De richtingsvector van het massalibido kan op een zeer interessante manier worden gezien door het prisma van sekssymbolen uit een bepaald tijdperk. Natuurlijk heeft iedereen zijn eigen opvattingen over schoonheid en seksuele aantrekkelijkheid, maar kunst, de film-, mode- en muziekindustrie en het internet vormen en geven tegelijkertijd uitdrukking aan de voorkeuren van de massa op een bepaald historisch moment. Schoonheid, uitgedrukt in massakunst in de brede zin van het woord, draagt ​​altijd de stempel van de politieke situatie in de wereld. Zo werd tegen de achtergrond van de Eerste Wereldoorlog het begin van de 20e eeuw gekenmerkt door het debuut van androgyne schoonheid met haar kilheid, strengheid, ontoegankelijkheid en de overheersing van mannelijke vormen in dameskostuums. De meest prominente vertegenwoordigers van dit soort schoonheid en sexappeal kunnen Greta Garbo en Marlene Dietrich worden genoemd. Laten we hun beelden onthouden - geen vleugje frivole sensualiteit, strenge donkere lippen, arrogante wenkbrauwdraden, monochrome strepen in plaats van lichte bloempatronen in kleding, de koude glans van lakleer - dit alles maakte het beeld van een vrouw aantrekkelijk, maar oneindig afstandelijk als het licht van een ster, verleidelijk, maar niet verwarmend. Tegen het midden van de 20e eeuw, toen de wereld na twee wereldoorlogen een beetje begon te ontdooien, werd door Marilyn Monroe een nieuwe vrouwelijkheid uitgeroepen. Ongebreidelde sensualiteit, lichtgewicht koketterie, zacht silhouet, ronde, ronde vormen gedrapeerd in luchtige stoffen, geopende lippen en lome blik - dit alles is een nieuwe interpretatie van de seksuele aantrekkelijkheid van een vrouw. Deze lijn werd opgepikt door Brigitte Bardot met haar nonchalante seksualiteit - licht slordig haar, licht vlekkerige make-up. Het is alsof de schoonheid met al haar uiterlijk laat zien dat ze een stormachtige nacht heeft gehad. In de jaren zeventig bestormde Jane Fonda de Olympus van de filmindustrie en werd ze een symbool van het tijdperk van de seksuele revolutie. Ze personifieerde bevrijde vrouwelijkheid, maar tegelijkertijd niet verstoken van een diepe innerlijke inhoud. Dit is een sterke, onafhankelijke vrouw met een duidelijke politieke positie en feministische overtuigingen. In dit stadium is de aantrekkelijkheid van vrouwen nauw verweven met de zorg voor de gezondheid en een gezonde levensstijl. In de jaren 80 en 90 bleven actrice Kim Basinger en supermodel Cindy Crawford hun strakke vormen demonstreren, aangescherpt door aerobics in de jaren 80 en 90. De late jaren 90 en vroege jaren 2000 werden gekenmerkt door een grote verscheidenheid aan actrices en modellen - vertegenwoordigers van verschillende soorten mensen. aantrekkelijkheid en seksualiteit. Hier zijn Angelina Jolie met haar sensuele lippen, en de opzettelijk sexy Pamela Anderson, en de Mediterraanse Penelope Cruz, en de verfijnde Julia Roberts, en de scherpe Monica Bellucci. Het zou eerlijk zijn om op te merken dat al deze vrouwen zo verschillend zijn en hun eigen unieke verleiding hebben dat de algemene trend van deze tijd het unieke karakter van vrouwelijke schoonheid kan worden genoemd en het vermogen van een vrouw om zichzelf te presenteren en haar levenslust te benadrukken. Ik durf de namen niet te noemen van mensen die tegenwoordig sekssymbolen en trendsetters zijn voor de vrouwelijke seksualiteit - ik ben bang om een ​​fout te maken, en er is nog niet veel tijd verstreken en er is nog niet besloten wie deze titel waardig is en die in brand vloog en als een ster naar buiten ging - op een dag. Maar er zijn duidelijk twee trends: de eerste is de cultus van de jeugd, en de tweede is een verschuiving van de focus van de interne inhoud naar de externe component van het beeld. In wezen zijn deze trends takken van één stam. En deze stam is gebaseerd op het opgeven van de ervaring van volwassenheid ten gunste van de uiterlijke schoonheid van de jeugd. En al degenen die niet langer in deze trein van jongeren stappen, proberen verwoed het met alle macht in te halen, onderwerpen hun lichaam aan chirurgische operaties en hervormen op onnatuurlijke wijze hun gezichten en silhouetten om de cultus van het jonge lichaam te plezieren. Een groot aantal neurosen worden in verband gebracht met dit kunstmatig gecultiveerde verlangen om gelijke tred te houden met wat van nature onherroepelijk verdwijnt. Bij dit streven verliezen we het inzicht dat schoonheid niet een mooi omhulsel is, maar in de eerste plaats het licht dat van binnenuit komt. En met het ouder worden bestaat dit licht uit onze ervaring, ons bewustzijn, dat we hebben bereikt door het werk van onze ziel. De schoonheid van ouderdom is licht!