Het is duidelijk dat er op dit moment een tijdperk van transformatie is aangebroken voor het oude instituut van het huwelijk. En als we het over vallen hebben, dan gaat het vandaag de dag allemaal over ‘vrijheid’. Huwelijk: vrijheid of gebondenheid? De traditionele gezinsvorm behoudt nog steeds zijn leiderschap, maar proef-, seizoens-, gemeenschappelijke, open en allerlei andere vakbonden komen op de hielen. Laten we ons concentreren op de eerste twee. Laten we trouwen. 'Laten we trouwen' wordt gezien als een traditioneel familiemodel voor onze cultuur, maar we mogen niet vergeten dat het vandaag de dag al de 'achterkleindochter' is van het vorige formaat één model werd erkend: een complete uitgebreide familie (meerdere generaties) met gevestigde rollen. Alleen een wettig huwelijk kan kinderen en ouders rechten en garanties bieden: wederzijdse verantwoordelijkheid, zorg, voogdij, erfenis, enz. In de moderne samenleving kun je vaker een gezin vinden dat uit twee generaties bestaat: ouders en kinderen, en de functie van een grootmoeder. het zorgen voor haar kleinkinderen wordt uitgevoerd door een oppas. Als er geen oppas is, vallen alle verantwoordelijkheden bij mama en papa. Ze moeten geld verdienen, kinderen opvoeden en zichzelf realiseren in de samenleving. Om je huwelijk te redden, moet je alle rollen leren kennen en verantwoordelijkheden leren verdelen. Laten we het proberen. Tegenwoordig is het model van een rechtszaak of, zoals het wordt genoemd, een burgerlijk huwelijk bijzonder wijdverspreid. Het centrale idee is om te proberen samen te leven: zal het werken? Er staat geen stempel in het paspoort, mensen wonen en runnen een huishouden op hetzelfde grondgebied, maar beschouwen zichzelf tegelijkertijd als vrij (vooral mannen). Kinderen die in zo'n huwelijk worden geboren, hebben ook een zeer 'vrije' relatie met hun ouders - ze hebben geen garanties en half zoveel rechten. Een favoriet argument vóór dit soort relaties is dat voor ware liefde clichés niet nodig zijn. Of deze mening: je moet een tijdje samenwonen om elkaar beter te leren kennen en te begrijpen of het spel de kaars waard is of niet. Niemand zal meteen zeggen hoe lang dit gaat duren. Maar het probleem is dat het in het gezinsleven (zoals in de periode van vroege liefde) onmogelijk is om je partner echt te leren kennen. De valstrik. Noch het model, noch de duur van voorhuwelijkse (gelegaliseerde) relaties zijn zo mondiaal belang als het in eerste instantie lijkt. Veel partners zijn heel goed in staat hun tekortkomingen jarenlang te verbergen uit angst dat hun openlijke uitingen het huwelijk kunnen verstoren. Alleen in een wettig huwelijk worden onvermijdelijk alle karaktereigenschappen van een persoon onthuld. Het komt dus voor dat zo’n ‘proefgezin’ vijf of zelfs tien jaar leeft, dan een stempel in het paspoort zet en uit elkaar gaat. Vrijheid maakt plaats voor verantwoordelijkheid en het is alsof zuurstof wordt geblokkeerd: de perceptie van het leven wordt anders. Een kleine postzegel, maar wat een lading! Vroeger was het gemakkelijker: ze zeggen: ik leef met je als een vrij mens, als het me niet bevalt, ga ik weg, en steekpenningen zijn soepel, zoals mensen zeggen. En nu is het voor het leven! Verraderlijke kleine dingen waar we voorheen een oogje dichtknijpen, groeien plotseling uit tot enorme proporties. Dit is hoe een stel met ervaring in het samenleven, nadat ze hun relatie hebben geconsolideerd door een wettig huwelijk, zichzelf en hun uitverkorene echt begint te herkennen. Het succes van ‘inslijpen’ hangt af van de objectiviteit van de verwachtingen van het leven in een nieuwe status en over de mate van openhartigheid waarmee verwachtingen worden besproken. Veel echtgenoten beginnen hun leven met liefde en raken vervolgens in de war, verbitterd en hulpeloos. De liefde verwelkt. Wanneer ze erin slagen compromissen te leren sluiten op momenten van onenigheid, hun problemen te identificeren en op te lossen op het niveau van samenwerking en acceptatie van elkaar met alle echte kenmerken van hun karakter, worden gevoelens herboren. Er gebeurt niets zonder wederzijdse inspanningen en bewustzijn van waarden. Liefde tolereert geen omstandigheden (als je van mij houdt, zul je doen wat ik wil...). Onder druk van een ultimatum verandert het al snel in chantage. Tijdens het proces van elkaar leren kennen in een huwelijk ontdekken de echtgenoten hoe verschillend ze zijn. Het is onvermijdelijk. In eerste instantie beginnen mensen elkaar aardig te vinden omdat ze op elkaar lijken, maar later niet meer.