Werken met iemands traumatische ervaring is een heel moeilijke klus, die veel van elke deelnemer vergt - authenticiteit, eerlijkheid, moed, hoop, geloof, interesse, empathie, medeplichtigheid, kracht, uithoudingsvermogen, geduld, werk... Vaak wordt deze ervaring van genezing geassocieerd met het ervaren van pijn. En iedereen die deze reis op een dag doormaakt, vraagt ​​zich af: hoe weet ik dat ik het trauma al overwonnen heb? Is er iets waar ik me op kan concentreren om dit te overwinnen? En ja, iedereen heeft zijn eigen individuele pad, zo verschillend dat het verschilt als de woestijn van de taiga... Maar er zijn gemeenschappelijke factoren, dus details die zullen laten zien dat jij dat bent? zijn op weg naar herstel: je begint meer op jezelf te vertrouwen. Vertrouw meer op je sensaties, gevoelens, ervaringen, gedachten en de beslissingen die je hierdoor hebt genomen. Je begint het openlijk toe te geven, praat met jezelf en anderen. Een persoon houdt op zichzelf te devalueren en zichzelf te vergelijken met degenen die slechter af waren dan hij. Hij begint zich op zichzelf te concentreren, dat wil zeggen dat er een gezond, goed, zij het met excessen, egoïsme wordt ontwikkeld. Dit is belangrijk. Je wordt minder gevoelig. Je hebt geen, of aanzienlijk minder, superverwachtingen meer van andere mensen en van jezelf. Begin je de beperkingen en grenzen van jezelf en anderen te respecteren, en daarom wordt de categorie van rechtvaardigheid heel, heel reëel voor belichaming, of word je barmhartiger voor jezelf en anderen of wat dan ook? tot nu toe met anderen hebt samengewerkt, waarbij je aan iemand hebt bewezen dat je gelijk hebt, in wat en hoe je gelijk hebt... Dit heb je niet meer nodig) Het wordt steeds gemakkelijker voor je om je gevoelens te benoemen en te erkennen, jezelf toe te staan respecteer ze, volg ze, zodat elk van hen je naar je waarde leidt, en zie hoe je voor je waarde zorgt in je dagelijkse leven, in de alledaagsheid, in de kleine dingen, en ja, jij bent het, niet iemand anders. En keer op keer vind je nieuwe gezonde manieren om deze waarden van jou te beschermen, te versterken, te leven, te vieren, en jezelf hierin nog meer te vertrouwen. Je merkt dat het gemakkelijker wordt om hulp te vragen, terwijl je je machteloosheid of verwarring herkent. jouw zwakte en kwetsbaarheid voor een ander. Iets soortgelijks herkennen in een ander. En daarom ben je niet bang om er zo uit te zien, want - dit gaat niet over jullie allemaal! Je weet al dat dit slechts een tijdelijk fenomeen is en dat je alleen de hand van een ander nodig hebt, zijn blik, zijn mening, als ondersteuning voor je eigen drang en stap. Bij deze stap begin je de ander beter te zien – niet alleen zijn veroordeelde schaduw, maar ook zijn vriendelijkheid en barmhartigheid die zijn hand naar jou uitstrekt, zijn volkomen normale menselijke verlangen dat de ander gelukkig is. Hoe meer gelukkige mensen in de wereld, hoe meer vriendelijkheid, tederheid, barmhartigheid en deze wereld er in de wereld is. Wat nu? Als we kijken naar de drie-eenheid of wat een persoon heeft: lichamelijkheid, bezieling en spiritualiteit, en met deze drie dimensies realiseert hij zichzelf op de een of andere manier in de samenleving, dan strekken ze zich op de een of andere manier uit naar al deze niveaus, en dit veroorzaakt een kettingreactie die verbetering op alle andere gebieden stimuleert van het leven. Dan beseft iemand plotseling dat hij de kracht heeft om 's ochtends oefeningen te doen, hij heeft geen nachtmerries meer, hij kan een Grand aanvragen, naar het graf van zijn vader komen, naar familiefoto's kijken, zijn familielid bezoeken... Een persoon herkent en kent al op zicht de triggers, wat deze uitlokt. Voor ieder van ons zijn dit heel verschillende dingen - voor sommigen een gevoel van vernedering en devaluatie als we ze vergelijken; voor iemand angst en schaamte als er tegen hem wordt geschreeuwd en bedreigd; voor iemand, schuldgevoel, verlatenheid en verlatenheid…. Hier keert iedereen terug naar het pijnpunt uit zijn kindertijd... Dit gaat over het feit dat de herstellende persoon zijn triggers persoonlijk zal kennen en ermee kan omgaan met een of andere mate van vrijheid van de huidige levenssituatie) En wat is de resultaat? Iemand zal plotseling merken dat hij niet meer zoveel snoep eet, kaarten speelt of boodschappen doet!