Veel mensen verdelen gevoelens in slecht en goed, gebaseerd op wat de maatschappij, ouders, grootouders zeggen, of geleid door de overwegingen “Aangenaam-onaangenaam”. Angst, angst of woede worden dus vaak als onaangename of zelfs onfatsoenlijke gevoelens beschouwd die niet mogen worden ervaren. In de kindertijd krijgen meisjes bijvoorbeeld vaak te horen: “Je moet niet boos zijn. Je bent een meisje”, en tegen jongens: “Mannen huilen niet”, of “In plaats van te lijden, zou ik je in je gezicht slaan.” Vaak ziet een kind dat een ouder in een gevaarlijke situatie, bijvoorbeeld onderweg, begint te schreeuwen en te schelden. Ondertussen is deze ouder in feite bang voor het dreigende gevaar. Maar angst wordt onderdrukt als een onaanvaardbaar gevoel en vervangen door woede. Ondertussen zijn er slechts vier echte, echte gevoelens. Dit zijn angst, woede, vreugde en verdriet, evenals hun afgeleiden en varianten, zoals angst, verdriet, verdriet, vreugde, agressie en andere. Dit zijn de gevoelens die een kind in de eerste jaren van zijn leven ervaart en vrijelijk uit, en dit zijn ook de gevoelens die in het wild voorkomen. Dergelijke gevoelens worden authentiek genoemd en zijn ontworpen om de psyche aan te passen aan veranderende omgevingsomstandigheden, en om iets aan te geven dat met je gebeurt in verband met deze veranderingen. Angst duidt bijvoorbeeld op gevaar. En als er geen angst zou zijn, zou een persoon niet tijdig op gevaar kunnen reageren en zichzelf kunnen beschermen. Angst houdt je scherp en zorgt ervoor dat je niet kunt ontspannen waar je ‘alert’ moet zijn. Woede stelt je in staat jezelf te beschermen, je rechten te doen gelden en grenzen te stellen. Verdriet stelt je in staat onaangename gebeurtenissen te overleven, je aan te passen aan wat onvermijdelijk is zonder gek te worden, en geeft ook aan dat iets niet goed is voor een persoon. Vreugde stelt je in staat te begrijpen wat goed voor je is, wat plezier en voldoening uit het leven haalt, wat prettig is, waardoor je je gelukkig voelt. Er zijn ook andere gevoelens, zoals wrok, schuldgevoel, jaloezie, jaloezie en vele andere. Dergelijke gevoelens worden afpersing genoemd. Ze zijn van nature aangeleerd en zijn niet echt, echt. Dit zijn de gevoelens die iemand ‘leert’ te ervaren onder invloed van de samenleving. Een kind komt bijvoorbeeld thuis van school, waar hij het cijfer '4' heeft gekregen. Het echte gevoel dat hij voelt, is de vreugde van een goed cijfer. Maar zijn ouders begroeten hem met de woorden: “Waarom niet “5”? Hoe zit het met Vasya? Ah, Vasya heeft een "5"! Waarom heeft Vasya een “5” en jij een “4”?! Zo laten ouders het kind zien dat zijn ware, echte, authentieke vreugde geen bestaansrecht heeft. Het volgende gevoel dat bij een kind opkomt wanneer het met dergelijke vragen en uitspraken wordt geconfronteerd, is woede. Maar het kind weet al dat hij niet boos kan zijn op zijn ouders, en hij vervangt deze gevoelens door een schuldgevoel, wrok jegens zijn ouders of een gevoel van jaloezie jegens Vasya. Op deze manier leert het kind niet op te merken wat hij werkelijk voelt en zijn ware gevoelens te vervangen door gevoelens die comfortabel en geaccepteerd zijn in de samenleving. Dit alles vervreemdt een persoon van zichzelf en leidt er uiteindelijk toe dat hij niet meer weet waar hij is werkelijk is, en waar niet, wat hij echt wil en wat hij niet wil, wat goed voor hem is en wat slecht, wat hij graag doet en wat hij niet leuk vindt. Ook wordt iemand niet meer in staat echt hechte relaties op te bouwen, omdat... intimiteit houdt in dat je je ware gevoelens uitdrukt en je ware zelf kent. Relaties worden manipulatief en gamend opgebouwd, waarbij beide partners zich niet tevreden voelen. En vanaf hier volgen verschillende negatieve gevolgen. Begrip en het vermogen om je eigen, oprechte gevoelens te analyseren, levert veel op. Ten eerste geeft het je inzicht in jezelf, je kenmerken, neigingen, ware verlangens en behoeften. Ten tweede stelt het je in staat je roeping in het leven te vinden, die je kunt verwezenlijken in je beroep en creatieve activiteit. Ten derde kun je echte dierbaren bouwen».