De creaties van grote meesters hebben altijd de esthetische gevoelens van dankbare kijkers opgewekt. Schilderijen, beeldhouwwerken en muziekinstrumenten worden door kenners vereerd boven goud. En hoe meer kenners er zijn, hoe sterker en langer de adem stopt naast het kunstwerk. “Meisje met perziken” van Serov. Een sensationeel verhaal over de enorme hoeveelheid mensen die het willen zien. Serov-genie! Dit valt niet te ontkennen! Maar als er niet mensen waren die zijn creatie bewonderden, zou hetzelfde 'Meisje met perziken' slechts een stuk stof zijn geweest waarop op een bepaalde manier verf was aangebracht. Ik herinnerde me een fragment uit de film 'Gentlemen of Fortune'. , toen de wetenschapper klaagde dat dit alleen voor de wetenschap en de mensheid is, is “De Helm van Macedonië” een onschatbare vondst, maar voor overvallers is het slechts een stuk metaal. Het talent en zelfs het genie van de auteur BESTAAT NIET totdat het zich manifesteert zichzelf in de enthousiaste ogen van fans Iets soortgelijks komt vaak voor in relaties. “Schoonheid zit in het oog van de toeschouwer” Het leven is vol van voorbeelden waarin “lelijke meisjes” tot bloei kwamen onder de bewonderende blikken van hun bewonderaars. Het tegenovergestelde effect wordt ook gevonden. Herkende schoonheden ‘verkleuren’ en worden oninteressant op het moment dat hun fans zich van hen afwenden. Bovendien zijn het precies die fans die jarenlang bereid waren het slechte karakter van hun koninginnen, hun grillen en soms regelrechte onbeschoftheid te verdragen, gewoon om de kans te krijgen haar te zien, zelfs als het lot zo is neemt mensen in verschillende richtingen, dan zullen de 'lelijke meisjes' van gisteren zich hun hele leven met dankbaarheid herinneren aan degenen die in hen niet alleen een interessant, waardig persoon zagen, maar hen ook hielpen aantrekkelijker te worden. Maar de ontkrachte “Queens”, die met hun eigen handen jarenlang hun toegewijde “pagina’s” hebben weggegooid, zullen die afgewende ogen van de verliefde koningin nooit vergeven. Het antwoord is waarschijnlijk simpel... De inhoud is verborgen achter de buitenste fysieke schil. In het eerste geval kan het nodig zijn om slechts een paar details toe te voegen om het te benadrukken, waardoor de juiste balans ontstaat tussen beeld en spirituele inhoud. En in het tweede geval gaat achter een mooie façade een lelijke inhoud schuil, waarmee het zelfs voor de huisvrouw moeilijk is om oog in oog te blijven. Je kunt de aanwezigheid van bepaalde lelijke karaktereigenschappen in jezelf lange tijd ontkennen, wat je aantoont op alle mogelijke manieren een valse, goed verzorgde façade voor anderen. Het beeld dat aan de wereld wordt aangeboden zou ideaal moeten zijn, zoals vanaf een scherm: huil alleen mooi (en huil niet als een dwaas, lach lachend aan je rode neus en smeer je tranen), toon geen woede, irritatie, wrok (onderwijs, weet je) , enz. P. In deze kwestie is het belangrijkste om iemands enthousiaste ogen te vinden waarin al deze schoonheid zal worden weerspiegeld. Het is waar dat je onderweg niet vergeet deze idioot eraan te herinneren hoe ongelooflijk gelukkig hij is om als jouw “Spiegel” te werken... Nadat je de Spiegel bent kwijtgeraakt, die volledig waardigheid weerspiegelt, kun je verbaasd zijn als je in jezelf de aanwezigheid ontdekt van het hele spectrum van emoties en gevoelens, die heel moeilijk volledig te accepteren zijn.