Van de auteur: een veel voorkomend verzoek in therapie klinkt ongeveer zo: “Ik vind mezelf een partner met wie een serieuze relatie in eerste instantie onmogelijk is.” En dit gaat opnieuw over de ervaring van afkeer uit het verleden die terugkomt in het heden. Opnieuw zal de therapeut veel van het genezende drankje van ‘empathische aanwezigheid’ nodig hebben om, in contact met een ander, precies te beseffen HOE de persoon die naast hem zit zowel liefde wil als zichzelf niet toestaat die te ontvangen. Achter het onvermogen om serieuze, langdurige relaties op te bouwen, kunnen immers verschillende angsten schuilgaan: opgaan in of oplossen in een partner; angst voor genegenheid die plotseling kan eindigen en pijnlijk kan zijn; Ik ben bang dat ik, zoals ik ben, het niet zal kunnen behagen. ‘All you need is love’, zongen de legendarische Beatles. Deze eenvoudige zin bevat de diepe betekenis van het menselijk bestaan. Geliefd worden en kunnen liefhebben. De essentie van bijna alle verzoeken aan psychotherapeuten is het verlangen om liefde te ontvangen. Vaak is dit verlangen zo onduidelijk dat het vermomd is als verschillende verzoeken. Bijvoorbeeld: ‘Ik weet niet wat ik wil.’ Achter deze onwetendheid schuilt vaak zelfongevoeligheid. En dit is een van de uitingen van afkeer in ons. Bijna iedereen van ons kan snel zeggen dat we dat moeten doen. Dit vermogen is in onze kindertijd sterk ontwikkeld. Weinig mensen hebben immers geleerd om het rustig aan te doen en naar onszelf te luisteren om te voelen wat we echt willen. De zinsnede 'Ik weet wat ik wil' bevat in de regel al een vervanging van ons ware verlangen. Omdat we het weten vanuit ons hoofd, maar we willen vanuit ons hart. En het onvermogen om de energie van mijn ware verlangen te horen leidt tot een misverstand over wat echt belangrijk voor mij is. Maar het komt ook voor dat achter het verzoek ‘Ik weet niet wat ik wil’ een onbewuste angst schuilt om een ​​keuze te maken. Een keuze gaat immers altijd gepaard met verantwoordelijkheid voor de gevolgen van deze keuze. En achter de angst om beslissingen te nemen, komt opnieuw de ervaring van afkeer aan het licht, wanneer onze mislukkingen steevast gepaard gingen met de zinnen: "Waar was je hoofd toen je dit deed?", "Je zult niet slagen, ik ken je", “Je wilt nog steeds weinig, ik weet wel beter.”, Wat wil je”. In plaats van het verlangen om jezelf uit te drukken, het risico te lopen iets te kiezen of iets af te wijzen, komt de angst om een ​​fout te maken. Omdat het niet gemakkelijk is om toe te geven dat ik degene ben die bang is, schakelt onze psyche een verdedigingsmechanisme in: rationalisatie, en legt ons uit dat we gewoon niet weten wat we willen. Tijdens de therapie zal er veel van de genezende balsem nodig zijn die ‘steun en acceptatie’ wordt genoemd om de angst om fouten te maken te genezen. Een ander veel voorkomend verzoek in therapie klinkt ongeveer zo: “Ik vind mezelf een partner met wie een serieuze relatie in eerste instantie onmogelijk is.” En dit gaat opnieuw over de ervaring van afkeer uit het verleden die terugkomt in het heden. Opnieuw zal de therapeut veel van het genezende drankje van ‘empathische aanwezigheid’ nodig hebben om, in contact met een ander, precies te beseffen HOE de persoon die naast hem zit zowel liefde wil als zichzelf niet toestaat die te ontvangen. Achter het onvermogen om serieuze, langdurige relaties op te bouwen, kunnen immers verschillende angsten schuilgaan: opgaan in of oplossen in een partner; angst voor genegenheid die plotseling kan eindigen en pijnlijk kan zijn; Ik ben bang dat ik, zoals ik ben, niet aardig gevonden zal worden. In het verlangen om liefde te ontvangen, demonstreert en handelt de cliënt tijdens de sessie met de therapeut zeker op de manier waarop hij dat ook buiten de therapie doet. En hier heeft de zogenaamde 'feedback van de therapeut' een genezend effect, dat wil zeggen zijn emotionele reactie op de daden en woorden van de cliënt. Na welke woorden wil hij bijvoorbeeld naderen en na welke woorden wil hij afsluiten. In de vertrouwensruimte van therapie is deze verkenning van relaties veilig en interessant. En het resultaat van dit gezamenlijke onderzoek is meestal de vondst van een nieuwe, meer optimale manier van interactie, die de cliënt uit de therapie haalt en in zijn leven implementeert. Maar naar mijn mening is het meest genezende medicijn voor ‘afkeer’.