazen met een conflictspecialist. Wij hopen op uw zorgvuldige omgang met uw gezondheid! Conflictoloog Tatjana Silaeva: kantoor 116/5 Zo begon het werken met patiënten... Bij artsen was de situatie ingewikkelder... Er zijn er veel, en ik ben de enige, zoals in het geval van het werken met patiënten. Maar!!! Patiënten kwamen uit zichzelf naar mij toe, maar artsen vroegen zelden om hulp. De redenen waren uiteraard gebrek aan tijd, gebrek aan vertrouwen in de mogelijkheden van de psychologie, gewoontegedrag, luiheid, enz. Voordat ik groepslessen gaf, stelde ik een plan op "Model voor het werken met conflicten in een kliniek" (bijlage 1) Op basis van het plan besloot ik groepslessen te geven. Eerst gaf ik deze lessen voor artsen tijdens de planningsvergadering, en voor verpleegkundigen kreeg ik één keer per week 30 minuten de tijd om lessen te geven Toen kreeg ik een aanbod om de lessen afzonderlijk op afdelingen te geven, en sommige artsen wilden samen met verpleegkundigen lessen geven, en anderen afzonderlijk sommigen hadden geen idee van het verzoek van de 'chef' en legden mijn activiteit als volgt uit: ze wil opvallen, is van plan de plaats van iemand anders in te nemen, onttrekt zich aan werk, weet niet hoe ze met mensen moet overleggen, enz. Trouwens, ik werkte uiteraard met patiënten als psycholoog-psychotherapeut (op het bord over informatie over de werkschema's van specialisten werd ik psychotherapeut genoemd). Omdat de artsen een druk werkschema hebben, bleek dat ik tijdens de lunch bij hen les kreeg, vaak ook in mijn eigen tijd). Dus maakte ik een schema van groepslessen, sprak het af en bracht het in de praktijk. De lessen werden rechtstreeks op de afdelingen gegeven. Dus, rennend van verdieping naar verdieping, werkte ik 4 maanden. Al die tijd verstreek ‘bij het opstijgen’, waarbij sommige leden in de luchtzakken van ontevredenheid terechtkwamen. Persoonlijk werd de ontevredenheid over de gegeven lessen niet aan mij geuit, maar via een collega-psycholoog overgebracht met het verzoek om de lessen stop te zetten vanwege een ongemakkelijk gevoel voor de groep. De compensatie bestond uit meer face-to-face dankbaarheid voor het voordeel, de interesse en de hulp. In groepslessen hebben we informatief, preventief en praktisch het ‘Algoritme voor het gedrag van artsen in conflictsituaties’ uitgewerkt door middel van rollenspellen, waarbij we rollen vervingen wanneer groepsleden echte industriële conflictsituaties presenteerden. Ik gebruikte ook communicatieoefeningen in groepslessen, introduceerde informatieve onderwerpen over persoonlijke ontwikkeling en het bereiken van doelen, zelfliefde, enz. Ik heb alle oefeningen aangepast aan ons medische thema. Hier is dit algoritme: Algoritme van acties van medisch personeel in een conflictsituatie: UW ACTIES IN EEN CONFLICTSITUATIE DENK ERAAN: CONFLICTEN NEMEN ONZE KRACHT 1. Laat de persoon spreken - stoom afblazen zonder te onderbreken (hij hoort je niet als hij schreeuwt) .2. Afschrijving luistertechniek: “Begrijp ik je goed dat je dit en dat wilde?”3. Toon uw bereidheid om te helpen en zeg erover: “Ik ben bereid iets voor u te doen...”4. Zeg niet “MAAR” en “Nee”: “Ik ben er klaar voor en laten we kijken wat we kunnen doen, hoe we het kunnen doen, afhankelijk van (de situatie, tijd, kansen, etc.)...”5 . Het is van hen(schreeuwende, agressieve) problemen (ziekte, opvoeding, psyche, emoties, stemmingen) - wij zijn niet de oorzaak, ze schelden ons niet uit, ze schreeuwen niet tegen ons (dit zijn economische en politieke redenen).6. Praat niet over de persoon, maar over zijn gedrag. “Je acties.. als je schreeuwt (chall..).”7. Praat over je gevoelens “Als je schreeuwt (vloekt), voel ik me beledigd...”8. Gebruik vaker beleefde woorden.9. Bedenk dat de patiënt een gast is. De kliniek is ons thuis.10. Doe alsof u de persoon bent met wie u communiceert (draag zijn kleding, zijn schoenen, trek zijn huid aan - pas erin).11. Zeg elke dag tegen jezelf: "IK WIL KAARSEN" ('s nachts, wanneer de hersenen zich in een staat van pre-hypnose bevinden - alfagolfniveau).12. Onthoud: oneerlijke kritiek is een verborgen compliment! Na 4 maanden... Tijdens een professionele viering van de dag van een medisch werker was ik verrast toen ik in een informele setting van mijn management hoorde dat het senior management verrast was door de scherpe daling van het aantal klachten bij hogere autoriteiten van patiënten die aan onze kliniek waren toegewezen. . Letterlijk, tijdens een van de bijeenkomsten “aan de top” werd ons management een vraag gesteld; Hoe heb je dit bereikt? “Nashi” antwoordde bescheiden dat het een geheim was. Ik begrijp niet waarom het een geheim is. En wat denk jij? Bijlage 1 Aan de hoofdarts_____ MODEL VOOR HET WERKEN MET CONFLICTEN IN DE POLYKLINIEK I. Doel van het werk: optimalisatie van conflicten in de kliniek II. Onderwerp: conflictenIII. Doel: - Medisch personeel - Patiënten - Familieleden van patiënten IV. Werkrichtingen: 1. Conflictpreventie: - informatiebeïnvloeding (theorie) - praktische training (praktijk) 2. Werken met conflicten: - eliminatie van conflicten - informatiebeïnvloeding (theorie) - praktische training (praktijk) V. Beïnvloedingsmethoden: - groep - individu - gezin VI . Leermiddelen: -1. Psychologisch: - cognitief-gedragsmatig - rollenspel - situationele spellen VII. Middelen voor psychocorrectie: - gedragsmatig - psychoanalyse - RTP-methode - cognitief VIII. Sociaal-psychologische methoden: - gesprek - ondervraging - interviews - discussies - psychodiagnostiek VIII. Medische methoden: 1. Studie van de medische geschiedenis van de patiënt 2. Studie en diagnose van mentale processen: - bewustzijn - denken - geheugen - aandacht - perceptie - mondelinge spraak - gedrag - emotionele achtergrond en stemming X. Het werk van een conflictspecialist door methoden van observatie, studie en diagnose: - agressiviteit - accentuering - conflict - tolerantie - zelfbeheersing - huwelijksrelaties - stressbestendigheid - angst - niveau van burn-out XI, Werkwijze van een conflictspecialist: - lezingen - gesprekken - praktische groepslessen - elektronische toetsing - praktische groepslessen - praktische individuele oefeningen XII. Plaats en middelen van werken: - kantoor van een psycholoog - aula - openbare plaatsen in de kliniek - kantoren van de medische staf XIII. ONDERSTEUNEND MATERIAAL: - een bokszak in de foyer van de kliniek op de 1e verdieping - uitsluitend met het doel de angst te normaliseren en de stressbestendigheid van patiënten te vergroten, waardoor zij ongetwijfeld hun gezondheid kunnen verbeteren - een bokszak in het kantoor van de conflictspecialist - aankondigingen over de locatie van de bokszak - een aankondiging over het doel van het werk van de specialist -conflictoloog in het belang van de burgers. XIV. LEZINGEN VOOR MEDISCH PERSONEEL: - De aard van conflicten - de aard van stress, de schade van stressvolle situaties - angst - psychosomatische ziekten - lokalisatie van de hersenen in het licht van conflicten - conflictpreventie. Manieren en methoden van preventie - gespreksregels - beleefdheid,)