Dichtbij, maar niet samen. De meest voorkomende klacht van ouders van opgroeiende kinderen kan worden beschouwd als een gebrek aan wederzijds begrip met elkaar. Verrassend genoeg zijn de meeste moeders en vaders, hoewel geïrriteerd door deze omstandigheid, nog steeds niet geneigd om het als iets ongewoons te beschouwen - velen beschouwen het ‘conflict van generaties’ en het ‘probleem van vaders en kinderen’ als een ‘onvermijdelijk kwaad’ en een uiting van typische levenspatronen. In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, kan elke ouder echter zelfstandig de kwaliteit van het wederzijdse begrip met zijn kind verbeteren, waardoor de uitingen van dit generatieconflict worden vermeden (of op zijn minst worden verzacht). Bovendien beschouwt een verantwoordelijke ouder die geïnteresseerd is in de goede toekomst van zijn kind dit als zijn belangrijke plicht. Het kan triviaal zijn, maar in veel opzichten lijdt de kwaliteit van de relatie tussen het kind en de ouders onder gebrek aan tijd. Aan tijd geen gebrek voor drukke ouders. En vanwege het gebrek aan tijd die we als gezin samen doorbrengen. Nee, dit is niet hetzelfde, en het tweede is geen gevolg van het eerste. Want zelfs als u niet afwezig bent, maar met uw kind op hetzelfde punt in tijd en ruimte bent, betekent dit niet dat u samen bent. Het betekent gewoon dat je dicht bij hem bent. Het verschil tussen deze twee concepten is hetzelfde als tussen de bakkerij die naast je huis ligt en een symfonieorkest, waar verschillende muziekinstrumenten samen klinkend een uniek muziekbeeld creëren. Dat wil zeggen, het verschil is dat er sprake is van samen wanneer er een gemeenschappelijk doel is en gezamenlijke aanvullende activiteiten om dit te bereiken. Daarom, zelfs als een ouder en een kind met elkaar in dezelfde kamer zijn, maar beiden bezig zijn met hun eigen zaken, en niet gebruikelijk, ze zijn gewoon dichtbij, maar niet samen. Voeg hier de invloed van talloze informatiegeluiden aan toe, zoals tv, computer, telefoon, die integrale attributen van het leven zijn geworden, en je zult begrijpen waarom zelfs ouders die hun kind elke dag zien hem soms nauwelijks kennen. En ze ontdekken dit feit pas voor zichzelf nadat er iets ongewoons is gebeurd. Zelfs zo'n ogenschijnlijk gewone omstandigheid als een tv die constant in huis staat, heeft een negatieve invloed op de kwaliteit van de interactie tussen kinderen en ouders, vooral als we het over een klein kind hebben. Dit is experimenteel bewezen. In een onderzoek uitgevoerd door wetenschappers van de Universiteit van Massachusetts (VS) werden ongeveer 50 kinderen in de leeftijd van 1 tot 3 jaar onderzocht. Wetenschappers observeerden de interactie van kinderen met hun moeders en vaders twee keer: eerst een half uur in een gezamenlijk spel zonder tv, daarna terwijl de tv aan stond en een programma voor volwassenen uitzonden. Gedurende deze tijd registreerden wetenschappers hoe vaak volwassenen en kinderen met elkaar gecommuniceerd hoe ze betrokken zijn bij games, of ze gevoelig zijn voor de behoeften van anderen (en vice versa). Als gevolg hiervan daalde, toen de televisie werd aangezet, de kwantiteit en kwaliteit van de interacties tussen ouders en kinderen plotseling. Ouders werden minder actief dan toen de tv uitstond, werden afgeleid door de beelden en geluiden van het scherm en waren niet afgestemd op hun kinderen. De kleine vraag is: hoe kunnen ouders de situatie ten goede veranderen? Een oud stuk in een nieuw decor is een première. Is het je opgevallen dat als je naar jezelf in een spiegel op een ongewone plek kijkt, je zeker enkele details en nuances zult opmerken die je thuis niet in je 'oorspronkelijke' spiegel zag? Of hoe begint een en hetzelfde, zodra het naar een andere plek wordt verplaatst, er anders uit te zien? en onze dierbaren – en dus ook kinderen – krijgen in onze dagelijkse perceptie een bepaald stereotiep beeld. Maar zodra we de ‘context’, de omgeving, veranderen, ontdekken we er nieuwe facetten in, alsof we ze met andere ogen zien. Elk nieuw bedrijf, een activiteit waarbij alle gezinsleden, inclusief het kind, betrokken zullen zijn, maakt dit mogelijk dit effect zich op de best mogelijke manier manifesteren. Tegelijkertijd is het beter als het iets is dat buiten het bereik van het gewone huishouden valtgezinsaangelegenheden, en zal gepaard gaan met nieuwe ervaringen, nieuwe ervaringen en indrukken voor het kind en de ouders. Het belangrijkste is dat tijdens deze nieuwe activiteit het kind en de ouders de mogelijkheid hebben om actief met elkaar te communiceren, verenigd door een gemeenschappelijk doel. Wat voor activiteiten zouden dit kunnen zijn? 1. Samen sporten (en zelfs meedoen aan familiecompetities).2. Familiewandeltocht (bij voorkeur te voet, zelfs een korte - in het weekend).3. Gezamenlijke creativiteit (veel gezinscentra oefenen bijvoorbeeld zogenaamde familietheaters uit, waar hele gezinnen bij voorstellingen betrokken zijn).4. Gezamenlijke creatie van iets nuttigs (ik ken een voorbeeld waarbij ouders en hun zoon beetje bij beetje materiaal verzamelden en zoiets als een familiekroniek van verschillende generaties op zowel moederlijke als vaderlijke lijn samenstelden, vanuit het gezichtspunt van hoe gebeurtenissen in de geschiedenis van de land, vanaf de revolutie van 1905 tot op de dag van vandaag, heeft het lot van hun familieleden beïnvloed - het bleek een indrukwekkend boek met fotokronieken, fragmenten uit brieven, enz.) Dit zijn natuurlijk voorbeelden uit het rijk van het ideaal. En zelfs als gezamenlijk sporten tot uiting komt in het feit dat je in de winter in het weekend besluit om minstens een paar uur samen in het bos te gaan skiën, en in de zomer om te fietsen, zal dit al een gunstig effect hebben. En een wandeltocht betekent niet noodzakelijkerwijs het veroveren van bergen, want zelfs als je alleen maar paddenstoelen gaat plukken of allemaal samen gaat vissen, zal het waarschijnlijk zowel voor jou als voor het kind prettig zijn (uiteraard, als zo’n gebeurtenis niet uitmondt in een banale "ontsnapping" voor volwassenen in de natuur met alcohol en etc.) Over het algemeen hangt alles af van onze verbeeldingskracht en verlangen. Het is belangrijk dat alle deelnemers aan het proces oprecht geïnteresseerd zijn in een dergelijk gemeenschappelijk doel, zodat het voor iedereen plezier oplevert en geen formaliteit of dwang is. Een ouder kan dus vol vertrouwen verwachten dat hij bij dergelijke gezamenlijke activiteiten zijn kind beter zal kunnen leren kennen, en hoe beter en dieper u weet, hoe gemakkelijker het is om bruggen van wederzijds begrip te bouwen. Daar moet rekening mee worden gehouden het kind zal dit effect ook ervaren - hij zal zijn ouders op een andere manier zien dan normaal, licht. Daarom zou het goed zijn om deze kans te benutten om aan het kind, door zijn ouderlijk voorbeeld en gedrag, een bepaald opvoedkundig rolmodel te tonen, om zijn respect voor zijn ouders en zelfs zijn trots op zijn gezin te versterken. Dit legt uiteraard een speciale verantwoordelijkheid op aan de ouders en verhoogt de vereisten voor zelfbeheersing, zelfdiscipline en het vermogen om de gevolgen van hun woorden of daden in een bepaalde situatie te voorzien familie in zijn geheel zal worden opgenomen. Het feit van de vereniging van alle ledenfamilies in een gezamenlijk bedrijf heeft het meest gunstige effect en zorgt ervoor dat iedereen de kans krijgt om zich deel uit te maken van één team bij een gezamenlijke activiteit betrek je het kind op organische wijze bij haalbare taken die voor hem interessant zijn om uit te voeren; als je er ook over nadenkt hoe je deze tijd op een spannende manier kunt invullen met activiteiten die het kind inspireren en in zijn ogen sprankelen; als u over de inhoud van deze activiteit nadenkt, niet alleen in overeenstemming met uw ideeën over opportuniteit en comfort, maar ook op basis van de belangen van het kind; als je al die tijd samen bent, en niet alleen maar in de buurt, dan hoef je niet lang te wachten en zul je al snel positieve veranderingen voelen. Als je tijdens zulke gezinsactiviteiten een gevoel van verbondenheid, vriendschap en een bijzondere familiesfeer kunt creëren, zal al deze prachtige ‘bagage’ die je daarbij hebt verworven, daarna bij je blijven. En dan rest ons alleen nog het ondersteunen, versterken en ontwikkelen van deze positieve gevolgen. Het is geen geheim dat jeugdherinneringen een diepe indruk achterlaten op iemands hele toekomstige leven. Probeer nu je eigen kindertijd te herinneren - misschien zal er in je herinneringen een episode zijn waarin jij en je gezin samen waren, samen iets leuks en spannends deden, en je je goed voelde in de buurt.