G.I. Maleychuk Cliënt van een psycholoog/therapeut Momenteel is het de algemene opvatting dat een cliënt een persoon is die problemen heeft. Alles is hier echter niet zo eenvoudig. Niet iedereen die problemen heeft, kan als cliënt worden aangemerkt. Zelfs als we accepteren dat iedereen problemen heeft, hebben ze misschien niet allemaal betrekking op problemen van psychologisch niveau. Onder mensen die psychische problemen hebben, is niet iedereen zich hiervan als zodanig bewust. We kunnen zulke mensen beschouwen als voorwaardelijke of potentiële klanten. En ook al komt zo iemand bij u op kantoor terecht, het is nog geen feit dat hij automatisch uw cliënt wordt. Er zijn nog een aantal andere voorwaarden, waardoor u de persoon in uw kantoor als klant kunt identificeren. Laten we proberen deze voorwaarden te benadrukken: 1. Vrijwilligheid;2. Erkenning van het auteurschap van uw problemen; Het herkennen van uw problemen als psychische problemen;4. Erkenning van het feit dat psychotherapie helpt (de aanwezigheid van elementen van een psychologisch wereldbeeld);5. Erkenning van een psycholoog/psychotherapeut als professional Alleen de aanwezigheid van alle bovenstaande voorwaarden geeft aanleiding om iemand die een afspraak krijgt bij een psychotherapeut als cliënt te definiëren. Hoe het therapeutisch contact zich ontwikkelt, hangt voor een groot deel af van de vaardigheid van de psycholoog/therapeut. Voorbeelden van onvoldoende voorwaarden: 1. Onvrijwillig zoeken naar psychologische hulp. Situatie: Iemand anders brengt (stuurt) een persoon naar een psycholoog (ouders - kind; echtgenoot - echtgenoot; leraar - student, enz.). Bericht – “Er is iets mis met hem... Doe iets met hem)” 2. Het falen van een persoon om de auteur van zijn problemen te erkennen. Situatie: Een persoon komt vrijwillig naar een specialist, maar denkt dat iemand anders (echtgenoot, ouder, kind, baas...) verantwoordelijk is voor zijn problemen. Bericht – “Als hij er niet was geweest...”;3. Het niet herkennen van uw problemen als psychische problemen. Situatie: Een persoon komt vrijwillig naar een specialist, maar denkt dat het probleem dat hij heeft veroorzaakt wordt door niet-psychologische redenen. Bericht – “Geef mij advies, een recept...”;4. Niet erkennen dat therapie helpt. Situatie: Een persoon zoekt geen psychologische hulp. Bericht – “Kent u uw therapie...”5. Het niet erkennen van de psychotherapeut als professional. Situatie: Iemand wendt zich om concurrentieredenen tot een specialist. Boodschap: “Ik weet het beter...” En nog een, naar onze mening, belangrijke voorwaarde: de cliënt moet voor zichzelf betalen... De ervaring leert dat als de cliënt zichzelf niet betaalt, hij ook geen verantwoordelijkheid voor de therapie aanvaardt Laten we nu proberen een werkdefinitie te geven: cliënt. Een cliënt is iemand die vrijwillig psychologische hulp zoekt bij een specialist, zijn problemen identificeert als psychische problemen, zijn bijdrage aan het ontstaan ​​ervan onderkent en de therapeut ook erkent als een specialist die kan helpen. Ze oplossen.