Afscheiding is geen wet, maar een fenomeen, een proces dat de ene auteur observeert, de andere ontkent, een derde lacht om deze twee, een vierde vindt het over het algemeen een gek idee, een vijfde noemt het anders, en dus tot in het oneindige. Kies wat het dichtst bij u in de buurt is - en het zal zijn hoe u het noemt. Er is een zee van auteurs en onderzoekers. Onder hen bevindt zich de jouwe, die in geest of op een andere manier dicht bij je zal zijn. Alles is heel individueel. Zo werd in 1950 voor het eerst serieus onderzoek gedaan naar het onderwerp scheiding door de Hongaarse psychiater Margaret Mahler en werd de essentie van de term teruggebracht tot de psychologische geboorte van een baby. Margaret Mahler schreef dat als de processen van separatie-individuatie bij een kind op volwassen leeftijd worden verstoord, iemand problemen kan gaan krijgen met het behouden van zijn individualiteit. En dat is alles. Maar later werden de termen: scheiding, scheiding-individuatie door andere auteurs en onderzoekers zo sterk veranderd dat het niet eens mogelijk is om te raden en erachter te komen wat Margaret Mahler ooit schreef en serieus bestudeerde. En wie herinnert het zich nog als ze over dit proces praten? Wanneer moderne auteurs alles wat we zien, horen en weten in het thema scheiding vermengen, blijkt het een soort puinhoop te zijn je hebt een auteur gekozen die, in zijn eigen woorden, je ervan overtuigt dat je de wereld al bekijkt door het prisma van de opvattingen van deze auteur. Je eigen visie, de perceptie van je persoonlijke levensverhaal, individueel, wordt uitgewist. Misschien staat het boekendenken dicht bij gezinnen waarin twijfels, onzekerheid, gebrek aan tradities, kennis die door generaties is opgebouwd, hulp van ervaren oudere familieleden, enz. bestaan. Maar niet elke moeder en niet elke psycholoog zijn verplicht de ongefundeerde conclusies te volgen van dubieuze auteurs die met theeblaadjes raden over de kinderen van anderen. Als ze een idee opleggen van een kind zonder liefde voor dit specifieke kind, zonder liefde voor deze specifieke moeder van het kind, proberen ze met een koude geest met ziel en hart te beschrijven wat er beschreven moet worden - waarom zou ik blindelings geloven dit? Leerboeken, monografieën - dit is heel weinig, dit te weinig, dit is voor studenten, docenten, wetenschappers. Wanneer de theoreticus zich dan toch meer verdiept in praktische ervaringen, ontstaat er een begrip van complexiteit en individualiteit dat niet in het leerboek stond. Wanneer het leerboek schaars wordt, wordt de kennis van anderen gedevalueerd, alleen wat wordt bevestigd door persoonlijke praktische en experimentele middelen wordt waardevol. Dus als je het onderwerp scheiding dichtbij hebt, zul je dit onderwerp hebben. Hoe jij de wereld waarneemt, is hoe deze om je heen is. En het blijkt dat iedereen zijn eigen wereld heeft, afhankelijk van wat iemand ziet, waar hij in gelooft en tegen wie.