Omdat een van de meest opvallende uitingen van wederzijdse afhankelijkheid een onverzadigbaar verlangen is om te redden (zelfs als er niet om wordt gevraagd), leren we in ons werk met familieleden van chemisch afhankelijke mensen gezonde hulp en steun te onderscheiden van schadelijke redding rol van de Redder Misschien denkt u dat een dierbare zonder uw hulp niet in staat is om met zijn of haar problemen om te gaan. En je doet je best om deze hulp te bieden, maar als reactie ontvang je alleen maar ondankbaarheid en verwijten. Laten we eens kijken wat er aan de hand is. Het blijkt dat het moeilijk is om de grens te zien tussen gezonde zorg en overbescherming, tussen normale hulp (ondersteuning) en schadelijke redding. En zelfs als deze lijn voor de hand ligt, is het moeilijk om de impuls te weigeren om de volledige verantwoordelijkheid voor een andere persoon op zich te nemen als er een gevoel is dat hij het niet alleen aankan (en alle ervaringen uit het verleden schreeuwen hier letterlijk over). En sommige mensen weten gewoon niet hoe ze “nee!” moeten zeggen. wanneer hen het onmogelijke wordt gevraagd en ze proberen te helpen, zelfs als er geen kracht, verlangen of middelen zijn.1. Help niet als het je niet wordt gevraagd! Soms laat je alles vallen wat je doet om een ​​dierbare te helpen, en dan blijkt dat ‘je dit niet hebt gevraagd’. Dan voel je je in de regel teleurgesteld, boos en boos. Er is maar één uitweg: een wederzijds akkoord: óf je wordt gevraagd, óf je biedt hulp aan, maar legt het niet op!2. Geloof in je dierbaren! Als je de houding hebt dat je geliefde hulpeloos is en het nooit alleen zal kunnen redden, dan ben je hoogstwaarschijnlijk bezig met redding in plaats van alle moeilijkheden van je dierbaren voor hen op te lossen. soms is het voldoende om simpelweg te zeggen: “Je kunt het! Ik geloof dat je zult slagen.”3. Help hen in zichzelf te geloven. Help mensen die zich machteloos voelen om hun eigen kracht te zien en aan te boren. Hun gebrek aan vertrouwen in hun eigen sterke punten en hun denkbeeldige gevoel van hulpeloosheid! De beste hulp zal niet het oplossen van het probleem voor hen zijn, maar het blootleggen van hun eigen hulpbronnen. Hulp moet correct en nuttig zijn. De verslaafde kan u vragen zijn problemen op te lossen waar hij zelf niet mee om kan gaan (bijvoorbeeld een probleem met de wet oplossen, geld, deelnemen aan het ondersteunen van kinderen, enz.). En hij kan deze problemen echt niet oplossen! Hij is absoluut hulpeloos. MAAR! Zijn grootste probleem is consumptie!!! En als we ergens mee kunnen helpen, dan wel bij het oplossen van dit probleem! Stel voor dat hij naar Anonieme Alcoholisten-groepen gaat of naar een revalidatiecentrum gaat, zich aanmeldt voor een consult bij een psycholoog, enz. Als je voortdurend zijn problemen oplost die een gevolg zijn van drugsgebruik, dan zal dit het tegenovergestelde effect hebben! Zonder de mogelijkheid om in aanraking te komen met de pijn van de gevolgen van het gebruik, zal de verslaafde nooit de beslissing nemen om te stoppen met gebruiken. Het is een feit. Tegelijkertijd word je een toegeeflijk iemand van zijn ziekte! Verdeel de zaken gelijk! Degene die geholpen wordt, moet hier ook aan meedoen. Het heeft geen zin om iemand te proberen helpen die zichzelf niet wil helpen. Dit is heel vaak kenmerkend voor verslaafden: als ze om hulp vragen, verwachten ze dat je alles voor hen doet. Als het gemakkelijker lijkt om iets zelf te doen, let dan op welk percentage van de totale taken u op zich neemt. Probeer de problemen gelijk te verdelen en de resterende 50% onder de verantwoordelijkheid van de persoon die u helpt te brengen. Als u alle of een groot deel van de verantwoordelijkheid op u neemt, bent u hoogstwaarschijnlijk boos, ontevreden of verontwaardigd en dit is een duidelijk teken dat u de redder speelt.6. Dat zou ik niet moeten doen! Je moet niets tegen je wil doen, zelfs niet als iemand erom vraagt. En je hoeft zeker niets ten koste van jezelf te doen. Als je boos bent, controleer dan of je iets tegen je zin doet.7. Neem alleen verantwoordelijkheid voor je daden (gedrag), problemen en gevoelens. Rechtvaardig uw reacties, gevoelens of daden niet op basis van het gedrag van de ander. Ik hoor vaak: ‘Ik red hem omdat hij het zelf niet kan’, ‘Ik moet hem redden’, ‘Hij maakt me boos!’ Dit is fout! Je redt hem omdat je zelf niet anders kunt,.