Volgens Jungs leerling en volgelinge, Marie Louise Von Franz, begint het proces van individuatie met lijden. Naarmate het ego van het kind zich ontwikkelt, probeert het zich aan te passen aan de buitenwereld. Als gevolg hiervan ontstaat er een crisis en mentale pijn, waarmee volgens Von Franz het individuatieproces begint als ‘bewuste interactie met het innerlijke centrum’. In dit opzicht kunnen we mythologische en sprookjesachtige parallellen trekken, waarbij elke transformatie wordt voorafgegaan door een periode van kwelling, ontbering en ontsnapping uit de gebruikelijke situatie. In de Jungiaanse therapie is het individuatieproces gebaseerd op de invloed van de hoofdpersoon archetypen: Schaduw, Anima, Animus en Zelf. Bewustwording van de schaduw Schaduw als onbewuste psychische inhoud manifesteert zich in dromen die vreemd zijn aan de dromer (onverwachte acties, buitenaardse karakters, tegenvoeters), in spontane zinnen en acties. Deze inhoud is van grote waarde omdat... als ze worden geassimileerd, geven ze integriteit aan de psyche (mythologische belichaming - de ontmoeting van de held met de duistere karakters van een sprookje en zijn interactie met hen). Wanneer ze worden geconfronteerd met de Schaduw, hebben mensen de neiging deze op anderen te projecteren, ook op cultureel vlak, op het geheel Naties of sociale groepen, en ook bepaalde ethische kwellingen ervaren. Om de individuatie te laten voortduren, is het echter belangrijk om met je Schaduw te werken en voortdurend nieuwe onbewuste inhoud te integreren. Zoals Von Fratz schrijft, is de Schaduwvector vaak in dezelfde richting gericht als de Zelfvector. Daarom houdt bewuste transformatie niet in dat je wegloopt voor je ethische problemen, en dat je ze niet op anderen afschuift door middel van projectie en verwijten, maar dat je ze onder ogen moet zien. Natuurlijk gaat een realistische kijk op de Schaduw ervan uit dat de volledige integratie ervan onmogelijk is, net zoals dat onmogelijk is om de eigen schaduw in te halen. Vrouw vanbinnen: Anima Het volgende aspect van individuatie houdt verband met de assimilatie van het interne vrouwelijke principe in de mannelijke psyche (Anima) en het interne mannelijke principe in de vrouwelijke (Animus). Anima en het mannelijke onderbewustzijn, het beeld van de femme fatale, erotische verlangens, dromen van moederliefde en warmte. Haar beeld kan verraderlijk, negatief en wreed zijn. De ‘Evolutie van Anima’ omvat volgens Jung: De stadia van Eva (instinctieve en biologische verbindingen). niveau van spirituele eenheid). Sapientia, Shulamith (hoogste wijsheid, zuiverheid, heiligheid). Mannen hebben vaak de neiging hun Anima op vrouwen te projecteren, wat de oorzaak is van vreemde, onverklaarbare liefde en andere gewelddadige emoties. De positieve betekenis van Anima is dat ze verschijnen in dromen of met actieve verbeeldingskracht geeft het het pad van spirituele ontwikkeling aan, fungeert het als gids in de wereld van het onbewuste. De man van binnen: Animus Op dezelfde manier kan de animus bij vrouwen sadistisch en wreed zijn, of positief, emotioneel warm. In veel opzichten wordt de kleur van de Animus bepaald door de relatie van de vrouw met haar vader, net zoals bij mannen het beeld van de Anima afhangt van de relatie met de moeder. Ontwikkelingsstadia van de Animus volgens Von Franz: Fysieke kracht. Het vermogen om te plannen en initiatief te nemen. Het woord is het begrijpen van abstracte filosofische ideeën. Von Franz, een ware volgeling van verschillende patriarchale Jungs, schrijft aan de Animus een compenserend karakter toe dat de zogenaamd buitensporige zachtheid van de vrouwelijke psyche aanvult van zowel mannen als vrouwen in dit stadium van individuatie is in de eerste plaats de bevrijding van het ‘andere geslacht’ uit hun projecties. Het komt tot uiting in het feit dat een vrouw bijvoorbeeld ophoudt haar eigen onbewuste kwaliteiten aan mannen in het algemeen toe te schrijven, en omgekeerd. Zelf: symbolen van heelheid Na het succesvol overwinnen van de voorgaande stadia van individuatie, tijdens het therapieproces, beginnen symbolen van het Zelf, de diepste kern van de psyche, te verschijnen in dromen en in actieve verbeeldingssessies. Von Franz geeft voorbeelden van goeroes, ouderen , tovenaressen en andere krachtige mystieke karakters, evenals symbolen zoals quaterniteit, cirkel,.