Psychologische attitudes zijn, samen met waarden, oriëntaties, behoeften en karaktereigenschappen, de leidende elementen van de sociaal-psychologische structuur van het individu. Het zijn attitudes die bepalen hoe en in welke vorm elke menselijke mentale activiteit zich zal ontvouwen, aangezien het concept van ‘houding’ wordt geïnterpreteerd als ‘een staat van gereedheid voor daaropvolgende actie’. Met andere woorden, een houding is een bepaalde aanleg, een bereidheid op een bepaalde manier reageren in een bepaalde situatie. Een houding is een mechanisme dat menselijk gedrag stuurt. Ze zijn onvoorwaardelijk van aard en fungeren als instructies, eisen, bevelen voor een bepaalde actie (A. Ellis). Dit betekent dat het gedrag van een persoon grotendeels afhangt van de attitudes die hij heeft gevormd. Het belang van attitudes in iemands leven kan niet worden onderschat, omdat het systeem van attitudes bepaalt hoe iemands leven zich op vele manieren ontvouwt. De psychologische attitudes van een persoon, gevormd op basis van cognitieve vervormingen (systematische fouten in het denken), kunnen voor hem aanzienlijke beperkingen opleveren, omdat ze fungeren als een factor van patroondenken en rigide gedrag. Dergelijke irrationele attitudes belemmeren de groei en ontwikkeling van het individu , en maken het ook moeilijk voor een persoon om zich aan te passen aan nieuwe, veranderde situaties in het leven. Irrationele houdingen die de ontwikkeling van het individu belemmeren. De houding van verplichting manifesteert zich op drie gebieden: in relatie tot zichzelf: 'Ik moet'. ; in relatie tot andere mensen - "Ik ben verschuldigd"; Deze houding beperkt de interne vrijheid en schaadt een persoon, omdat hij anderen kan manipuleren en conflictsituaties uitlokt. Onder invloed van de verplichtingshouding kan een mens zich vormen; een gevoel van schuld (wroeging) - auto-agressie die optreedt wanneer het gedrag van een persoon niet overeenkomt met zijn ideeën over zichzelf en hoe hij 'zou moeten' zijn, en een verhoogd rechtvaardigheidsgevoel - als een verlangen naar de eigen ideeën over wat zou moeten zijn samenvallen met de ideeën van een ander individu, wat vaak leidt tot misverstanden en conflicten. Een persoon met een verplichtingshouding gebruikt woorden en zinsneden in zijn toespraak: moet/mag niet, moet/mag niet, moet/mag niet, tegen elke prijs, noodzakelijkerwijs: “ er is geen woord dat ik niet wil, er is een woord: moeten” OVERGENERALISATIE De houding van overgeneralisatie manifesteert zich in het formuleren van een algemene conclusie gebaseerd op een of meer levensepisodes/gebeurtenissen. Als gevolg hiervan ontwikkelt een persoon een algemeen oordeel over de gehele reeks gebeurtenissen/verschijnselen/kwaliteiten, dat zich uitstrekt tot andere, zogenaamd vergelijkbare gebeurtenissen/verschijnselen. Bijvoorbeeld: "alle mannen hebben maar één ding nodig", "er is overal bedrog", "in ons land is het altijd zo." Om overgeneralisatie vast te stellen, is het gebruikelijk om labels te gebruiken - ideeën die ooit zijn gemaakt en dat niet zijn lange tijd veranderen. Een dergelijke ontkenning van de mogelijkheid van verandering voor iemand of iets dat “ooit is gebeurd” beperkt en ontneemt een persoon de mogelijkheid om het ware beeld te zien van wat er gebeurt, aangezien de persoon onmiddellijk concludeert “dit is zo!” en overweegt geen andere manier om op deze specifieke situatie te reageren. Hij brengt simpelweg zijn ervaringen uit het verleden over naar het heden en blokkeert daarmee de ‘andere’ toekomst. Iemand met de houding van overgeneralisatie gebruikt woorden/zinnen in spraak: alles/altijd, niemand/nooit, alles/niets, nergens/overal. Voor altijd, voortdurend. PERSONALISATIEHoudingpersonalisatie komt tot uiting in de neiging van een persoon om gebeurtenissen uitsluitend met zichzelf te associëren, zelfs als er geen basis voor dergelijke conclusies is, en ook om de meeste gebeurtenissen te interpreteren als betrekking hebbend op hemzelf. Een persoon schrijft elke gebeurtenis en actie toe aan zijn eigen verhaal: "iedereen kijkt naar mij", "ze beoordelen mij nu zeker", "alsof ze het over mij hadden, sinds ze stil vielen", enz. Als gevolg hiervan een persoon ontwikkelt een destructieve vorm van introspectie: zelfonderzoek. Deze constante focus op iemands interne problemen enhet vermijden van een open oplossing voor het probleem leidt niet tot een verandering in de situatie, maar verergert deze alleen door iets te ‘uitvinden’ dat niet in werkelijkheid bestaat. Een persoon met een personalisatiementaliteit gebruikt voornaamwoorden in spraak: ik, ik, ik, ik , "vanwege mij", "over mij". CATASTROPHISATIE De houding van catastroferen wordt gekenmerkt door een significante overdrijving van de negatieve aard van een fenomeen/gebeurtenis/situatie. Gewoon een onaangename gebeurtenis of situatie wordt door een persoon als iets angstaanjagends beoordeeld. De gebeurtenis die heeft plaatsgevonden wordt beoordeeld als een “catastrofe en het einde van de wereld” en de persoon heeft het gevoel dat hij niets kan doen, niets ten goede kan veranderen. Een persoon met een catastrofale houding 'beëindigt' zichzelf en stelt zich de meest verschrikkelijke gevolgen voor zichzelf voor. Dit is vooral duidelijk in situaties van onzekerheid en onbekende resultaten. Bijvoorbeeld wachten op testresultaten “dit is verschrikkelijk, dat heb ik zeker...”, voorbereiden op een belangrijke vergadering of date “ze zullen me niet leuk vinden, ze zullen me niet aannemen”, een fout maken “Ik zal zeker ontslagen worden”, “hij/zij zal mij nooit vergeven” Een persoon met de installatie van catastrofatie, hij gebruikt woorden/zinnen in spraak: horror, nachtmerrie, catastrofe, het einde van de wereld, dit is het einde VOORSPELLING VAN EEN NEGATIEVE TOEKOMST Het voorspellen van een negatieve toekomst is de neiging om in vergezochte en negatieve veronderstellingen te geloven. Een persoon wordt een 'profeet' van zijn toekomst, zowel verbaal als door mentale beelden - eerst voorspelt hij mislukkingen voor zichzelf, daarna doet hij er alles aan om ze te realiseren. Het verwachten van iets negatiefs vergroot de kans dat dit negatieve “gebeurt” honderdvoudig en verhindert het bereiken van een ander, positief resultaat. Een persoon met deze houding gebruikt woorden/zinnen in spraak: wat als; “maar misschien”, “wat als.” EVALUATIE Een evaluatieve houding komt niet tot uiting in de evaluatie van individuele kwaliteiten, kenmerken van iemands acties in een bepaalde situatie, maar van zijn persoonlijkheid als geheel. Vaak wordt er beoordeeld op basis van persoonlijke beoordelingscriteria. Een persoon met een evaluatieve houding gebruikt woorden/zinnen in zijn spraak: goed/fout, geaccepteerd/niet geaccepteerd, goed/slecht, dom/slim, waardeloos, nutteloos, hopeloos. MAXIMALISME Een houding van maximalisme kenmerkt zich door voor zichzelf en/of anderen te kiezen voor de hoogst mogelijke normen (ook al zijn deze zeer moeilijk te verwezenlijken of iemand niet in staat deze te verwezenlijken). Een mens gebruikt deze hoge normen als maatstaf voor het vaststellen van verschijnselen, handelingen of persoonlijke waarden. Het denken van iemand met deze houding wordt gekenmerkt door een “alles of niets”-positie! Dergelijke buitensporig hoge normen roepen vaak twijfels op over de kwaliteit van de prestaties en leiden tot een aanzienlijke afname van de tevredenheid over de resultaten. Een persoon met een maximalistische houding gebruikt woorden/zinnen in spraak: maximaal, het beste van alles, alleen uitstekend/vijf,. “honderd procent.” DICHOTOMISCH DENKEN De houding van dichotoom denken (uit het Grieks vertaald als “in twee delen gesneden”) is een neiging om in extremen te denken. Deze houding wordt gekenmerkt door het zogenaamde ‘zwart-wit’-denken – de neiging om slechts twee tegengestelde categorieën in de levenservaring te identificeren. Bijvoorbeeld: mensen verdelen in “slecht” en “goed”, “heiligen” en “zondaars”, “goed” en “kwaad” benadrukken, “alles of niets willen”, “als je niet wint, dan heb je verloren. Een persoon met een dichotome denkhouding wordt dus gekenmerkt door harde confrontatie en polariteit van opties. Hij neemt alles wat er in de wereld gebeurt waar in een contrasterende vorm, waar er geen tinten, overgangen, halftonen, verscheidenheid aan opties, compromissen zijn. In zijn toespraak worden vaak woorden/zinnen gebruikt: ofwel... - of... ("ja of nee", "pan of bust"), of – of... ("gewonnen of verloren") Houdingen kunnen een bron van stress zijn en daarom de onderliggende oorzaak zijn van veel psychologische problemen, persoonlijke en interpersoonlijke conflicten, ontoereikende emotionele toestanden en algemene ontevredenheid over het leven creëren. Om de kwaliteit van je leven en zelfrealisatie te verbeteren, is dat zo belangrijk om irrationele attitudes te identificeren en denkfouten te corrigeren +380931952825