Hoe we onszelf voor de gek houden Terwijl ik in de voortuin van een collega zat, begreep ik plotseling duidelijk hoe vaak we de persoon die het dichtst bij ons staat proberen te misleiden: wijzelf. ‘Ik, een kleine ezel,’ leek ze tegen me te zeggen. ‘Nou, waarom zou ik de last van verplichtingen op me nemen, ik heb een echtgenoot, familie en vrienden.’ Ol, mee eens, het is veel gemakkelijker op deze manier. Waarom heb ik deze verantwoordelijkheid nodig? Ik heb kinderen en ik moet aan hen denken, en niet aan mijn carrière. Een ‘bruin paard’ zat vol kracht voor me en probeerde mij om de een of andere reden (en vooral zichzelf) ervan te overtuigen dat ze een ‘baaipaard’ was. ezel". Ik was bedwelmd door de schoonheid van de bomen rondom en het betoverende gezang van de vogels, dus ik wilde dit raadsel helemaal niet oplossen. Waarom probeert een mooie, gezonde, jonge vrouw iedereen ervan te overtuigen dat zij niet zo is? Omdat ik besefte dat ze mij op dat moment helemaal niet overtuigde, maar zichzelf, knikte ik eenvoudigweg op de maat. Waarom houden we onszelf voor de gek? 1. Een van de meest algemene redenen lijkt mij het voorkomen van teleurstelling. Ergens diep in onze ziel geloven we tenslotte allemaal in onze uniciteit. En als we niets doen, blijft onze uniciteit bij ons. Ik ben uniek, en het feit dat de bevestiging hiervan nooit is uitgekomen, komt alleen doordat ik een ander pad heb gekozen, bijvoorbeeld om me aan kinderen te wijden. Of ik heb mijn talent nooit ontwikkeld, omdat ik mijn hele leven in een saaie baan heb gewerkt, omdat... Ik had hier en nu geld nodig. Ik heb het gewoon niet gedaan, ik heb het niet geprobeerd, want als ik het wel doe en het probeer, lukt het me misschien niet, dan zal ik moeten toegeven dat er geen uniciteit was. Maar ik ben nog niet klaar voor de naakte waarheid, dus deed ik liever niets. 2. Dit is geen verlangen, de gewone mensen zijn lui. Hoewel ik al vaak heb geschreven dat ik helemaal niet in het bestaan ​​van luiheid geloof. Ik geloof dat luiheid ontstaat als er geen motivatie is. Als het bestaat, kan er geen sprake zijn van luiheid. Om bepaalde hoogten te bereiken heb je wilskracht, uithoudingsvermogen, kalmte, discipline, enz. nodig, maar met mijn gebruikelijke ritme heb ik niets nodig. Vaak is er geen wens om moeite te doen en dit geldt voor alle gebieden van ons leven. Weten we niet dat als je goed traint en eet, je een prachtig figuur kunt hebben? En is er echt iemand die al jaren aan het sporten is, goed eet, maar nooit is afgevallen? - Nee. Waarom doen we het dan niet? Zijn we niet gemotiveerd om er goed uit te zien? - Eten. En we weten allemaal zeker wat het resultaat zal zijn. Maar ondanks dit bereikt niet iedereen dit. De helft van ons blijft op de bank liggen. Hetzelfde geldt voor onze ontwikkeling en carrière. Er zijn veel boeken geschreven, er zijn enorm veel blogs waar mensen stap voor stap vertellen hoe ze succes hebben behaald. Het lijkt erop dat we het nemen en gaan, maar nee, we gaan door met onze "Groundhog Day". 3. We leven in de illusie van de verkeerde tijd. We wachten altijd op een goed moment of een welvarende omgeving. Het kind moet volwassen worden, anders ga ik met zwangerschapsverlof. Als ik klaar ben met mijn studie of andersom, dan doe ik het. Als ik een baan krijg of andersom, vertrek ik, enzovoort, tot in het oneindige. Wij kijken altijd uit naar onze maandag. Het kalenderblad met al dan niet uw prestaties zal echter nog steeds worden omgedraaid. 4. We hebben dit geleerd van anderen, vrienden, moeders, familieleden of collega's. Waarom? Op deze manier was het gemakkelijker voor hen en ze denken dat het voor jou gemakkelijker zal zijn. - Ken je plaats; - Je kunt niet hoger springen dan je hoofd; - Waar je bent geboren, daar kom je van pas; Zij zijn degenen die voorkomen dat je de onzichtbare plafonds in je hoofd doorbreekt. Er kunnen heel veel redenen zijn voor zelfbedrog, maar geen enkele daarvan zal je naar je doel leiden. Het is waar dat dit de realiteit van je leven is en hoe eerder je het ziet, hoe sneller je iets in je leven kunt veranderen.