Elke dag communiceren we op de een of andere manier met onze kinderen. In de regel heeft elke ouder een bepaald aantal zinnen, patronen of bekende en vrij stabiele zinnen met behulp waarvan hij, de ouder, zijn kind probeert groot te brengen. Onze gebruikelijke alledaagse zinnen bevatten speciale informatie - verborgen boodschappen. Op basis van ouderlijke verklaringen vormt het kind een mening over zichzelf, over de mensen om hem heen en de wereld om hem heen. Deze selectie hebben we speciaal samengesteld uit verschillende bronnen en geleend van verschillende auteurs. zodat iedere ouder (of kind) duidelijk kan zien waar sommige vormen van onderwijs en communicatie toe kunnen leiden. Zinsnede: Verborgen boodschap. Mogelijk alternatief. Wees stiller, langzamer, voorzichtiger. Vertrouw de wereld niet, leef niet naar de wereld. maximaal - Doe het 100%, veel plezier Ik vermoord je, neuk je, het is beter dat ik een abortus heb gehad - Verdwijn, wees niet - Dat soort dingen moeten categorisch worden uitgesloten van spraak!!! Jij en je problemen zijn niet belangrijk. Laten we proberen dit vanuit verschillende invalshoeken te bekijken, op zoek gaan naar alternatieven. Laten we bewegen! Haast je! Stil! En andere bevelen - Jij bent niet belangrijk. Mijn interesses zijn belangrijker dan die van jou - We hebben 15 minuten. Laten we afspreken wat we kunnen doen om op tijd te komen. Je blijft voor mij altijd een zoontje/dochter. - Word niet volwassen. Ik zie je graag opgroeien en de wereld ontdekken. Huil niet, niet. lach zo hard, wees niet saai - Druk je emoties niet uit - Ik begrijp je gevoelens Dat je zo klein bent, je moet serieuzer zijn - Wees geen kind - Maar hij is eigenlijk een kind! Elimineer dergelijke uitspraken, ik kan ze zoveel mogelijk herhalen; Je kunt het nooit doen, het onthouden, etc. - Je bent stom, je kunt zelf niets doen. Je bent slecht, een verliezer - ik vertrouw je. Jouw daden zijn jouw verantwoordelijkheid. We maken allemaal fouten. We leren door fouten Doe het niet, ik doe het liever zelf - Ik geloof niet in je - Ik vertrouw je, dat kan Jongens huilen niet, Meisjes moeten stil zijn - Een man heeft geen recht op emoties Vrouwen zijn slachtoffers - Je kunt je gevoelens vrijelijk uiten. Ik begrijp je. Als je valt, breekt, bijt, breekt, etc. bedreigingen - De wereld is gevaarlijk, handel niet - ik vertrouw je. Probeer slordig, dom te zijn, mijn verdriet en alle andere scheldpartijen, evenals alle generalisaties zoals iedereen in de buurt zijn dieven en schurken - En jij bent hetzelfde - Ze kunnen allemaal een vals idee over zichzelf vormen en moeten worden uitgesloten van toespraak Jij altijd.., nooit.. , mijn hele leven... Ik wist het - Je bent hopeloos. Onmogelijkheid van verandering. Denk niet aan de persoonlijkheid, maar aan de specifieke actie. Je leven ligt in jouw handen Vergelijking met andere kinderen Je bent slecht, het zou beter zijn als er iemand anders was in plaats van jou Ik hou van je zoals je bent Natuurlijk kiest het kind zelf de basisrichtlijnen waarop hij zijn karakter zal bouwen en leven, maar we kunnen hem helpen een meer harmonieuze relatie op te bouwen met zichzelf en de wereld om ons heen. Kinderen leren leven en relaties opbouwen met de wereld om ons heen, gebaseerd op onze houding tegenover hen. Laten we nu eens kijken tot welke resultaten sommige van onze acties kunnen leiden. Als Dan Het kind wordt voortdurend bekritiseerd - hij voelt zich minderwaardig en leert anderen te veroordelen. Het kind leeft in vijandigheid, leert agressiviteit. Het kind wordt belachelijk gemaakt en wordt teruggetrokken. Het kind wordt voortdurend verweten. raakt eraan gewend overal schuldig aan te zijn Het kind wordt onder druk gezet, leert liegen Het kind wordt voortdurend gecontroleerd Groeit onverantwoordelijk op Het kind wordt vergeleken met andere kinderen Leert jaloers te zijn MAAR als hij dan Kind iswordt aangemoedigd Gelooft in zichzelf Het kind wordt gesteund Waardeert zichzelf Het kind groeit in vriendelijkheid en acceptatie Leert lief te hebben en gelooft dat de wereld mooi is Het kind wordt vertrouwd Gelooft in zichzelf Het kind groeit in eerlijkheid Hij maakt onderscheid tussen goed en kwaad en leert eerlijk zijn tegen zichzelf Het kind groeit in herkenning Leert doelen te stellen en te bereiken Het kind voelt mee en leeft mee Leert nobel te zijn Het kind wordt geprezen Wordt genereus, leert van zichzelf te houden Ik kan me de afschuw voorstellen die ouders voelen na het lezen van dit alles. En ik hoor hun vragen. Wat moeten we doen? Hoe te leven? Hoe kinderen opvoeden? Je kunt ze niet prijzen als ze zich slecht gedragen! Ik ben het ermee eens, dit is onder geen enkele omstandigheid mogelijk. Kinderen zijn vaak onaangenaam, gedragen zich slecht, en daarom bemoei ik me met de volwassenen daar die hun zaken doen! Laten we op dit punt even stoppen. Beste mijn ouders. Waarom heb je kinderen gekregen? Geef jezelf eerlijk antwoord. Omdat iedereen in de buurt al kinderen heeft gekregen, maar jij nog niet? Of om meer woonruimte van de staat te krijgen? Of gebeurde het gewoon zo? Of is de leeftijd al dichterbij gekomen of om op oudere leeftijd niet alleen te blijven? Speel uw problemen niet uit op uw kinderen! Heb medelijden met hen, zij zijn niet verantwoordelijk voor uw problemen, mislukkingen, ziekten en andere tegenslagen. Je hebt ze in deze wereld geroepen en alleen jij (en niet grootmoeders, scholen, de staat) draagt ​​de verantwoordelijkheid voor hen - klein, weerloos voor je woorden en daden. Voor hen zijn jullie goden, tovenaars en wonderdoeners. U bent hun belangrijkste redders en troosters in al hun verdriet. Ze lijken voor jou kleinigheden gezien de hoogte van je jaren. Maar ze hebben al die jaren nog niet geleefd. Voor hen kan een kapot speelgoed het meest ongelukkige ongeluk ter wereld zijn. De psyche van het kind is zo ontworpen dat problemen snel worden vergeten, en vijf minuten geleden zou een ontroostbaar kind al van een of andere bug kunnen genieten. Maar zijn verdriet is echt verdriet, ook al lijkt het ons triviaal. Onthoud dit alstublieft en verander niet van een grootmoedige en allesvergevende god in een straffende god. Er zijn verschillende algemene regels voor de behandeling van een kind. De belangrijkste daarvan: houd van je kind! Je kunt met verontwaardiging zeggen dat uiteraard iedere ouder van zijn kind houdt en dat de psycholoog volkomen gek is als hij ouders durft te verdenken van een hekel aan hun natuurlijke kinderen. Dan zal ik u het volgende voorstellen: de volgende keer dat u boos wordt op uw kind, hem uitscheldt of zijn problemen probeert weg te poetsen, vraag uzelf dan af: “Zou u hetzelfde doen als ik van u hield?” Bovendien kan uw antwoord heel goed positief zijn. Dan weet je echt hoe je een kind het beste kunt behandelen en opvoeden. Het feit dat je je kind straft, hem iets verbiedt, enkele strafmaatregelen uitvoert, betekent op zichzelf niet dat je een slechte ouder bent. Daar is een ouder voor, om te onderwijzen. De hele vraag is hoe en met welke methoden je dit doet. Maar laten we terugkeren naar de regels. Yu.B. Gippenreiter heeft deze eenvoudige maar zeer effectieve regels ontwikkeld die u, naar ik hoop, zullen helpen. Bemoei u niet met de zaken van het kind, tenzij hij u om hulp vraagt. Door je niet-inmenging zeg je tegen hem: “Het gaat goed met je! Je kunt het zelf wel aan!” Als het moeilijk is voor een kind en hij bereid is jouw hulp te accepteren, zorg er dan voor dat je hem helpt. Neem tegelijkertijd alleen op u wat hij zelf niet kan doen, en laat de rest aan hem over. Terwijl uw kind nieuwe handelingen onder de knie heeft, kunt u deze geleidelijk maar gestaag aan hem overdragen. Laat uw kind de negatieve gevolgen van zijn daden (of zijn nalatigheid) onder ogen zien. Alleen dan!