Het minderwaardigheidscomplex is een inadequate perceptie van zichzelf, een persoon voelt zijn waarde niet. Dit is misschien de enige reden waarom iemand zich niet uitdrukt, omdat hij een minderwaardigheidscomplex heeft. Dit concept werd geïntroduceerd door psychoanalyticus Alfred Adler. Het gevoel van minderwaardigheid vindt zijn oorsprong in de kindertijd, wanneer een kind volledig afhankelijk is van zijn ouders en om te kunnen overleven, wordt hij gedwongen hun veld te gehoorzamen. Het staat dus in de psyche geschreven: “Als ik mijn ouders gehoorzaamde en het overleefde, dan zal dezelfde strategie mij helpen te leven.” Onze psyche houdt niet van spanning, haar belangrijkste taak is om te overleven, om stress te minimaliseren. "Arrogantie en ongeduld zijn tekenen van een sterk gevoel van minderwaardigheid bij een persoon." om het gevoel van minderwaardigheid te compenseren, streeft naar superioriteit en dit is misschien wel de belangrijkste motiverende kracht in het leven. Er zijn drie soorten lijden die in de kindertijd worden ervaren, die bijdragen aan de ontwikkeling van een minderwaardigheidscomplex: minderwaardigheid van het lichaam, overmatige zorg en minderwaardigheidscomplexen. afwijzing door ouders. Mensen die de minderwaardigheid van hun lichaam ervaren, kunnen dit compenseren door zich te verdiepen in eindeloos leren; zulke mensen zijn vaak te vinden onder sociale foben. Mensen die in hun kindertijd zorg hebben gekregen, begrijpen hun capaciteiten niet en hoe ze in deze wereld kunnen leven zonder krukken in de vorm van ouders. En kinderen die door hun ouders zijn afgewezen, voelen zich ongewenst, ze zullen aan deze wereld bewijzen dat ze recht op leven hebben. Deze drie vormen van lijden hebben één ding gemeen: mensen weten niet hoe ze in hun behoeften moeten voorzien. Mensen zullen hun behoeften ontkennen als iets beangstigends dat heel moeilijk is om mee om te gaan. Zulke mensen haten hun emoties en hun uitingen. Ze zullen in de vroege kinderjaren een minderwaardigheidscomplex krijgen, een persoon zal leren zijn echte zelf te ontkennen, en een persoon die een masker draagt, zal op het podium verschijnen, wat zeker door de samenleving wordt goedgekeurd. Een dergelijke aanpassing is surrogaat en levert niet de gewenste voldoening op, wat betekent dat de innerlijke spanning niet afneemt. Om de interne spanning te verminderen, moet je leren jezelf te accepteren en jezelf te behandelen als een zorgzame ouder. En wanneer iemand leert uit een minderwaardigheidscomplex te komen, heeft hij steun, zorg en aandacht voor zichzelf nodig. Dit zullen de steunen zijn die kunnen omgaan met kwetsbaarheid en zichzelf als niet ideaal kunnen accepteren. *Bij het schrijven van dit artikel is gebruik gemaakt van het boek “Teria Personality”. Meld u aan voor een consult via de link ➔ Aanmelden _________________________________________________________________ Uw psycholoog, Larisa Degtyar Telefoon - +7 (926) 782-13-57 Mijn telegramkanaal https:// t.me/degtyar_psy