Sommige kinderen leren geen zachte lettergrepen te schrijven en maken daar vaak fouten in. Zelfs in de tweede en derde klas. De reden hiervoor kan de onvolwassenheid van de functies van planning en controle zijn, en dan is het voor het kind moeilijk om zijn schrijfactiviteiten te plannen. Maar vandaag wil ik je aandacht vestigen op hoe het proces van het schrijven van zachte lettergrepen plaatsvindt. Laten we om te beginnen de regel nemen die in het Russische leerboek voor het eerste leerjaar wordt gepresenteerd door V. P. Kanakina, V. G. Goretsky: “De zachtheid van medeklinkers is. aangegeven met de letters e, e, yu, i, en, evenals een zacht teken.” Laten we onszelf voorstellen in de plaats van een eerste-klasser. Wat zou hij van deze regel vinden? Hoe kan het worden toegepast? Logische redenering om welke actie dan ook toe te passen moet het volgende bevatten: als DIT, dan doen we DIT. Met andere woorden: een signaal dat de keuze voor een actie bepaalt. Als het stoplicht bijvoorbeeld op rood staat, stoppen we. Als de vloer nat is, veeg deze dan af. En waar is in de regel die in het leerboek wordt voorgesteld het teken dat een leidraad voor actie is? Als je de regel leest, krijg je het gevoel dat oorzaak en gevolg door elkaar worden gehaald. Laten we vanaf de andere kant gaan. De bovenstaande regel is meer van toepassing op lezen. Hoewel lezen en schrijven beide soorten analytisch-synthetische vormen van activiteit zijn. Maar wat is hun verschil? Als we tijdens het lezen niet weten welk woord voor ons ligt, en om erachter te komen, lezen we, waarbij we letters in lettergrepen verbinden, lettergrepen in woorden. Het proces streeft ernaar letters en lettergrepen te combineren tot een woord, dat wil zeggen tot synthese. En dit proces is afhankelijk van visie. Wat gebeurt er bij het schrijven vanuit dictaat? De leerling heeft het woord ‘bal’ gehoord en moet het opschrijven. Elke klank in een woord wordt geïsoleerd, vervolgens in een letter gecodeerd en opgeschreven. Consequent, van geluid tot geluid. Het proces waarbij klanken opeenvolgend uit een woord worden geïsoleerd, wordt analyse genoemd. Gebaseerd op gehoor. Dus bij het lezen wordt analytisch-synthetische activiteit uitgevoerd met een grote rol waarbij wordt vertrouwd op het gezichtsvermogen, en bij het schrijven - met behulp van het vertrouwen op het gehoor. Tijdens het lezen heeft het kind de mogelijkheid om de volgende letter te zien, wat aangeeft dat de vorige zachter wordt. Bij het schrijven heeft het kind geen visuele ondersteuning. Hij vertrouwt alleen op het gehoor. Laten we daarom terugkeren naar hoe de regel moet worden geformuleerd, zodat het kind de juiste beslissing neemt over welke letter hij na m moet schrijven in het woord "bal" - a of i. Volgens de logica van het schrijfproces: “als een medeklinker zacht klinkt, schrijven we niet A, O, U, E, maar I, E, Yu, E.” In de regel zijn er geen problemen met de letter I, omdat dit geluid zowel gehoord als geschreven wordt. Deze regel begeleidt het kind gemakkelijk bij het schrijven, omdat het overeenkomt met de logica van een opeenvolgend proces. Bij het toepassen van de regel uit het leerboek en de regel die in dit artikel wordt voorgesteld, moet de student echter onthouden: na een zachte medeklinker horen we a, maar schrijven we i; We horen o, maar we schrijven e, enz. Ik formuleer het zo: we schrijven niet een, maar de brief waarmee het “vrienden” is. Als je aan 'I' trekt, welke letter hoor je dan aan het eind? Natuurlijk is de letter a. We trekken je - we horen je aan het einde. Welke letters ‘vrienden’ zijn, staat aangegeven op de poster met klinkers en medeklinkers en klanken, die in elk klaslokaal hangt. En hier is het niet nodig om de wetenschap te introduceren dat de letters i, ё, yu, e twee klanken bevatten. Dit helpt veel fouten te voorkomen, zoals: in plaats van "anker" - "anker", in plaats van "rok" - "rok". Om de regel met succes toe te passen, moet hij het volgende weten en kunnen: Klinkergeluiden onderscheiden van medeklinkers. Weten welke klinkers ‘vriendelijk’ zijn. Het is goed om zachte medeklinkers op het gehoor te identificeren. Om dit te versterken gebruik ik een trainingstaak die ik zelf heb gedaan. Er wordt u gevraagd een woord voor de afbeelding te schrijven. De taak wordt uitgevoerd volgens het principe van eenvoudig tot complex - van eenlettergrepige woorden zonder een combinatie van medeklinkers - tot een woord van twee en vervolgens drie lettergrepen - tot woorden met een combinatie van medeklinkers. Eerst schrijf ik een herinnering over de regel op vellen papier. Ik heb hem groot afgebeeld op de foto voor de post. Als we al het bovenstaande samenvatten, kunnen we concluderen hoe we een eerste-klasser les moeten geven.