Ik denk dat elke volwassene ervan droomt dat zijn kinderen gelukkig opgroeien. En hiervoor zijn veel volwassenen bereid iets te doen. Hoe kunnen jij en ik er precies voor zorgen dat het leven van een kind waar we eigenlijk weinig van weten (ik bedoel over zijn fysieke en mentale kenmerken) gelukkig is. Het leven in het proces van ontogenese, wetenschappelijk gezien. Ja, je kunt ze als kind overladen met cadeautjes, ze in je armen dragen, en het kind kan gelukkig zijn, maar de mogelijkheid bestaat dat zo'n kind op volwassen leeftijd met talloze teleurstellingen te maken zal krijgen. Ik denk dus dat er hier veel vragen zijn waarop waarschijnlijk geen duidelijk antwoord bestaat. Maar waarop het naar mijn mening de moeite waard is om naar een antwoord te zoeken. In dit artikel wil ik mijn versie presenteren. Ik heb kinderen, tijdens mijn leven heb ik veel dingen voor hen gedaan en niet gedaan, en niet alleen, inclusief dingen waar ik niet bijzonder trots op kan zijn. En op dit moment zijn mijn gedachten over onderwijs als volgt. Ja, ik ken al veel theorieën en voorbeelden van een gelukkig leven. En ik kan mijn kinderen en andere mensen veel over hen vertellen. Maar ik denk dat wat werkelijk kan worden doorgegeven aan een andere generatie, zodat deze gelukkig is, alleen het gevoel van iemands eigen geluk is. Het is heel gemakkelijk om te praten over hoe iemand anders gelukkig kan zijn. Maar om dit zelf in de praktijk te doen is dit een operatie met een sterretje, een echte uitdaging. Wanneer is een mens gelukkig? Wanneer zijn verschillende behoeften grotendeels bevredigd zijn. Op verschillende levensgebieden. En in werk, vrije tijd, persoonlijk leven, warmte, intimiteit, zelfrealisatie enzovoort. En in ons eigen leven kunnen we dit alleen zelf doen, en niemand anders. Dit geldt ook in de omgekeerde richting: we kunnen iemand niet gelukkig maken. Het is mogelijk om te helpen, ja, om het te doen, nee. Maar we kunnen het zelf doen. Het is een kwestie van “kleine dingen”, luister gewoon, wees je bewust van je gevoelens, verlangens, behoeften, gedachten, fantasieën. In staat zijn om met anderen te communiceren, correct te onderhandelen, uw grenzen te verdedigen, uw crises succesvol te overwinnen, periodiek uw comfortzone te verlaten, enz. In feite is dit geen gemakkelijke taak, maar het is wel goed te doen. Getest in mijn eigen leven, in de levens van mijn cliënten, vrienden, kennissen. En het is dit gevoel van geluk, dit gevoel in lichaam en ziel dat we kunnen doorgeven aan onze kinderen. We kunnen het vuur van onze gelukkige ogen, gloeiend van vreugde, onze vrije, vreugdevolle gedachten, verlangens en fantasieën overbrengen. Kortom, als u wilt dat uw kinderen een kans hebben op een gelukkig leven, zorg er dan voor dat u zelf ook gelukkig wordt vertel ze over dit gevoel, laat ze zien hoe een gelukkig mens er eigenlijk uitziet en voelt. Veel geluk voor u en uw kinderen, beste lezers!