ALS JE UIT EEN PIJNLIJKE RELATIE KOMT, weet JIJ hoe je openlijk moet spreken. - Verlaat me niet, blijf bij mij. - Ik verlaat jou niet, ik' Ik ben mezelf aan het vinden. En je mag zelf kiezen. - Ik kan het niet zonder jou. Ik heb je nodig. Je kunt het aan. Je hebt in de eerste plaats jezelf echt nodig. - Alles zal veranderen. Ik zal veranderen voor jou. Alles zal hetzelfde zijn als voorheen. Zoals voorheen leidde tot wat nu is. Blijf jezelf. Voor je eigen bestwil. -Ik zal voor je vechten. We moeten vechten voor onze liefde. We komen hier samen doorheen. We zullen alles overwinnen. Je bent nu gekwetst en eenzaam. Jij bent. Je bent een waarde in jezelf. Vecht voor jezelf. Je kan het aan. En ik moet terugkeren naar mezelf, naar mijn leven. Ik weet dat het niet gemakkelijk zal zijn, want het doet mij ook pijn. Ik geloof dat ik het aankan. Zulke woorden doen pijn. Ze bereiken het meest kwetsbare en behoeftige deel. Ze doorbreken de versmelting en geven een gevoel van afgescheidenheid. Nee wij, er is ik en jij. Het doet pijn. Het doet pijn als je je 'ik' niet opmerkt en relaties redt door liefde en acceptatie te verwachten. Verwachten dat iemand zichzelf ook niet zal opmerken omwille van de relatie en jou daarin. Het doet pijn als degene die je nodig hebt zichzelf niet wil en niet kan opofferen. De pijn verdwijnt als je beseft dat jij, net als de ander, gescheiden bent. Waardevol. In mijn eentje. Met jouw ervaring en jouw beeld van de wereld. Ja. Het is anders dan die van jou. En dit feit kan eerdere wonden openrijten toen een belangrijke volwassene niet in staat was jouw afgescheidenheid te herkennen en een beeld van jou te zien dat anders is dan het zijne. En met jou samengevoegd. De pijn verdwijnt als je je verwachtingen ziet, jezelf ervan bevrijdt en jezelf en anderen zonder illusies tegemoet treedt. In de eerste plaats weet je hoe je openlijk tegen jezelf moet spreken. Bijvoorbeeld: 'Ik beheers je omdat ik bang ben voor verraad. Ik werd misleid. Ik wil je vertrouwen, maar ik weet niet hoe. Ik weet niet hoe ik mijn keuze, en dus ook mezelf, moet vertrouwen. Ik wil vertrouwen en intimiteit leren. Ik kan het, ik kan het aan.” Als je besluit je naar jezelf toe te keren, bestaat de kans dat een ander je als afgescheiden kan zien, en niet door het prisma van jezelf. En wellicht kom je elkaar halverwege tegen. Als je eenmaal liefde hebt gerealiseerd, wil je niet meer in afhankelijkheid leven. Als je hebt geleerd vrienden te zijn, zul je niet langer consumeren of donor zijn. Als het artikel resoneert, ontvang ik graag uw feedback