Over de kwestie van de rechtvaardiging van het gebruik van een psychodynamische benadering bij de complexe behandeling van alexithymie Vyukov A.S., Davydov A.T., Stepura A.A.* State Begrotingsinstelling "Psychoneurologische Apotheek", Shakhty, regio Rostov *St. Petersburg Wetenschappelijk en Praktisch Centrum voor medische en sociale expertise, protheses en revalidatie van mensen met een handicap, vernoemd naar. G.A. Albrecht Ministerie van Arbeid van Rusland, Rusland Inleiding. Het is bekend dat personen met alexithymie beperkingen hebben op cognitief en affectief gebied, waardoor het vermogen om affect te verbaliseren afneemt en ook tot overmatige fysiologische en psychologische reacties leiden. Ze worden dus gekenmerkt door een combinatie van emotionele, cognitieve en persoonlijke manifestaties, en vertonen vaak een onvermogen om hun eigen emotionele toestand en de emotionele toestand van andere mensen te herkennen en nauwkeurig te beschrijven. Bij alexithymie wordt de cognitieve sfeer gekenmerkt door een gebrek aan verbeeldingskracht, een overheersing van visueel-effectief denken over abstract-logisch denken, en een zwakte in de functies van symbolisering en categorisering. Een gebrek aan reflectie, behoeften en motieven voor activiteit beperkt het vermogen om iemands motieven te beheersen en deze flexibel te herschikken in overeenstemming met de vereisten van de situatie. Ze hebben een slechte taal en moeite met het verwoorden van emoties. Tegelijkertijd is de cathexis van woorden onvoldoende; er is vaak geen grens tussen de aanduiding en het betekende. Het doel van het onderzoek was het gebruik van een psychodynamische benadering bij de complexe behandeling van alexithymie . Om de frequentie en belangrijkste manifestaties van alexithymie te identificeren, werden twee groepen mannen onderzocht. Bij 26 mannen uit de hoofdgroep met alexithymie werd volgens de ICD-10-criteria een ‘aanpassingsstoornis’ vastgesteld. De controlegroep bestond uit 24 mensen die geen klachten hadden over hun gezondheid. De groepen werden gelijktijdig onderzocht en de gemiddelde leeftijd was 50,5 ± 0,7 jaar. We gebruikten klinische en vervolgmethoden, een anamnestische vragenlijst, de Spielberger-Khanin-schaal voor het beoordelen van reactieve en persoonlijke angst, de Mississippi-schaal voor het beoordelen van posttraumatische reacties en aanpassingsstoornissen, SAN (welzijn, activiteit en stemming), tests van neuropsychische aanpassing (NPA), beoordeling van het niveau van subjectieve controle (USC) en subjectieve beoordeling van de toestand (SOS). Resultaten van de studie en discussie. Er werd vastgesteld dat er geen manifestaties van alexithymie werden gedetecteerd bij personen in de controlegroep. In de hoofdgroep bedroeg de ernst 11,5 ± 1,7 punten. Volgens de USC-methode werden alle individuen in de hoofdgroep verdeeld in twee subgroepen op basis van het type dominante locus of control: extern en intern. Met een externe locus of control (tot 5,5 muren) geloofden patiënten dat alle gebeurtenissen die hen overkwamen het resultaat waren van de acties van externe krachten of omstandigheden. Met een interne locus of control (boven 5,5 muren) interpreteerden alle proefpersonen significante manifestaties van de ziekte als het resultaat van hun eigen activiteiten. Het bleek dat de algehele integrale beoordeling van het USC een positieve trend kende van externaliteit naar internaliteit. Bovendien werd bij personen met alexithymie in de vergeleken subgroepen een hoog niveau van reactieve en persoonlijke angst onthuld, die respectievelijk 72,8 en 74,7 voorwaardelijke punten bedroegen. Met behulp van een multifactoriële persoonlijkheidsvragenlijst werd een marginale toename in indicatoren van psychasthenie en introversie onthuld bij personen met alexithymie. Er werd vastgesteld dat de interactieve kant van de communicatie bij personen met alexithymie niet compleet is en dat er vaak affectieve storingen optreden, die leiden tot verschillende vormen van afwijkend gedrag en het terugtrekken in psychosomatische ziekten. De psychodynamische benadering heeft het mogelijk gemaakt om het proces van desomatisatie te bestuderen binnen het kader van de ontwikkelingspsychologie en om de rol van resomatisatie bij psychosomatische syndromen te identificeren. Het is nog niet opgehelderd of alexithymie wordt veroorzaakt door erfelijke factoren “bijvoorbeeld biochemische deficiëntie” of dat het.