Van de auteur: Voor het eerst gepubliceerdVervolgBegin hier - https://www.b17.ru/article/7039/, https://www .b17.ru/article/7040/ “Ik weet wat er op tijd moet gebeuren en ik heb het nodig, maar ik kan mezelf er niet toe brengen het te doen.” Het is al een gewoonte, natuur, karakter of persoonlijkheidskenmerk geworden. Wij kunnen en moeten daaraan werken. Als je dit ‘ontdekt’ hebt, begrijp dan dat de kindertijd misschien niet onbewolkt is geweest, maar dat deze al voorbij is. En onze ouders hebben ons zo goed mogelijk opgevoed, en ze wilden ons natuurlijk geen kwaad doen - ze wisten gewoon niet hoe ze ons op een andere manier moesten opvoeden en wisten niet hoe. Laten we hen bedanken voor alles en proberen onszelf te helpen. Het hulpschema is dit: bewustzijn – verandering. Samenwerken met een specialist is eenvoudiger, sneller en efficiënter. Hoe je hiermee omgaat, is aan jou - je bent al een volwassene (volwassene)! :) Waarom is het belangrijk om er iets aan te doen? Alles is heel eenvoudig". Als je iets niet doet, verspil je nog steeds je energie en je kostbare tijd. Op dit moment van “niet beginnen” of “niets doen” gebeurt er veel werk – gedachten als deze draaien door mijn hoofd: “Ik moet over een week een rapport (examen) afleggen, ik zou hieraan moeten werken… Ach, ik heb nog tijd - "de tijd dringt"... Nee, de laatste keer dat ik moest "ritselen", "er was al rook als een rocker", had ik nauwelijks tijd, laten we beginnen en doe het... Ja, ik zeg het je, ik heb de tijd, ik voel me nu niet lekker (moe), enz.d. (vervang de jouwe).” Een soort “push-pull” of een combinatie van “rem-gas” pedalen - je kunt het noemen hoe je wilt, de betekenis verandert niet: “Er is niets gedaan, maar er is nul energie.” We besteden veel emoties aan dit soort dialogen (tijd werd hierboven genoemd), en toch “zijn emoties de brandstof voor onze acties.” In zo'n situatie, in plaats van te bewegen, 'verbranden' we onszelf gewoon... Hoe vind je dat? Als we ons realiseren dat ons iets soortgelijks overkomt, maar nog niet hebben besloten om naar een specialist te gaan (voor een consult, groep of training), kunnen we hier in ieder geval mee beginnen. We herinneren ons dat we al volwassenen zijn (zie hierboven) en dat een gewoonte een bepaalde reeks handelingen is die we vrij kunnen veranderen (van het woord ‘wil’). Willekeur is immers een van de eigenschappen die een persoon als volwassene kenmerken, in tegenstelling tot impulsiviteit - een eigenschap die inherent is aan een kind, die ook nuttig is, maar niet in het geval van het veranderen van ‘slechte gewoonten’ en we hebben het niet over er nu over. We herinneren ons ook dat het 21 dagen duurt om een ​​gewoonte te vormen (veranderen). Het zijn alleen slechte gewoonten die zich vanzelf vormen, zonder enige inspanning van onze kant. :) We analyseren de dingen waar we gewoon niet aan kunnen beginnen, kiezen er een uit de lijst - degene die we het leukst vinden. :) Nu heb ik het niet over welke je moet kiezen - de belangrijkste, de meest irritante, of degene die regelmatig voor je ogen opduikt en toch niet klaar is, want het is aan jou om te beslissen. Dus beslissen we als een volwassene (blaffend). :) Naar mijn mening is het beter om klein te beginnen, met iets dat gemakkelijk voor je is om te doen, je hoeft er alleen maar voor te zorgen dat we dit dag in dag uit doen, zoals we besloten hebben, 21 dagen op rij en onszelf prijzen regelmatig voor uitstekend werk. Waarom is het beter om klein te beginnen? Omdat we onze wil moeten gebruiken om de gewoonte te vormen die we willen, en de wil is als een spier. Heb je ooit een expander ingedrukt en losgemaakt? Dit is een rubberen ring om je armspieren te trainen. Dus als we erin knijpen en zo lang mogelijk vasthouden, en dan loslaten, wordt de spier een tijdje uitgeschakeld. We moeten rusten en dan opnieuw kracht uitoefenen. Naar mijn mening kan zelfs een niet-sporter begrijpen welke trainingsmethode het beste is om te kiezen, zodat er geen effect is van "Ik begin op maandag... en eindig op dinsdag." :) Het is beter om “een projectiel te kiezen” dat gemakkelijk te hanteren is, en na een tijdje zullen we “onze spieren oppompen”, d.w.z. zullen we verder kunnen gaan met een serieuzer “projectiel”. Opnieuw een situatie van succes en!