Mam, dit is niet van mij, maar ik zal jou redden! Ik neem het voor mezelf! Zodat jij het aankunt! Omdat ik zo veel van je houd! Ik zal sterven zonder jou. En daarom neem ik jouw pijn weg. Als de pijn van een moeder te groot is, krijgt haar kleine kind net zoveel op zich als de moeder niet kan verteren en verwerken. Dit gebeurt omdat moeder en kind communicerende vaten zijn. De een is vertrokken, de ander is gearriveerd. Het kind heeft contact met zijn moeder, voor wie iets ondraaglijk is. Pijn, verraad, geweld, echtscheiding of eenzaamheid. Als het te veel is voor één persoon, loopt het over. En het kind absorbeert het. Zulke onkinderlijke gevoelens, zulke onkinderlijke realiteit. Om je moeder te redden. Dit is niet zijn bewuste keuze, het is de natuur. Dit is een verband dat we niet zien, maar we twijfelen er nooit aan dat het bestaat. Maar zelfs een kind kan het niet verteren en verwerken. Hij heeft deze mechanismen niet ontwikkeld. En dan gebeurt het. Het verdringen. En deze pijn opslaan in het lichaam of in het onderbewustzijn. Wat vervolgens zijn hele volwassen leven beïnvloedt. In de systeembenadering wordt een dergelijk fenomeen systeemdynamiek genoemd. Als er sprake is van overbelasting in één familiesysteem, komt deze naar buiten via minder beschermde en versterkte plaatsen. In dit geval is dit haar kleine kind. Vervolgens groeit deze persoon op en heeft al ergens ervaring mee. Maar hij is verschrikkelijk, negatief, pijnlijk. En het is niet van hem, hij heeft het voor zichzelf genomen en zijn moeder gered. Toegegeven, hij komt hier pas achter als hij in therapie komt, met de wens om erachter te komen waarom iets niet voor hem werkt. In relaties, op het werk, met geld of met jezelf. Als je je soms afvraagt ​​of iets je leven blokkeert, bedenk dan of het jouw verhaal kan zijn of dat het iets van buitenaf is. Misschien is het tijd om het eruit te halen en te verwerken, waarbij je jezelf afscheidt van ervaringen die niet de jouwe zijn. Je bent geen kind meer en je kunt dit zeker aan. En als je een ouder bent, probeer dan al je gevoelens helemaal alleen te verteren en te leven, zodat je kinderen dit niet hoeven te doen..