Dit is de eerste depressie die men ervaart. Het wordt uitsluitend veroorzaakt wanneer er met verheven stem en zonder respect tegen een kind wordt gesproken, en daarom moet hij zijn echte gevoelens voor zijn familie verbergen. Ontwikkelt zich bij bijna alle kinderen van 2-3 jaar. Op deze manier voeden ze een gehoorzaam kind op en vervolgens een ongelukkige volwassene. De ademhaling zelf wordt gedempt, net als alle andere belangrijke reflexen van het leven; vooral het vermogen om te huilen en te lachen lijdt eronder. "Ren niet, schreeuw niet, wees niet gelukkig, huil niet, spring niet, raak niet aan" - het kind zat gevangen in een wereld van verboden. De volwassenenrechtbank verwijt het kind dat het een kind is. Kroep is de eerste keer dat een kind leert liegen. Op het moment dat de kroep begon, zeiden zijn lippen voor het eerst wat er van hem werd verwacht, en niet wat hij werkelijk dacht. Voor een kind is het verzinnen van leugens een echte marteling. Dat is de reden waarom tijdens de kroep de ademhaling zo gecomprimeerd is dat het kind alleen voor het leven lijkt te kalmeren, zodat het niet meer tegen hem schreeuwt. Er was geen vriendschap met mijn ouders. Dit is hoe volwassenen een verliezer creëren, omdat ze in zo'n kind geen sterke semantische richtlijnen voor zijn eigen leven kunnen ontwikkelen. Dit is een heel oude ziekte die al bij ons leeft sinds de tijd dat elk kind in de eerste plaats arbeider op de boerderij was en daarom: “Als je net als wij bent, dan ben je geschikt om lid van de clan te zijn, en zo niet, ga dan weg.” In de middeleeuwen was het de belangrijkste oorzaak van kindersterfte. Tegenwoordig is alles een beetje anders, maar voor het grootste deel hebben alle kinderen het gevoel dat kind zijn meer een plicht dan een vreugde is. Elke clan vereist fundamenteel, uit angst om te overleven, gelijkenis van zijn nakomelingen in relatie tot de oude tradities en het uiterlijk van de clan. Niemand in het gezin kan dus volledig volwassen worden en het kind in zichzelf wordt veracht. Alle volwassenen voelen zich uiteindelijk een beetje verweesd door het leven. Dit is de ineenstorting van de echte onafhankelijkheid, omdat je met verouderde tradities niet ver komt. Zelfs psychologie en pedagogie zelf zijn er vaak op gericht te voorkomen dat een kind zijn ouders oneert. Kinderen worden meestal gewoon moe en dan zien ze eruit als een loopprobleem dat het leven voor volwassenen erg moeilijk maakt. De gewoonten en zelfs de geur van een kind kunnen vervelend zijn. Het vreugdevolle in kinderen wordt afgesneden, alleen het rationele wordt ondersteund. Vanaf het moment van de geboorte verliezen ouders de overgevoelige band met hun kind en zien ze een levenslang probleem voor zich. Er verdwijnt iets dierbaars, en in de tussentijd is het kind gewoon geboren en dat is alles, maar hij is al in een gezin beland waar de kans om van zijn gezin te houden verloren gaat. En zelfs op het niveau van de reflexen wordt het gevoel van echte verwantschap met de ouders vergeten en leeft het kind dan gewoon als vreemde in de buurt. Dit is werkelijk vervreemding van ouders. Kroep is een ziekte van verloren verwantschap. In gezinnen waar dit contact niet verloren is gegaan, houden ouders van de manier waarop hun kinderen opgroeien. Kinderen luisteren met plezier naar hun ouders en hun gewoonten versterken vervolgens de geest van het kind. In gezonde gezinnen begrijpen ze dat hoe expressiever je bent, hoe levendiger je bent, hoe succesvoller de stam zelf is. Trots op een kind is doorslaggevend. Maar feitelijk brengt het publieke bewustzijn het idee over dat als je je aan iedereen aanpast, dat de enige manier is waarop je kunt overleven. Onder een hypotheek zijn alle kinderen voorbereid op een discreet en ordelijk leven. Je kunt hiermee leven, maar het is erg saai. Zo sterven de echte leiders van de stammen in een vroeg stadium en wordt het leiderschap als zodanig veracht, zo verdwijnt charisma en het echte verlangen om te leven, en sterft ook het verlangen om tot op hoge leeftijd van je ouders te houden. Welnu, in massatermen zorgt dit voor stemmen op de televisie die ons ervan overtuigen dat het normaal is om dit tot aan je pensioen vol te houden. Van een kind waar van alle kanten tegen wordt geschreeuwd, wordt een ingekorte versie van een persoon gemaakt, en groeit zo op tot een onpersoonlijk, hulpeloos persoon tegenover de economie en het tijdperk. Hierdoor ontstaat een samenleving van arme, insolvabele zeurders, die dan de bevolking wordt genoemd. Kroep is wanneer van een persoon een burger wordt gemaakt die afhankelijk is van de staat.