Ik kijk graag tv. Soms speel ik computerspelletjes. Waar mogelijk ga ik naar sociale netwerken. Maar ik besef dat al deze vormen van amusement in mijn leven hun eigen kleine niche innemen, zonder mijn 'realiteit' te verstoren - dat wil zeggen mijn verantwoordelijkheden, relaties met mijn familie, plezier in het werk, ontmoetingen met vrienden en andere geneugten van het leven. Ik schrijf dit artikel voor degenen die zich zorgen maken over het buitensporige enthousiasme van hun dierbaren voor het spelen van computerspelletjes, communiceren via internet of het veel tijd doorbrengen met de afstandsbediening van de tv in hun handen. Natuurlijk laten kinderen en tieners zich hier meestal door meeslepen, hoewel veel volwassenen ook alles vergeten en urenlang voor de tv zitten. Heb je ooit gemerkt wat er met je gevoelens en gedachten gebeurt als je naar een film kijkt die je leuk vindt of een programma dat je niet loslaat? Ben je onverschillig (en met 'onverschillig' bedoel ik zowel het feit dat het plezier geeft als het feit dat het programma erg vervelend kan zijn) terwijl je de meeste computerspellen speelt en verdiept bent in televisie films en tekenfilms ervaart een persoon meestal emotionele stress, concentratie van aandacht, die niets te maken heeft met het feit dat hij iets met zijn leven moet doen. In een film of programma wordt een realiteit gecreëerd waarin we geplaatst lijken te zijn – niet met ons lichaam, maar met onze gedachten en gevoelens. We leven in een realiteit waarin we niet zelf beslissingen hoeven te nemen en er geen verantwoordelijkheid voor hoeven te dragen, of de gevolgen van onze beslissingen en keuzes onder ogen hoeven te zien. Daarin voelen we ons wijs en succesvol en kunnen we mensen gemakkelijk vanuit een top-down positie op het scherm observeren: elke fan in deze realiteit speelt beter dan de spelers van het nationale voetbalteam, elke vrouw is beter in ‘relaties opbouwen’ dan de deelnemers in het programma “Thuis” -2 "... Hier wordt het tekort aan emoties opgevuld: we kunnen huilen en boos worden zonder gevolgen voor onze echte realiteit, het palet van gevoelens ervaren dat we missen in levende relaties. Deze keer is een persoon , als het ware afgesloten van het dagelijks leven, waaraan we willen ontsnappen: er zitten tenslotte moeilijkheden in die veel verontrustender zijn en andere onaangename emoties veroorzaken. Er zijn veel taken en vragen in het leven die vaak onoplosbaar lijken. TV en computer helpen heel goed om de aandacht (en de aandacht niet alleen van zijn zicht en gehoor, maar ook van emoties, gevoelens) af te leiden van hoe iemand leeft en van welke problemen hij op dit moment heeft. In de adolescentie, wanneer iemand het moeilijk vindt om om te gaan met wat er in hem gebeurt (hormonale explosies en emotionele instabiliteit) en toch op een of andere manier relaties met de buitenwereld moet opbouwen, is het verlangen om te ontsnappen erg sterk. computerspellen zijn erg aantrekkelijk: je hebt een moeilijk niveau gehaald - jij bent de winnaar! Het is fijn om je zo te voelen, nietwaar? Tegelijkertijd ontvangt een persoon zo'n beloning (hoge zelfwaardering) voor het voltooien van een taak (spel) in zeer korte tijd. Hoeveel moeite en tijd moet je besteden om je een succesvol persoon op school te voelen (en ook een volwassene op het werk)? Ik neem aan dat je dit uit eigen ervaring weet... En het is zo verleidelijk om je binnen een paar minuten (of uren) vele malen koel en koel te voelen! En dan wordt emotionele en fysieke stress vervangen door tevredenheid, ontspanning en vreugde. Bovendien, als het in het dagelijks leven niet zo goed mogelijk is om het gevoel te hebben dat je iets geweldigs doet... En je krijgt behoorlijk wat kritiek, omdat de vraag is toegenomen - "Je bent geen kind meer!" illusie van echte communicatie, waarin een persoon ‘veiliger’ is dan in werkelijkheid. Hier kan bijvoorbeeld iedereen zijn mening geven (een cijfer geven), terwijl hij of zij misschien niet eens de reactie op zijn stelling leest. Of hij leest het en besluit het te negeren en onmiddellijk over te schakelen op communicatie met een andere gesprekspartner met wie het gemakkelijker is om te communiceren. In werkelijkheid zou het moeilijker zijn om te doen... Hier lijkt het leven te zijn.