Van de auteur: Psychologie van verslaving. Dit artikel is opgesteld voor de All-Russische Dag van Nuchterheid en is gepubliceerd op de website Wat is de psychologische aard van alcoholverslaving? Wat is het mechanisme van psychologische afhankelijkheid van alcohol? Alcoholafhankelijkheid of alcoholisme is dus een chronische ziekte die optreedt als gevolg van regelmatige en langdurige alcoholconsumptie en wordt gekenmerkt door een pathologisch verlangen naar alcohol, een verandering in de tolerantie ervoor. en persoonlijkheidsdegradatie. Er worden al lange tijd en herhaaldelijk vragen gesteld over de psychologische aard van verslaving. Er werd aangenomen dat degenen die alcoholist worden kinderachtig, emotioneel onvolwassen, weinig stresstolerant, overdreven demonstratief, enz. zijn. Sociale achterstand en genetische aanleg werden aangegeven. Maar in de jaren negentig van de vorige eeuw werd bewezen dat, ongeacht de persoonlijkheidskenmerken die alcoholisten gemeen hebben, ze zich ontwikkelen na het begin van deze verslaving, en niet ervoor. De persoonlijkheidskenmerken die vaak de oorzaken van alcoholisme werden genoemd, zijn dus in feite de gevolgen ervan. En een van de meest waarschijnlijke oorzaken van alcoholafhankelijkheid is de algemene houding van de samenleving ten opzichte van alcohol en alcoholische tradities. Van kinds af aan neemt een persoon de houding, waarden en tradities van zijn omgeving over, en als mensen die belangrijk voor hem zijn, in plaats van hun leven te verbeteren, in plaats van een fatsoenlijk en zinvol bestaan ​​te leiden, gewoonlijk in een dronken toestand terechtkomen, dan is er sprake van grote kans dat ook hij hetzelfde zal doen. Bovendien leggen bestaande tradities als het ware ook verplichte alcoholconsumptie op: wakes, bruiloften, nieuwjaar, enz. Op de een of andere manier zijn de bestaande attitudes in de samenleving al in de kindertijd in een persoon vastgelegd. En rekening houdend met het feit dat het begin van het gebruik vaak gepaard gaat met euforie of een licht kalmerend effect, probeert een persoon zich deze toestand te herinneren. het keer op keer bereiken. En tegelijkertijd merkt het individu op dat, net als hij, veel van de mensen om hem heen hetzelfde doen: zijn idolen (theater, filmsterren, zangers...), veel beroemde mensen, politici, en wat te ver gaan – zijn eigen ouders, en dit vormt voor alles duidelijke richtlijnen voor het drinken van alcohol. En wanneer een persoon zich aangetrokken begint te voelen tot alcohol, spelen ook de fysiologische mechanismen van de vorming van alcoholafhankelijkheid een rol. Daarom is het in eerste instantie noodzakelijk om de samenleving, haar wereldbeeld met betrekking tot alcohol, te behandelen, en dan zal het voor een specifieke persoon gemakkelijker zijn om zijn ziekte te ervaren, of beter gezegd, ermee om te gaan. Is er vanuit psychologisch oogpunt een alternatief voor alcoholverslaving? Waarop is het mechanisme om van alcoholverslaving af te komen in termen van psychologie gebaseerd? Dus als we kwesties van het wereldbeeld aanroeren, dan is een in alle opzichten aanvaardbaar alternatief voor alcoholisme een gezonde levensstijl. Tegelijkertijd betekent een gezonde levensstijl niet alleen goede voeding en lichaamsbeweging, maar ook het vermogen om gezonde relaties op te bouwen op verschillende gebieden van iemands leven (familie, werk, vrienden,...), het verlangen naar zelfrealisatie en zelfverbetering, de aanwezigheid van een systeem van ‘hoge’ waarden, het vermogen om met emoties om te gaan, werk- en rustschema’s te reguleren, enz. Daarom moet een persoon vanuit psychologisch oogpunt zelfvoorziening en spirituele integriteit verwerven om de aantrekkingskracht tot alcohol te weerstaan. Helaas bestaat er geen ‘magische pil’ voor alcoholisme, maar net als voor veel andere ziekten zal een persoon lang en ijverig aan zichzelf moeten werken en aan het opbouwen van zijn persoonlijkheid en waarden-semantische sfeer. En zoals je weet, is het moeilijkste werken aan jezelf werken. Kan periodieke consumptie van alcohol, wat vanuit medisch oogpunt geen alcoholisme is, bijvoorbeeld regelmatige consumptie in het weekend, een verslaving worden genoemd? Wat betreft incidentele consumptie valt dit niet onder de definitie van ‘alcoholverslaving’.verslaving". Maar wanneer “onschadelijk” gebruik in het weekend één eetbui wordt, zodat er 7 keer per week weekenden zullen zijn, kan niemand zich voorstellen. Omdat iemand eerst vermoeidheid van het werk verlicht, en vervolgens vermoeidheid van zijn vrouw, kinderen, problemen, slecht humeur, enz. en dan ontstaat er een psychologische afhankelijkheid, die bestaat uit de indruk dat het leven alleen min of meer draaglijk is als je dronken bent. Hoe kun je jezelf dwingen om alcohol op te geven? Is het schadelijk om volledig te stoppen met alcohol, zonder uitzondering? Is het waar dat “volledige terugtrekking” gepaard gaat met inzinkingen en dat je, indien gewenst, alcohol in kleine hoeveelheden kunt drinken. Om alcohol op te geven, moet je je eerst realiseren dat dit niet langer kan doorgaan. “Ik kan niet meer drinken!” Omdat ik me slecht voel, mijn lichaam het niet aankan, mijn familie kapot is, mijn baan verloren gaat... En op dit moment begint het moeilijkste. Aangezien een alcoholist door de jaren heen van drinken slechts één mechanisme kent om spanning te verlichten, problemen te vermijden, zijn humeur op te vrolijken, enz. Letterlijk moet een persoon opnieuw leren leven, relaties opbouwen, met moeilijkheden omgaan en kunnen ontspannen. In dit geval moet alcohol volledig worden uitgesloten. En om iemand een kwalitatief nieuw leven te laten beginnen, is nuchterheid geen doel, maar een noodzakelijke voorwaarde voor dit leven. Daarom is al het gepraat over hoe "het schadelijk is om voor altijd te stoppen" of "het begin vol mislukkingen" is. is uitgevonden door degenen die niet anders willen leven. Iemand met een alcoholverslaving kan niet op een gecontroleerde manier drinken, omdat hij al ziek is en het mechanisme om de hoeveelheid alcohol te controleren voor altijd kapot is. En de oorzaak van drankmisbruik kan elke, zelfs schijnbaar onbeduidende hoeveelheid alcohol zijn. Hoe moeten de familieleden van een persoon die verslaafd is aan alcohol handelen - wat is de strategie van hun gedrag als hij een dergelijke afhankelijkheid niet wil toegeven? lijdt aan een alcoholverslaving en wordt zelden afgesloten van de samenleving. Meestal heeft een alcoholist een gezin dat niet minder lijdt dan de alcoholist zelf. De hele directe omgeving van een persoon met een alcoholverslaving wordt uit een normale toestand gehaald. Ouders voelen zich meestal verantwoordelijk voor wat er met het kind gebeurt en voelen zich schuldig over ‘slechte opvoeding’ en schaamte tegenover de hele wereld. Iedereen in het gezin wordt prikkelbaar. Tegelijkertijd beseft de alcoholist zelf niet, of liever gezegd wil hij niet beseffen dat de hoofdoorzaak van alle problemen in het gezin alcoholgebruik is. Daarom zoekt een alcoholist in zeer zeldzame gevallen zelf hulp. Vaker wordt hij gedwongen door familieleden of omstandigheden. Voor familieleden is het overtuigen van een alcoholist om zich te laten behandelen een moeilijke maar mogelijke taak. Wat hier belangrijk is, is de consolidatie van alle gezinsleden, ‘harde’ liefde, begrip van de ziekte en het wegwerken van de eigen wederzijdse afhankelijkheid. Verwijten, bedreigingen, schandalen, bedelen werken niet en moeten worden uitgesloten. Familieleden moeten ongeveer het volgende standpunt innemen: “Dat is genoeg. Wij weigeren u uit de problemen te halen die u voor uzelf creëert; we houden van je en daarom zeggen we je: “Als je wilt lijden, lijd dan, maar zonder ons. Als je dat niet wilt, zoek dan naar een manier van verlossing!” En dan begint iedereen verantwoordelijk voor zichzelf te zijn, en zal de alcoholist iets moeten veranderen. Ze geven hem geen geld meer, ze betalen zijn schulden niet af, ze wassen hem niet, ze geven hem geen eten, ze rennen niet om hem heen. De verslaafde zal iets in zijn leven moeten veranderen en akkoord moeten gaan met de regels die in het gezin zullen worden opgelegd. Dit zijn natuurlijk vrij algemene aanbevelingen, maar deze aanbevelingen vormen de basis voor het veranderen van de situatie in het gezin van een alcoholist. En voordat het gedrag van een alcoholverslaafde verandert, zul je eerst iets in jezelf en in je houding ten opzichte van de pijnlijke verslaving van je familielid moeten veranderen. En misschien moet u de hulp inroepen van specialisten: psychologen, psychotherapeuten, zowel in individuele als in groepstherapie. We organiseren regelmatig seminars in Belgorod op basis van de Nationale Antidrugsunie,.