Ik wil jullie allemaal bekennen, mijn beste lezers, dat ik een lafaard ben. Ik zal het niet eens verbergen. Hoe kun je het voor de hand liggende verbergen? Elke keer dat ik mijn leven moest veranderen, was ik vreselijk bang om het te doen. Elke keer verzamelde ik al mijn wil in een vuist om mezelf te overwinnen. En weet je, ik kon er bijna altijd achter komen dat ik om een ​​goede reden bang was voor dit alles. Mijn hele leven heb ik het moeten veranderen om gelukkig te worden. Dit is mijn affirmatie of mantra die ik begon te herhalen toen mijn leven tot stilstand kwam. Ik ben veel van woonplaats veranderd, heb veel onderwijs en verschillende hogere opleidingen gevolgd, ik heb veel van werkplek veranderd, vooral van werkterreinen, ik heb veel van beroep veranderd. Ik ben er altijd in geslaagd om te doen wat ik wil en te veranderen wat niet bij mij past. Maar het was nooit mogelijk om het voor honderd procent radicaal te veranderen om dichter bij je geluk te komen, al was het maar halverwege. Want er was altijd wel iets waar ik niet helemaal tevreden over was. Om dit te doen was het voor mij voldoende om simpelweg een wilsinspanning te leveren om mijn angst voor verandering en de angst om mijn eerste stap te zetten te overwinnen. Elke keer leerde ik dat een heel belangrijk deel van mijn vorige leven met mij meeging ging onveranderlijk van het ene leven naar het andere over. En dit deel van mij was ikzelf. En daarom werd mijn nieuwe leven al snel vergelijkbaar met het vorige. En na enige tijd, in mijn ogenschijnlijk nieuwe, interessantere leven, begonnen de contouren van het oude leven te verschijnen met dezelfde taken, dezelfde moeilijkheden waar ik in mijn nieuwe leven niet aan kon ontsnappen, onopgeloste problemen, dezelfde vragen die ik had. in dat vorige leven nooit heeft kunnen antwoorden. Weet je, beste lezers, ooit was ik erg geïnteresseerd in mijn toekomst. Er was een deel van mijn leven waarin ik verschillende meningen over deze kwestie bezocht en ernaar luisterde, namelijk: "Wanneer zal ik ophouden betrokken te raken bij een of andere onzin en wanneer zullen al mijn problemen opgelost zijn." Al die mensen die ik bezocht, en dit zijn waarzeggers, helderzienden, heilige oudsten en geestelijken, ze vertelden me allemaal unaniem: “Je kunt niet voor jezelf weglopen. Alles in dit leven hangt van jou af.” En de meest ongelooflijke woorden: "Je tijd is nog niet gekomen." En ik, nou ja, ik wilde het niet geloven en begreep deze woorden een tijdje niet. Weet je, beste lezers, het is heel moeilijk om je leven dramatisch te veranderen. Ik denk dat jij hier alles van weet. En dit is absoluut correct, wat eng is. Hoewel er een uitdrukking bestaat die zegt: "De duivel is niet zo verschrikkelijk als hij wordt geschilderd." De omstandigheden in het leven zijn nooit toevallig. En daar is niets bovennatuurlijks of mythisch aan. Het is gewoon zo dat mijn leven, met al zijn voor- en nadelen, maar ook de voor- en nadelen, een absolute projectie van mezelf is. En dit is mijn temperament, dat door de jaren heen niet verandert, mijn karakter, dat veranderd kan worden, maar dat wil ik niet. Omdat ik mijn eigen beslissingen neem, hoe ik mijn relaties opbouw met mijn dierbaren en het andere geslacht, hoe ik voor mezelf en de mensen om me heen kan zorgen. De omstandigheden in mijn leven zijn een projectie van mezelf. Daarom is het onmogelijk om je leven te veranderen zonder jezelf te veranderen. Het belangrijkste is dat als we veranderen, er niet langer zo’n dringende noodzaak zal zijn om ons leven te veranderen. Omdat ze zichzelf na jou zal veranderen. Heel vaak, als het ons lijkt dat we niet de moed hebben om het te veranderen, ontbreekt het ons in feite aan fundamenteel geduld en innerlijke vrede. De veranderingen die we zo dringend nodig hebben, kunnen gemakkelijk en op natuurlijke wijze tot stand komen, maar niet door angst of door wilsinspanningen, maar door die kansen, wanneer de tijd daarvoor is aangebroken, die je voor jezelf kunt gebruiken. Het leven is de tijd waarin je gewoon leeft, en niet wanneer je deze in een andere verandert. Je weet wel, ongelukkig zijn.