Van de auteur: Op jezelf getest: je kunt het herhalen! Laat ik meteen voorop stellen dat mijn artikel geen leidraad is voor actie op massale schaal. En het is niet voor aanhangers van traditionele huwelijksvormen, maar voor ‘vrijdenkers’ zoals ik. Het gasthuwelijk is niet zozeer een soort huwelijk (in de gebruikelijke zin van het woord), maar eerder een tamelijk stabiele vorm van relatie tussen man en vrouw, die het enerzijds mogelijk maakt om onverminderd wederzijdse interesse te behouden op een lange tijd op een hoog niveau blijven, en anderzijds een zekere mate van autonomie en vrijheid voor elk van de partners behouden. Voor creatieve en zelfvoorzienende mensen is dit immers een noodzakelijke voorwaarde voor normaal functioneren en het behouden van een behouden niveau van hun geestelijke gezondheid. Deze optie is vooral geschikt voor stellen die harmonieus zijn in termen van psycho-tempo-ritmische kenmerken, maar niet zeker weten of dit hun soulmate is, 'hun' persoon in het leven. Voor degenen die aarzelen. Dit soort relaties worden in het Westen al lang toegepast, wat voor ons uiteraard geen decreet is, maar ze hebben een aantal voordelen vergeleken met traditionele huwelijksvormen. De belangrijkste voorwaarde: elke partner moet zijn eigen aparte territorium hebben, of, in extreme gevallen, een gehuurd gedeeld appartement, waar ze elkaar voortdurend kunnen ontmoeten. Waarom verscheen er zo’n ‘lichtgewicht’ relatievorm? Ja, want gedurende de hele twintigste eeuw hebben er processen plaatsgevonden van individualisering, emancipatie en het uitwissen van genderverschillen. Ze zijn vandaag de dag nog steeds relevant. Bovendien is een absolute mythe het idee dat elk meisje droomt van een huwelijk, een jurk als een theepotpop en andere onzin. Ik 'speelde' bijvoorbeeld mijn huwelijksfantasieën uit toen ik zes was, door met mijn eigen handen een sluier te maken van een tule gordijn, dat ik met succes op mijn stomme hoofd plaatste. Ontevreden over de weerspiegeling die ik in de spiegel zag, sneed ik ‘boos’ het onschuldige gordijn open en besloot voor eens en voor altijd dat het plaatsen van luifels op mijn hoofd niet van mij is, het past niet bij mij! Met een gasthuwelijk (dit is de mijne!) kun je dus niet over de grens van het dagelijks leven heen stappen in een romantische relatie, zoveel daten als je hartje begeert, maar tegelijkertijd de 'status quo' handhaven. Dat wil zeggen, geen verplichtingen, routine, krulspelden en joggingbroeken, wederzijdse claims en andere 'geneugten' van een volwaardig gezinsleven, die onvermijdelijk leiden tot de psychologische en vervolgens fysieke afkoeling van de echtgenoten. Bij een gasthuwelijk treedt er geen verzadiging op, omdat de partners zich vervelen en, belangrijker nog, de intriges blijven bestaan: "Ben ik nog steeds zijn geliefde/geliefde of niet meer?" Dat wil zeggen, er is geen groot nadeel van het huwelijk: beschikbaarheid en vertrouwen in de status van een geliefde. Bovendien zijn er op het gebied van gastrelaties eindeloze mogelijkheden voor fantasieën, verrassingen, rollenspellen, enz., waardoor zowel de toon als de gewenste “graad van verbranding” in de relatie behouden blijft. Het is in de fysiologie bewezen dat juist de factor beschikbaarheidsafhankelijkheid in het huwelijk het libido verschillende keren vermindert. We zijn overwinnaars, wat we al hebben is niet langer waardevol, we hebben nieuwe doelen, objecten, enz. nodig. En de psyche heeft nieuwe sensaties nodig, die in het huwelijk snel saai worden. Bovendien ben ik er als psycholoog zeker van dat dit zowel voor mannen als voor vrouwen geldt. Een ander groot pluspunt van een gastrelatie is dat er uiteindelijk niets gedeeld hoeft te worden, omdat er in principe geen gezamenlijk eigendom wordt verworven. Dit betekent dat het intelligente einde onvermijdelijk is: er zijn geen materiële claims. Als er tijdens een dergelijke relatie 'kinderen' verschijnen, kan de man desgewenst eenvoudig zijn vaderschap registreren. En het kind krijgt dezelfde rechten als een kind in het huwelijk (het recht op erfenis, alimentatie, etc.). Al deze voordelen samen maken het mogelijk om deze relatievorm als bestaansrecht te erkennen. Niets verhindert overigens dat een gasthuwelijk uitgroeit tot een normaal huwelijk, als de partners dat willen. Waarom is dit in feite geen optie voor moderne mensen, van wie velen hun verantwoordelijkheid vermijden? Goed,!