Hoe vreugdevol is het als er positieve veranderingen in het leven komen... Hoe eng is het om iets in je leven te veranderen... Hoe pijnlijk is het als iets onherstelbaar ten kwade verandert (ook al lijkt het nu alleen maar verschrikkelijk)... Is het mogelijk? Zal het leven zonder veranderingen een ‘moeras’ voor u zijn? Misschien is de taak van het leven om te veranderen, je aan te passen, nieuwe kwaliteiten op jezelf toe te passen, enzovoort... Hoe je wilt veranderen, maar tegelijkertijd in je favoriete comfortzone blijft, waar alles al duidelijk is, vertrouwd, niets veroorzaakt angst... Een persoon staat altijd op de rand van een conflict tussen het verlangen naar verandering en het verlangen om alles te laten zoals het is, met behoud van de homeostase. Dit is waarschijnlijk een conflict dat kenmerkend is voor mensen die in verschillende tijdsperioden leven, en daarom zijn er zoveel boeken over geschreven (in bijna elk werk staat de held voor een uitdaging, en als je ernaar luistert, volgt hij de veranderingen, soms volledig zijn hele manier van leven transformeren). Veranderingen kunnen natuurlijk en traumatisch zijn. Natuurlijk zijn de veranderingen die iemand verwachtte, aannam dat ze zouden gebeuren, enzovoort, die zich er op zijn minst een beetje op hadden kunnen voorbereiden, tenminste psychologisch Bij degenen die plotseling en meestal gedwongen plaatsvinden, is de initiatiefnemer de omgeving en niet het individu, dus dergelijke veranderingen dragen bij aan stress (zelfs positieve veranderingen kunnen stress veroorzaken). In dergelijke gevallen is het, om diepe traumatisering of retraumatisering te voorkomen, belangrijk om het volledige scala aan gevoelens en emoties waarmee het individu te maken krijgt te ervaren, eventueel met de hulp van een psycholoog. En een ander belangrijk punt bij veranderingen van welke aard dan ook is de ervaring van verlies. Verandering komt altijd na de vernietiging van het oude. En we moeten “rouwen” over dit “oude”. Om van baan te veranderen, moet u afstand doen van uw oude; om een ​​nieuwe relatie aan te gaan, moet je de vorige beëindigen (dit zal zeker milieuvriendelijker zijn); om de dood van een dierbare te overleven, moet je hem mentaal loslaten, de dood verwerken. Er zijn veel voorbeelden door veranderingen: shock, ontkenning, woede, onderhandelen, verdriet, en dan begint de acceptatie van het nieuwe (iets nieuws ontdekken, ermee experimenteren en het dan feitelijk accepteren). Moeilijkheden worden ervaren door degenen die “vastzitten” in een van de fasen, deze niet tot het einde hebben meegemaakt en niet in staat zijn geweest om door te gaan naar de volgende. Dan heb je hulp nodig. Tijdens perioden van crisis in het leven van de samenleving worden veel van haar leden getroffen door veranderingen, en vaak zijn dit traumatische, gedwongen veranderingen. We moeten ons er creatief aan aanpassen, flexibiliteit in gedrag ontwikkelen, en tegelijkertijd niet vergeten het verdriet te ervaren van het verlies van het ‘oude, vertrouwde’.".