Van de auteur: Misschien geen erg traditionele kijk op intuïtie... INTUITIE (Artikel uit het boek “Big Encyclopedia of Parapsychology”) “Ik heb een gevoel van gevaar. Ik herinner me dat in de buurt van Stalingrad een fascist onze mortierbatterij aanviel. We sloegen de eerste aanval af en lagen met onze partner bij het machinegeweer. En nu, geloof het of niet, ik voel dat er iets mis is in mijn onderbuikgevoel. Ik pak mijn kameraad bij de mouw: ze zeggen: laten we onze positie veranderen - het zal handiger zijn onder die stronk. Hij moppert: hij gaat weer in de grond graven, gaan liggen, zeggen ze, wat is er aan de hand... Ik heb hem nauwelijks kunnen overtuigen. Voordat we tijd hadden om de cel op de nieuwe plek te openen, zien we een mijn in de oude - ballen! En rook als een rocker! Alsjeblieft...' (in het artikel 'Intuïtie' - 'Big Encyclopedia of Parapsychology') Wat is dit: parapsychologische vooruitziendheid of intuïtie? - Ja, dit is geen parapsychologie, zei de auteur, maar de meest gewone intuïtie vertelde hem, dus veranderde hij zijn loopgraaf. – Het zou heel goed kunnen zijn, mijn beste tegenstander, dat intuïtie en parapsychologie verschillende dingen zijn. Dit lijkt te worden bewezen door het feit dat psychologen van de academische psychologie, hoewel ze het bestaan ​​van “elke vorm van parapsychologie” ontkennen, helemaal niet het bestaan ​​van dit fenomeen – intuïtie – ontkennen. In vrijwel elk psychologiewoordenboek kun je het artikel ‘Intuïtie’ vinden. Het is waar dat leerboeken over academische psychologie in dit opzicht slechter zijn. Voor mij ligt een van de nieuwste leerboeken van een van de moderne (en officiële) leiders van de psychologie. Volgens de inhoudsopgave bevat het 150 secties, maar er is geen sectie gewijd aan intuïtie. Hier is nog een leerboek (en ook een van de leiders van de psychologische wetenschap, en onder de 34 secties van de inhoudsopgave is er ook geen sectie over intuïtie, maar in het bijgevoegde woordenboek staat zo'n klein artikel. Wat voor soort fenomeen is dit, als zelfs een letterlijke vertaling uit het Latijn van het woord intuitio - nauwkeurig onderzoek - weinig oplevert, weinig uitlegt? Er zijn veel interpretaties van deze term: dit is 'kennis', en 'vermogen', en 'mentaal mechanisme' en veel synoniemen - inzicht, instinct, intuïtie, geur, inzicht, inzicht , instinct, zesde zintuig... Laten we beginnen bij het leven en eerst de drie meest typische voorbeelden bekijken van het gebruik van de term 'intuïtie': 1) “Eureka, Ik besloot!" - riep de wetenschapper uit toen hij plotseling een inzicht kreeg over deze formule...; en hoewel hij helemaal niet weet hoe het plotseling tot hem doordrong, is het heel goed mogelijk dat hij later zal zeggen: “de intuïtie vertelde het mij.” 2) “Ik heb intuïtief het gevoel dat hij een slecht persoon is!” - “Waarom heb je dat besloten?” - "Ik weet het niet, maar mijn intuïtie zegt me dat hij geen goed mens is." 3) "Voelde intuïtief het gevaar" - dit komt uit ons voorbeeld met de loopgraaf: de persoon voorzag intuïtief verdere ongunstige ontwikkelingen van de gebeurtenissen. Wat hebben al deze drie voorbeelden van intuïtie gemeen? In al deze voorbeelden is er sprake van het ontvangen van informatie (de ene ontving informatie over een wetenschappelijke formule, de andere over het karakter van een persoon, de derde, laten we zeggen, over een aanstaande gebeurtenis, over een aankomend gevaar). Als ze informatie hebben ontvangen, betekent dit dat deze informatie (die we ‘intuïtief’ zullen noemen) in hun bewustzijn is doorgedrongen of in hun bewustzijn is ontstaan ​​(aangezien het door hen werd gerealiseerd, sinds ze erover leerden). deze “intuïtieve” informatie ontstaat in hun bewustzijn? “informatie, wat was de bron, waar kwam het vandaan? Het is bekend (zie het artikel “Consciousness” in het boek “Big Encyclopedia of Parapsychology”) dat er maar drie mogelijk zijn. bronnen van informatie voor het bewustzijn (dat wil zeggen, dit betekent dat datgene waar we ons van bewust zijn een van de volgende drie bronnen kan hebben: de externe omgeving (onze fysieke wereld), de interne omgeving van het lichaam (bijvoorbeeld de maag, de bloedsomloop systeem...) en ons onderbewustzijn. De theorie zegt: - als de bron van bewuste informatie de externe omgeving is (aangezien deze regels in het boek nu voor jou zijn), dan weet een persoon hiervan, weet dat de bron van informatie die en die objecten van de buitenwereld is - als de bron van bewuste informatie de interne omgeving van de lichaamspersoon is(het hart tintelt, de buikpijn...), dan weet de persoon in de regel ook dat de bron van informatie zijn eigen lichaam is; maar als de bron van bewuste informatie het onderbewustzijn van deze persoon is, dan hierin In het geval dat de persoon de bron van informatie niet kent, weet een persoon in de regel niet wat zich in zijn onderbewustzijn bevindt. En dan is de vraag: in het geval van bewustzijn van 'intuïtieve' informatie. Weet iemand de bron van deze informatie? Eens kijken. 'Waarom dacht je dat hij een slecht persoon was?' - “Eerlijk gezegd weet ik het niet; Het is gewoon dat mijn intuïtie me vertelt dat hij geen goed mens is.’ ‘Waarom wilde je plotseling je positie in de loopgraaf veranderen?’ - “Weet je, ik ken mezelf niet, bij God; plotseling wilde ik alles; alsof de intuïtie suggereerde dat het gevaarlijk zou zijn om hier nog langer te blijven.’ ‘En hoe kwam je ineens tot de conclusie dat deze formule zou moeten bestaan ​​uit…?’ - “Eerlijk gezegd weet ik het zelf niet... Zelfs de dag ervoor pijnigde ik mijn hersenen en mijn hersenen, maar toen leek het plotseling tot me door te dringen: hoe eenvoudig is alles, sluit gewoon deze twee aan coëfficiënten... Waarschijnlijk omdat ik hier al heel lang over nadenk, daarom suggereerde intuïtie..." Dus in situaties waarin "intuïtie suggereerde", moeten mensen - om eerlijk te zijn - zeggen dat ze de En dit geeft ons alle reden om te zeggen: a) Deze ‘intuïtieve’ informatie kwam niet rechtstreeks vanuit de buitenwereld of rechtstreeks vanuit hun lichaam in hun bewustzijn terecht, anders zouden ze de bron hiervan hebben geweten. informatie; b) de directe bron van ‘intuïtieve’ informatie voor hun bewustzijn was hun onderbewustzijn. Tussenliggende samenvatting: de directe bron van ‘intuïtieve’ informatie voor hun bewustzijn is het onderbewustzijn van deze persoon. En dan de volgende, nog belangrijkere vraag: hoe zit het met alles deze drie soorten “intuïtieve” informatie (beschreven in deze drie voorbeelden: over de loopgraaf, de wetenschapper...) kwamen in hun onderbewustzijn terecht, wat was hun bron voor dit onderbewuste? Het is bekend (zie het artikel “Onderbewustzijn”? in het boek “Big Encyclopedia of Parapsychology”) die informatiebronnen voor Er kunnen verschillende onderbewuste geesten zijn. Zonder ze hier allemaal op te noemen, merken we alleen het volgende op: a) voor het eerste voorbeeld was de informatiebron voor het onderbewustzijn van de wetenschapper... zijn eigen bewustzijn: hij dacht er veel over na, dacht er heel bewust over na loste dit probleem op, d.w.z. opereerde wetenschappelijke informatie in zijn bewustzijn, en ging vervolgens over in zijn onderbewustzijn ("onderdrukt", zoals psychologen zeggen), en hier is het resultaat: laten we zeggen dat in een droom (wanneer alleen het onderbewustzijn functioneert) het idee van het periodiek systeem van chemicaliën ontstond (in D.I. Mendelejev) elementen; of - voor een andere persoon - niet in een droom, maar in een slaperige toestand; of niet in een slaperige toestand, maar in een staat van ontspanning... b) voor het tweede voorbeeld was de bron van informatie voor het onderbewustzijn de externe omgeving, dat wil zeggen zijn gesprekspartner, over wie hij een ongunstige mening had. Voordat het werd gerealiseerd, ontstond deze mening in het onderbewustzijn (anders zou de persoon niet hebben gezegd: "Om eerlijk te zijn, ik weet niet waarom ik deze mening over hem heb"). Hoe vormde deze mening zich in zijn onderbewustzijn? En alles is heel eenvoudig: terwijl hij met deze persoon sprak, zag hij zulke kenmerken van zijn gezicht die hij vaak bij 'slechte' mensen zag, hij zag het, maar besefte het niet (zijn bewustzijn was bezig met het gesprek); bovendien zag hij bepaalde gebaren van deze persoon, die hij ook negatief beoordeelde, hij zag, maar besefte het - nogmaals - niet; bovendien hoorde hij van deze persoon zulke zinnen die hij ook negatief beoordeelde, hij hoorde, maar er was toen geen tijd om erover na te denken, en toen werd deze informatie "vergeten", onderdrukt in het onderbewustzijn. En al deze informatie bevindt zich al in het onderbewustzijn van een persoon, wat betekent dat de persoon er niets van weet (omdat we op elk moment alleen weten wat er in ons bewustzijn zit, en wat er in het onderbewustzijn zit, weten we niet) . Dit betekent dat in het tweede voorbeeld de bron van ‘intuïtieve’ informatie voor het onderbewustzijn de externe omgeving was (in tegenstelling tot het eerste voorbeeld, waar de bron voor het onderbewustzijnwas het bewustzijn van dezelfde persoon); c) zoals bij het derde voorbeeld (over de loopgraaf), dan is het antwoord op de vraag: wat was de bron van informatie voor het onderbewustzijn duidelijk problematisch. De gedachte die opkwam (in het bewustzijn) - "we moeten naar een andere plaats verhuizen, het zal gevaarlijk zijn om hier te blijven" - verscheen duidelijk uit het onderbewustzijn van deze persoon (en niet van buitenaf, want volgens de getuigenis van zijn kameraad waren er geen echte bedreigingen van buitenaf). Maar hoe kwam het daar: deze informatie over een toekomstige gebeurtenis, over een toekomstig gevaar? Hoe kon hij dit allemaal voorzien? Wat is tenslotte vooruitziendheid? En dit is het proces waarbij informatie over de toekomst (uit de toekomst) wordt verkregen, niet op de gebruikelijke manier, maar door buitenzintuiglijke waarneming, dat wil zeggen door de bekende zintuigen (horen, zien...) te omzeilen. Maar hoe dit gebeurt, hoe mensen buitenzintuiglijke informatie ontvangen over wat er zal gebeuren – er zijn hier alleen maar aannames. En hier is een van de hypothesen (hoewel deze een bestaansbasis heeft): de bron van precognitieve informatie is het buitenwereldse informatieveld. En nu - nog een samenvatting. Een persoon heeft intuïtief iets geleerd, 'intuïtieve' informatie kwam zijn bewustzijn binnen. De directe bron van “intuïtieve” informatie voor het bewustzijn van deze persoon is zijn onderbewustzijn. De directe bronnen van “intuïtieve” informatie voor het onderbewustzijn kunnen in sommige gevallen het bewustzijn van deze persoon zelf zijn, in andere gevallen onze fysieke wereld, in andere gevallen de fysieke wereld. buitenwerelds informatieveld. In dit geval zou informatie het onderbewustzijn kunnen binnendringen via gewone zintuigen (dat wil zeggen via sensorische middelen, zoals in de eerste twee voorbeelden), of via het omzeilen van de gewone zintuigen (dat wil zeggen via buitensensorische middelen, zoals in de eerste twee voorbeelden). het derde voorbeeld). En nu, nadat we het mechanisme van het verschijnen van 'intuïtieve' informatie hebben onthuld, kunnen we proberen het concept van 'intuïtie' te definiëren. In de uitdrukkingen 'suggereerde intuïtie (... niet. laat ons in de steek, ... heeft ons niet misleid)" dit concept fungeert als een bepaald object waar bepaalde informatie vandaan komt ("intuïtie suggereerde" - dat betekent dat het, intuïtie, de bron van informatie was). En dan, rekening houdend met alles wat hierboven is vermeld, is er in deze context een basis voor deze uitdrukkingen om een ​​teken van identiteit te plaatsen tussen de concepten ‘intuïtie’ en ‘onderbewustzijn’ (laat me het uitleggen voor degenen die geïnteresseerd zijn: een persoon heeft slechts twee sferen van de psyche, die een opslagplaats van informatie zouden kunnen worden genoemd - dit is zijn bewustzijn, meer precies, het informatieveld van het bewustzijn, en zijn onderbewustzijn, meer precies, het onderbewuste informatieveld als 'intuïtie' een object is; welke informatie in iemands bewustzijn komt, dan kan zo'n object logischerwijs alleen het onderbewustzijn zijn). En dan zou het juister zijn. Maar! Decennia lang waren in ons land de woorden ‘onderbewust’ en ‘onbewust’ eenvoudigweg verboden (in extreme gevallen werden ze verbannen: ‘Verspreidt u hier burgerlijke leringen!’). Maar het fenomeen bestaat, wat betekent dat het op de een of andere manier moet worden aangewezen! En dan verschijnt de reddende ‘intuïtie’ – en deze houdt geen verband met het gehate freudianisme, maar betekent hetzelfde. Dat is de reden waarom we, in plaats van het ongebruikelijke ‘onderbewuste aangestuurd’, ‘intuïtie aangestuurd’ zeggen, waarbij we er dezelfde betekenis aan geven! Een van de definities van het concept ‘intuïtie’ is dus het onderbewuste, of beter gezegd, het onderbewuste informatieveld waar het onbekende wordt opgeslagen en verwerkt (voorlopig) heeft deze persoon zelf informatie die, onder bepaalde omstandigheden, bewust kan zijn, dat wil zeggen, van het onderbewustzijn naar het bewustzijn kan gaan. Maar als intuïtie hetzelfde is als het onderbewustzijn, wat dan? betekent de uitdrukking "hij heeft een goed ontwikkelde intuïtie"? Is jouw onderbewustzijn goed ontwikkeld? Wat is dan een slecht onderbewustzijn? Nee, zo werkt het niet. We moeten dus terugkeren naar de oorspronkelijke uitdrukking en de vraag stellen: wanneer zeggen ze “hij heeft een goede intuïtie”? En dit is wat ze zeggen als iemand heel vaak ‘intuïtief’ iets voelt (zoals degene in de loopgraaf). En 'intuïtief gevoeld' is niets anders dan het bewustzijn van informatie die eerder in het onderbewustzijn was opgeslagen, en.