Deel 2. Olson bracht drie hypothesen naar voren, gebaseerd op het circulaire model: Gezinnen van evenwichtige typen die de fasen van de levenscyclus doorlopen, zullen over het algemeen beter functioneren dan onevenwichtige typen of veranderingen in levenscyclustaken, zullen gezinnen de nabijheid en het aanpassingsvermogen aanpassen om zich aan nieuwe omstandigheden aan te passen. Evenwichtige gezinnen betekenen niet dat ze altijd binnen het gemiddelde zullen functioneren. Een gezin kan uitersten benaderen wanneer dat nodig is, maar wanneer de leden in deze positie verankerd zijn, ervaren de leden psychologische problemen. Communicatieve vaardigheden (empathie, luisteren, zelfonthulling, onderhandelingsvaardigheden, enz.) helpen het evenwicht op deze twee dimensies te behouden en zorgen voor een evenwichtig gezin Typen veranderen het niveau van intimiteit en flexibiliteit gemakkelijker dan onevenwichtige typen. Integendeel, extreme soorten systemen lijden onder imperfecte communicatie, wat de beweging naar evenwichtige typen belemmert en de kans op fixatie in extreme posities vergroot. Olson gelooft ook dat echtgenoten bij het trouwen vaak het structurele type van het ouderlijke familiesysteem reproduceren probeer het tegenovergestelde type te creëren. Als echtgenoten uit twee zeer verschillende familiesystemen komen of de voorkeur geven aan verschillende soorten gezinsdynamiek, zal het voor hen moeilijker zijn om een ​​gemeenschappelijke relatiestijl te ontwikkelen. Tijdens de verkeringstijd toont het paar flexibele eenheid in de relatie, een gevoel van intimiteit en een flexibele stijl van leiderschap en besluitvorming. Na het huwelijk kan de situatie worden omschreven als gestructureerde verstrengeling. Ze zijn gestructureerd omdat, vergeleken met de verkeringstijd, rollen en leiderschap duidelijker zijn geworden. Tegelijkertijd wordt het begin van het leven van een liefdevol stel samen gekenmerkt door een hoge mate van opgaan van de partners in elkaar en emotionele verwaarlozing. Na het eerste huwelijksjaar neemt de emotionele intensiteit van de relatie met de partner af en komt het koppel meer in balans. Tijdens het tweede levensjaar wordt een vrouw vaak zwanger en krijgt de relatie tussen de echtgenoten het karakter van een flexibele scheiding. Hun rollen worden flexibeler, de vrouw concentreert zich op dit moment op de ervaring van de zwangerschap en de man steekt meer moeite in zijn werk. De geboorte van een kind brengt de echtgenoten in een staat van chaotische eenheid, wat een belangrijk moment is in de relatie van elk paar. Er vinden op dit moment veel veranderingen plaats in het gezin en het echtpaar probeert zich aan te passen aan de komst van een nieuw familielid. Echtgenoten voelen zich dichter bij elkaar. Hun leven verloopt in relatieve onrust, ze slapen 's nachts niet en zorgen voor het kind. Meestal wordt de vrouw gedwongen haar baan op te zeggen. Echtgenoten gaan zelden op bezoek bij vrienden, omdat ze hier niet genoeg tijd voor hebben. Er gaat weer een jaar voorbij en het gezinsleven stabiliseert. De vrouw is thuis en geniet van de baby, zij zorgt meer voor het kind dan haar man, en hij besteedt veel energie aan zijn werk. De cohesie van echtgenoten neemt dramatisch af. Ze besteden weinig tijd aan elkaar en hun nabijheid is klein.