De reeks nieuwjaarsvakanties loopt ten einde, de kinderen hebben alle cadeaus ontvangen, kerstbomen en optredens bezocht, indrukken opgedaan en zijn het nu aan het verwerken allemaal Het gebeurde zo dat mijn zoontje een week voor het nieuwe jaar bevalt. Hij wachtte al een jaar op cadeaus: auto's, robots, spoorwegen, enz. En nu kreeg hij ze. Bijna twee weken lang stroomden er bijna elke dag cadeaus binnen. Op de een of andere manier was het eng om alles in één keer te posten... Zeggen dat het kind in shock was, zou een understatement zijn. Door de overvloed aan indrukken raakte hij overenthousiast en verloor hij zijn gebruikelijke dagelijkse routine. En toen begon ik elke dag op nieuwe auto's te wachten. Tot zijn verbazing raakten de nieuwe auto's (en andere geschenken) op, maar de honger naar nieuwe ervaringen bleef bestaan. Alsof geschenken hem konden compenseren voor ouderlijke liefde, hem konden vullen met warmte en hem konden opladen met emoties. Maar dat is niet waar. Samen wandelen en spelen, praten en verhaaltjes voor het slapengaan zijn wat kinderen zich herinneren als ze opgroeien, en geen speelgoed. Vroeger moest je een heel jaar lang dromen van een langverwacht cadeau. De kinderen van vandaag krijgen bijna ALLES op een presenteerblaadje aangeboden. Er is gewoon zoveel speelgoed. En we willen ons kind zoveel mogelijk geven, ter compensatie van wat er in onze eigen kindertijd zo ontbrak. Maar hoe vaker we speelgoed kopen, hoe minder de waarde ervan voor kinderen. En er is weinig voordeel voor de ontwikkeling, eerder schade. Door kant-en-klare kits te ontvangen voor artsen, koks, kappers, enz., Leren kinderen niet te fantaseren en geïmproviseerde middelen te gebruiken voor hun eigen plezier. Ze hebben geen creativiteit meer nodig - ze hebben alles wat ze willen. En ondanks zo'n diversiteit vervelen ze zich. Ze hebben 5 clubs per week, dansen en Engels, animators op verjaardagen en uitgaanscentra op feestdagen en meer om nieuwe dingen te leren informatie. Tijd om indrukken te laten verdwijnen en kennis te deponeren. En de constante race en oververzadiging doffe aandacht, dwingen je om naar binnen te keren, naar jezelf, en niet naar buiten - naar de buitenwereld. Een oververzadigde omgeving leidt tot overstimulatie, en daardoor ontwikkelt het kind een sterk verlangen om te consumeren, en heeft het geen tijd om van het nieuwe speelgoed te genieten en ermee te spelen. Het is alsof hij koud tegen haar wordt en verlangt naar nieuwe en nieuwe en nieuwe indrukken. Dit is de race van een kleine consument. Misschien moeten ouders hun enthousiasme matigen en in contact blijven met het kind - rustige spelletjes spelen, tekenen, beeldhouwen uit plasticine, samen een sprookje componeren en het uitbeelden. Stop de consumptierace en let op de kwaliteit van relaties. Dit is op elke leeftijd belangrijk.