Van de auteur: Dit artikel is hier op 29 augustus 2012 gepubliceerd: Er zijn de laatste tijd veel vragen verschenen die direct verband houden met de crisis van drie jaar. Wat is de crisis van drie jaar, en waar wordt deze voor gebruikt? Ik besloot deze periode van kinderen op zo'n klassieke manier te beschrijven, zodat hun ouders en iedereen die rechtstreeks verband houdt met het opvoeden van kinderen zouden weten hoe ze op hun kinderen moesten reageren. gedrag. Dus laten we beginnen... Als uw kind de drempel van drie jaar al heeft bereikt of overschreden, weet u dan uit de eerste hand hoe de dagelijkse driftbuien van een baby zijn? Het punt is dat een kind in de eerste levensjaren mentaal en fysiek afhankelijk is van zijn moeder, en daarom is het moeilijk voor hem om haar zelfs maar een stap van hem af te laten gaan, het is moeilijk voor hem om de scheiding van haar te verdragen. Gedurende deze periode absorbeert het kind, als een spons, een grote hoeveelheid informatie. De tijd verstrijkt en de baby, die de ruimte verkent, ziet de vruchten van zijn activiteiten, is opgetogen over het besef van zijn invloed op de wereld om hem heen (als je een bal gooit, begint hij te springen, en als je een tijdje huilt en schreeuwt lange tijd zullen ze je geven wat je wilt). Het kind kopieert volwassenen, gebruikt hun woordenschat, ‘neemt’ verschillende rollen op zich en neemt deel aan rollenspellen. Op deze leeftijd toont de peuter interesse in zijn leeftijdsgenoten en begint spelletjes met hen te spelen. Het zelfvertrouwen van het kind groeit: “Ik kan dit zelf! Ik ben al groot, net als papa en mama!” De baby begint te begrijpen dat hij een onafhankelijk persoon is en, omdat hij het gevaar niet begrijpt, vraagt ​​​​hij zich af waarom volwassenen hem altijd terugtrekken, alles voor hem beslissen, hem opvoeden en iets verbieden. Het blijkt dus dat de crisis van het kind wordt erkend als een interne tegenstelling tussen ‘ik kan’ en ‘ik wil’. Tekenen van een drie jaar oude crisis Eigenzinnigheid. Het kind wil alles zelf doen, ondanks het feit dat hij zelf nog steeds niet weet hoe hij iets moet doen. Laat je kind alles zelf doen, ook al weet je zeker dat hij het niet kan! Door fouten te maken doet hij immers ervaring op! Geef hem meer tijd om de taak te voltooien, wees geduldig en kijk hoe hij de taak voltooit. Na een tijdje zal alles goed gaan voor de baby, en dan moet hij zeker geprezen worden. Koppigheid. Als een kind koppig is en alleen probeert aan te dringen, dan is dit helemaal niet omdat hij het wil, maar omdat hij dat heeft besloten! Probeer zijn aandacht te verleggen - bied hem iets terug. Koppigheid en negativisme Soms handelt de baby niet alleen tegen zijn ouders, maar ook tegen zijn wensen, en dat allemaal alleen omdat hem dat werd gevraagd, en niet hij zelf zo besloot. Probeer daarom, in plaats van de gebiedende wijs: "Laten we gaan wandelen!", het kind zachtjes naar zijn verlangen te vragen: "Zonnig! Zullen we vandaag gaan wandelen?” Of vals spelen - stel uw kind een vraag zodat elk antwoord bij u past: "Gaan we vandaag een wandeling maken naar het park of naar de speeltuin?" Het kind organiseert een protestopstand als reactie op de druk van zijn ouders, omdat hij niet wil bezwijken voor hun druk ("Niet bederven!", "Maak niets kapot!", "Maak geen lawaai!", “Ga op de bank zitten!”). Vroeg of laat komt de gewelddadige energie van het kind naar buiten in de vorm van woede of hysterie, maar tegelijkertijd ontstaat er stress, wat als gevolg daarvan de immuniteit van het kind vermindert. Als uw baby hysterisch is, wacht dan rustig af en leg hem dan uit hoe hij zich ‘correct’ moet gedragen en waarom. Symptoom van devaluatie. In deze fase van de onderzoeksactiviteit van het kind waardeert hij niet alleen het speelgoed waarmee hij graag speelt, maar ook de naaste mensen om hem heen. De baby begint plotseling zijn favoriete speelgoed kapot te maken en kan zijn moeder slaan. Gedurende deze periode imiteert hij volwassenen en controleert hij hun reactie op zijn negatieve gedrag. Probeer de energie van je baby in een rustige richting te sturen. Despotisme. Zelfs op zo'n jonge leeftijd probeert de baby de wereld om hem heen te beheersen, in een poging zijn ouders te dwingen te doen wat hij wil. Je moet begrijpen dat het verlangen van een kind naar leiderschap een goede karaktereigenschap is.