De mensheid en een persoon bestaan ​​individueel in de wereld van waarden. De hele wereld die een persoon omarmt, geeft aanleiding tot een houding die een waarde-element bevat. Aan het begin van de twintigste eeuw werd het probleem van de ‘waarden’ verplaatst naar de sfeer van concreet wetenschappelijk onderzoek. Significant waren de werken van psychologen: V. Frankl, G. Allport, L. Kohlberg, A. Maslow, M. Rokeach, E. Fromm, enz. Onder binnenlandse wetenschappers kunnen we benadrukken: V.A. Yadova, V.N. Myasishcheva, B.G. Ananyeva, A.G. Asmolova, V.P. Tugarinova et al. [1] Moeilijkheden bij het definiëren van het concept ‘waarde’ houden in eerste instantie verband met het feit dat waarde een ultiem of ‘eenvoudig’ concept is dat niet herleidbaar is tot andere complexe concepten. IN EN. Kabrin zegt dat “de alomtegenwoordigheid van het waardeproces in het menselijke universum van het leven” en de grenzeloosheid van waarde duiden op de soepele reductie van waarden tot soortgelijke verschijnselen, wijdverspreid in de wetenschap, en de convergentie van waarden met een lijst van acties , situaties, objecten [7]. H.M. Vegas gelooft dat de ondefinieerbaarheid van het concept ‘waarde’ te wijten is aan het feit dat het een primordiaal, primair concept is dat niet in een ander vertaald kan worden [4]. Udovichenko definieert waarde als een axiologisch kernconcept dat hun positieve of negatieve behoefte aan een subject, sociale groep of de samenleving als geheel onthult. Waarden verschijnen als een object van drijfveren, doelen en, in het algemeen, als de betekenis van het zijn. Het belangrijke punt is dat waarde niet gebaseerd is op het object zelf, maar op de houding er tegenover vanuit het standpunt van het subject. Waarden kunnen in twee groepen worden verdeeld: materiële (utilitaire) en spirituele (sublieme) waarden. Tegelijkertijd is de verdeling van waarden in groepen relatief [20]. Lebedev definieert waarden als essentiële universele doelen en normen (normen) [8]. Golovin gelooft dat waarden een product zijn van de vitale activiteit van groepen en sociale eenheden, van de mensheid als geheel, die één enkel onderwerp is. Er zijn drie bestaansvormen van waarden: 1. Een sociale standaard wordt gevormd door het publieke bewustzijn, dat een theoretisch begrip omvat van de definities van ‘zou moeten’ op alle mogelijke terreinen van het sociale leven. Deze waarden zijn onderverdeeld in universele en specifieke historische waarden; Geobjectiveerde vorm, bestaande uit werken van materiële en spirituele cultuur, evenals menselijke acties - specifieke objectieve belichamingen van sociale waarde-idealen;3. Sociale waarden, gewijzigd door het prisma van individuele levensactiviteit, gaan over in de psychologische structuur van het individu, die worden gepresenteerd als persoonlijke waarden, die een bron van motivatie voor individueel gedrag vertegenwoordigen [6]. Harutyunyan, in mondiale zin zijn er sociale en persoonlijke waarden. Het proces van de overgang van sociale waarden naar persoonlijke waarden wordt gerealiseerd door de betrokkenheid van het individu bij sociale interacties, namelijk in de ‘micro-omgeving’, een sociale groep die zich manifesteert als een zender van de waarden van de samenleving [ 2, p.32]. Vanuit het standpunt van L.P. Bueva vertegenwoordigen waarden een verbindende schakel bij het introduceren van het individu in collectieve activiteit, in het proces van het begrijpen en implementeren van de waarden van een bepaalde samenleving, waardoor manieren worden geboden om sociaal gedrag te controleren in overeenstemming met de waarden en doelstellingen van educatie van het milieu en het functioneren van sociale groepen. Het geeft het individu ook de mogelijkheid tot sociale ontwikkeling en aanpassing [3]. In het proces van het vergaren van levenservaring worden persoonlijke waarden ontwikkeld, die een semantische, emotioneel ervaren levenshouding moeten bevatten die het individu beïnvloedt. Persoonlijke waarden vertegenwoordigen een mechanisme voor het bepalen van persoonlijke levensactiviteit door sociaal-culturele toezichthouders, die zich in de psychologische structuur van het individu bevinden, terwijl ze zich manifesteren als een verbindende schakel tussen de spirituele cultuur van de samenleving en de spirituele wereld van het individu. Het proces van internalisering van sociale waarden in persoonlijke waarden kan plaatsvinden met afwijkingen, waardoor afwijkende structuren ontstaanpersoonlijke waarden. Zowel normale als afwijkende vorming van de waardesfeer van het individu vindt plaats onder de directe invloed van de waarden van primaire kleine groepen: het gezin [23]. Yanitsky zegt dat de kenmerken en patronen van het proces van vorming van een systeem van waardeoriëntaties van een individu worden bepaald door de invloed van verschillende interne en externe factoren: de mate van ontwikkeling van de cognitieve en emotioneel-wilssferen, de kenmerken van de sociale omgeving, de aard en vorm van psychologische invloed, de bijzonderheden van psychische stoornissen. De overheersing van een of andere groep waarden in het persoonlijke waardesysteem kan worden bepaald door de invloed van de juiste psychologische mechanismen van de vorming ervan, kenmerkend voor een bepaald stadium van individuele ontwikkeling. In dit opzicht kunnen we zeggen dat verschillende waarden een verschillende oorsprong kunnen hebben [25]. In de psychologie worden waarden beschreven door elementen van het bewustzijn van het individu, namelijk door interesses, overtuigingen, principes, wereldbeeld, enz. Waarden worden een feit van bewustzijn en worden onthuld in ambities, idealen, overtuigingen, interesses en andere structuren van de persoonlijkheid, die de betekenisvolle oriëntatiestructuur vertegenwoordigen en de interne basis tonen van zijn relatie tot de werkelijkheid. Benaderingen om waarden te begrijpen worden geanalyseerd in verschillende aspecten van de studie van persoonlijkheidskenmerken. B.F. Lomov schreef dat, ongeacht de verschillende definities van het concept ‘persoonlijkheid’, het belangrijkste kenmerk van alle huiselijke concepten oriëntatie is, een systeemvormende eigenschap van het individu, die zijn hele mentale gesteldheid bepaalt. De auteur beschrijft oriëntatie als de relatie tussen wat een persoon verwerft en accepteert van de samenleving (waarden), en wat het hem oplevert en toevoegt aan zijn vorming [11, p.37]. Bijgevolg onthult de oriëntatie de subjectieve waardeverhoudingen van het individu tot de diverse sferen van de werkelijkheid. Tugarinov benadrukt de psychologische aard van waarden als object van persoonlijke oriëntatie en gebruikt het concept van ‘waardeoriëntaties’, dat hij bedoelt als de oriëntatie van het individu op bepaalde waarden [19]. Myasishchev wordt de inhoud van de persoonlijkheid vertegenwoordigd door een reeks relaties met de objectieve inhoud van iemands ervaring en het bijbehorende waardensysteem. Persoonlijkheid fungeert als een hiërarchisch dynamisch systeem van persoonlijke relaties, ontwikkeld in het proces van ontwikkeling, opvoeding en zelfeducatie. De “dominante houding”, die de feitelijke oriëntatie van het individu is, wordt geassocieerd met het oplossen van de vraag naar de zin van het leven. [15] De studie van de sociale verbondenheid van persoonlijke relaties neemt een belangrijke plaats in in de Russische psychologie feit dat het individu niet los van de sociale omgeving, de samenleving, kan worden geanalyseerd. L.S. Vygotsky stelde het concept van ‘sociale ontwikkelingssituatie’ voor, d.w.z. Persoonlijke ontwikkeling wordt bepaald door het begrip van culturele waarden door het onderwerp, gemedieerd door het communicatieproces. De wetenschapper merkte op dat betekenissen en betekenissen die ontstaan ​​in relaties tussen mensen, dankzij interiorisatie, ‘gegroeid’ zijn in het bewustzijn van het subject [5]. Vygotsky komt vooral voor op momenten van communicatie tussen mensen. De wetenschapper sprak over de ‘overdracht van ervaringen’. Volgens de logica van de inzet van ideeën over activiteit, bemiddeling en internalisering van sociale relaties, verschijnt persoonlijkheid als een originele synthese van de persoonlijke kwaliteiten van het individu zelf en de geïnternaliseerde subjectief-intentionele kwaliteiten van anderen [17]. van A.V. Petrovsky, uitzicht op L.S. Vygotsky's benadering van dit probleem leidt tot het besef van persoonlijkheid als een specifieke vorm van organisatie van wederzijdse activiteit van een bepaald individu en andere individuen, waarbij het werkelijke bestaan ​​van een individu verbonden is met het ideale bestaan ​​van andere individuen in hem (het aspect van individualiteit) en waarbij tegelijkertijd het individu idealiter wordt afgebeeld in het werkelijke bestaan ​​van andere mensen (het aspect personalisatie). In dit opzicht suggereren wetenschappers dat in de geconditioneerde fase van sociale ontwikkeling het persoonlijke een systemisch karakter heeftde kwaliteit van een individu begint de rol te spelen van een bijzondere sociale waarde, een origineel voorbeeld voor het begrijpen en implementeren van mensen in individuele activiteiten [17]. Yadov onderbouwt in zijn ‘dispositionele concept van regulering van het sociale gedrag van een individu’ de hiërarchische organisatie van het systeem van dispositionele formaties. De auteur merkt op dat het hoogste niveau van iemands disposities tot uiting komt in een systeem van waardeoriëntaties die voldoen aan de hoogste sociale behoeften en de relatie van de overeenkomstige persoon tot levensdoelen en de middelen om deze te bevredigen. Volgens V.A. Yadov zijn waardeoriëntaties, als het hoogste niveau van het dispositionele systeem, volledig afhankelijk van de waarden van de samenleving als geheel, waarmee het individu zich identificeert. Waardeoriëntaties die de vitale doelen van een persoon bepalen, drukken uit wat voor hem het belangrijkst is en hebben een persoonlijke betekenis voor hem [24]. Leontiev zijn waarden werkelijk functionerende immanente toezichthouders van de activiteiten van individuen, die gedrag beïnvloeden ongeacht hun recreatie in het bewustzijn, en het bestaan ​​​​van bewuste overtuigingen of ideeën van het subject over zijn waarden niet verwerpen die niet daarmee samenvallen inhoud en psychologische aard [10]. Leontyev formuleerde drie bestaansvormen van waarden, die in elkaar overgaan: 1) sociale normen gevormd door het publieke bewustzijn, evenals de daarin vervatte geaggregeerde ideeën van perfectie op verschillende gebieden van het sociale leven; 2) objecten die deze normen personifiëren in de acties of creaties van specifieke mensen; 3) motiverende structuren van het individu (“modellen van wat zou moeten zijn”), die hem aantrekken tot de objectieve belichaming van sociale waarde-idealen in zijn activiteiten [9]. Leontyev identificeert potentiële groeperingen van waarden - terminaal en instrumenteel. Eindwaarden worden als volgt gecontrasteerd: concrete waarden van het zijn/abstracte waarden; waarden van professionele zelfrealisatie / waarden van het persoonlijke leven; persoonlijke/interpersoonlijke waarden; actieve waarden/passieve waarden. Instrumentele waarden worden weergegeven door de volgende dichotomieën: ethische waarden/waarden van interpersoonlijke interactie/waarden van professionele zelfrealisatie; individualistische waarden/conformistische waarden/altruïstische waarden; waarden van zelfbevestiging/waarden van acceptatie van anderen; intellectuele waarden/waarden van directe emotionele perceptie van de wereld [9]. Wat buitenlandse bronnen betreft, is een waarde volgens M. Rokeach “een stabiele overtuiging dat een bepaalde manier van gedrag of het uiteindelijke doel van het bestaan ​​de voorkeur verdient. vanuit een persoonlijk of sociaal gezichtspunt dan de tegenovergestelde of de tegenovergestelde manier van gedrag, of het uiteindelijke doel van het bestaan” [27, p. 5]. Volgens M. Rokeach worden persoonlijke waarden gekenmerkt door de volgende kenmerken: het ‘begin’ van alle waarden wordt waargenomen in de cultuur, de samenleving en het individu; de invloed van waarden is terug te zien in vrijwel alle bestudeerde sociale verschijnselen; waarden die menselijk eigendom vormen, zijn in kleine hoeveelheden aanwezig; mensen hebben dezelfde waarden, verschillend in de mate van betekenis; waarden worden gevormd tot systemen [27, p. 3M. Rokeach definieert twee soorten waarden: terminaal en instrumenteel. Eindwaarden (doelen) - overtuigingen dat de geconditioneerde einddoelen van het subjectieve bestaan ​​vanuit persoonlijk en sociaal oogpunt het waard zijn om ernaar te streven. Instrumentele waarden (middelen) - overtuigingen dat een geconditioneerde handelwijze vanuit persoonlijk en sociaal oogpunt in elke situatie de voorkeur verdient [27, p. 3]. S. Schwartz en U. Bilski trekken een algemene conclusie over de definities van waarden van buitenlandse onderzoekers en identificeren de volgende kernkenmerken: 1) waarden - overtuigingen die niet uitsluitend objectieve en emotieloze ideeën zijn. Wanneer ze worden geactiveerd, versmelten waarden met gevoelens en worden ze daardoor gekleurd; 2) waarden - doelen waar een persoon naar streeft, evenals het typegedrag dat bijdraagt ​​aan het bereiken van deze doelen; 3) waarden worden niet beperkt door acties en situaties; 4) waarden worden naar voren gebracht als maatstaven, normen die richting geven aan de keuze of beoordeling van acties, mensen, situaties; 5) waarden hebben een hiërarchie, gerangschikt in oplopende volgorde van belangrijkheid ten opzichte van elkaar [28].Sh. Schwartz en W. Bilski definiëren dichotomieën van waarden: instandhoudingswaarden; wijzigingswaarden; waarden voor zelfbeschikking; waarden van zelfverheffing [28].E. Fromm merkt op dat een persoon wordt gekenmerkt door de behoefte om antwoorden te zoeken op de vraag naar de zin van het bestaan, door normen en waarden vast te stellen op basis waarvan hij zou moeten leven. De theorie van E. Fromm rapporteert over specifieke vormen van iemands relatie met de wereld, namelijk dat een persoon verbonden is met de wereld via de processen van assimilatie en socialisatie. De kenmerken van het ontstaan ​​en de onderlinge samenhang van deze processen vormen de basis van een beeld van sociale aard, dat de focus van het onderwerp op het juiste waardensysteem bepaalt [22, p Het kernconcept is ‘zelf’, gedefinieerd als ‘een georganiseerd, mobiel, maar consistent conceptueel model van perceptiekenmerken en relaties van het ‘ik’, of zichzelf, en tegelijkertijd het waardensysteem dat op dit concept wordt toegepast. Het zelf bevat zowel ‘direct ervaren door het organisme’ als niet-geassimileerde, ‘geïntrojecteerde’ waarden, die door een persoon ten onrechte als de zijne worden geïnterpreteerd. K. Rogers zegt dat “het het organisme is dat de gegevens levert op basis waarvan waardeoordelen worden gevormd.” De wetenschapper gaat ervan uit dat zowel interne als externe waarden worden ontwikkeld of verworven als ze worden gedefinieerd als bijdragend aan het behoud en de versterking van het organisme [18, p. 73].A. Maslow spreekt over zelfactualisatie als een proces waarbij iemands persoonlijke levenservaringen zich openstellen, waarbij hij vertrouwt op zijn gevoelens en gedachten. Zelfactualiserende mensen hebben een persoonlijk, vrijwel onafhankelijk systeem van morele waarden dat verschilt van het algemeen aanvaarde [14]. Een persoon kiest de hoogste waarde voor zichzelf, zich wendend tot zijn aard [13]. In de theorie van A. Maslow bevinden groepen waarden zich in een verticale hiërarchie. De auteur definieert twee hoofdgroepen van waarden: B-waarden (van het zijn) - de hoogste, kenmerkend voor zelfactualiserende mensen (waarheid, goedheid, eenheid, rechtvaardigheid); D-waarden (tekort) - lagere, gericht op het bevredigen van een gefrustreerde behoefte (vrede, stilte, slaap, veiligheid) [12].G. Allport gelooft dat de bron van de meeste persoonlijke waarden de moraliteit van de samenleving is. Ethische normen en waarden worden ontwikkeld en behouden dankzij externe versterking, terwijl ze eerder de rol spelen van instrumenten, voorwaarden voor het bereiken van interne waarden, die de doelen van het individu zijn. De wetenschapper noemt de wijziging van middelen in doelen, de omzetting van externe waarden in interne ‘functionele autonomie’, waarmee hij het proces bedoelt van het wijzigen van ‘categorieën van kennis’ in ‘categorieën van betekenis’ [16, p. 133] Onder persoonlijke waarden verstond V. Frankl ‘universele betekenissen’ die kenmerkend zijn voor de meerderheid van de leden van de samenleving, voor de hele mensheid in het proces van haar historische ontwikkeling. Volgens V. Frankl gaat de persoonlijke betekenis van een waarde gepaard met het besef van de verantwoordelijkheid voor de implementatie ervan [21, p. 288]. Kohlberg definieert drie niveaus van moreel oordeel: preconventioneel, conventioneel en postconventioneel. Op pre-conventioneel niveau zijn morele waarden extern van aard, gebaseerd op het principe van voordeel. In de eerste fase gehoorzaamt het kind de normen en regels en vermijdt het straf. In de tweede fase gehoorzaamt het kind normen en regels om beloningen of voordelen te ontvangen. Het conventionele niveau wordt gekenmerkt door sociale conformiteit, de neiging om een ​​bepaalde routine, tradities en regels te handhaven. De normen en waarden van de directe omgeving worden geïnternaliseerd en getransformeerd in een interne behoefte gevormd op extern gezag. In de derde fase, gehoorzaamheid aan normenwordt bepaald door het verlangen om ‘goed te zijn’, waarbij veroordeling door belangrijke dierbaren wordt vermeden. De vierde fase wordt gekenmerkt door een oriëntatie op het waardensysteem van de samenleving, en het gedrag wordt gecontroleerd door de wens om zowel afkeuring van de autoriteiten als schuldgevoelens als gevolg van het niet rechtvaardigen van je plicht te vermijden. Het postconventionele niveau komt overeen met een oriëntatie op persoonlijke morele principes en de vorming van een onafhankelijk systeem van morele waarden. Individuele waarden komen mogelijk niet overeen met de waarden van de referentiegroep. In de vijfde fase voert het onderwerp acties uit in overeenstemming met persoonlijke waarden en principes, waarbij zowel de regels van een bepaalde samenleving als de waarden van de mensen om hem heen worden gerespecteerd, en handelt in het belang van algemeen geluk. De zesde fase wordt bepaald door oriëntatie en passie voor universele morele principes [26]. De uitgevoerde theoretische analyse stelt ons dus in staat de volgende conclusies te trekken: De mensheid leeft in een wereld van waarden. Maar tegelijkertijd ontstaan ​​er moeilijkheden bij het definiëren van het concept ‘waarde’, omdat dit concept is een ultiem of ‘eenvoudig’ concept, onherleidbaar tot andere complexe concepten. In het huidige stadium van de ontwikkeling van de wetenschap zijn er voldoende definities van het concept ‘waarde’, zowel van buitenlandse als Russische wetenschappers. Tegelijkertijd zijn de bovengenoemde auteurs het erover eens dat waarde ontstaat door een persoonlijke en sociale definitie van materiële en interne objecten van de omringende wereld, waardoor hun positieve of negatieve behoefte aan een individu, een sociale groep of de samenleving als geheel in het algemeen wordt onthuld zin, waarden zijn sociaal en persoonlijk. We kunnen ook zeggen dat waarden een verbindende schakel vormen bij het introduceren van het individu in collectieve activiteit, in het proces van het begrijpen en implementeren van de waarden van een bepaalde samenleving, waardoor controle over sociaal gedrag wordt gegarandeerd in overeenstemming met de waarden en doelen. van het onderwijzen van het milieu en het functioneren van sociale groepen. Literatuur: 1. Alishev B.S. Psychologische waardetheorie: systeemfunctionele benadering [Elektronische hulpbron]. 2. Harutyunyan E.A. Micro-omgeving en transformatie van sociale waarden naar de waardeoriëntatie van het individu // Levensstijl en waardeoriëntaties van het individu. - Yerevan: Uitgeverij van de Academie van Wetenschappen van Armenië. SSR, 1979. P. 49-61.3. Bueva L.P. Sociale omgeving en persoonlijkheidsbewustzijn. - M.: Uitgeverij van de Staatsuniversiteit van Moskou, 1968. - 268 p.4. Vegas H.M. Waarden en onderwijs. Kritiek op moreel relativisme. St. Petersburg: Uitgeverij St. Petersburg. Universiteit; Uitgeverij Rus. Christus brommen. acad., 2007. - 225 p.5. Vygotsky L.S. Onderwijspsychologie / red. V.V. Davydova. - M.: Pedagogiek-Press, 1996. - 536 p.6. Golovin S.Yu. Woordenboek van een praktijkpsycholoog [Elektronische hulpbron]. Toegangsmodus - URL: http://vocabulary.ru/dictionary/25/word/cenost.7. Kabrin V.I. Transcommunicatie en persoonlijke ontwikkeling. - Tomsk: TSU Publishing House, 1992. - 225 p.8. Lebedev SA Wetenschapsfilosofie: Woordenboek van basistermen [Elektronische hulpbron]. 9. Leontyev D.A. Methodologie voor het bestuderen van waardeoriëntaties [Elektronische hulpbron]. 10. Leontyev D.A. Waarde-ideeën in individueel en groepsbewustzijn: typen, determinanten en veranderingen in de tijd // Psychological Review, 1998. - Nr. 1. - P.13-25.11. Lomov B.F. Methodologische en theoretische problemen van de psychologie. - M.: Nauka, 1984. - 446 p.12. Maslow A. Zelfactualisatie // Persoonlijkheidspsychologie. Teksten / red. Yu.B. Gippenreiter, A.A. Blaren. - M.: Uitgeverij van de Staatsuniversiteit van Moskou, 1982. - 165 p.13. Maslow A. Psychologie van het zijn: trans. Van Engels - M.: Refl-boek; Kiev: Wakler, 1997. - 304 p.14. Maslow A. Nieuwe grenzen van de menselijke natuur: vertaald uit het Engels. - M.: Smysl, 1999. - 425 p.15. Myasishchev V.N. De structuur van de persoonlijkheid en de houding van een persoon ten opzichte van de werkelijkheid // Persoonlijkheidspsychologie: Teksten / red. Yu.B. Gippenreiter, A.A. Blaren. - M.: Uitgeverij van de Staatsuniversiteit van Moskou, 1982. - P. 35-38.16. Allport G. Persoonlijkheid in de psychologie: Trans. Van Engels - M.: KSP+; Sint-Petersburg: Yuventa, 1998. - 345 p.17. Petrovski A.V. Vragen over geschiedenis en theorie van de psychologie: geselecteerde werken. - M.: Pedagogiek, 1984. - 272 p.18. Rogers K. Cliëntgerichte therapie: Trans. Van Engels - M.: Refl-boek; Kiev: Wakler, 1997. - 320 p.19. Tugarinov V.P. Theorie. 550-562.