Psychische stoornissen kunnen op verschillende manieren worden beschreven. Je kunt erover praten in de context van gevoelens, jeugdtrauma's, kenmerken van denken, gedrag en nog veel meer. In deze tekst wil ik het echter over een andere manier hebben. Elke psychische stoornis kan worden beschouwd als een manier van speciale aandachtsverdeling. Laten we, om te begrijpen hoe dit gebeurt, een paar voorbeelden geven. Stel je voor dat je een waterkoker op het vuur zette om water te koken en vervolgens een film ging kijken. Je hebt 20% van je aandacht besteed aan het onthouden van de waterkoker en het op tijd uitzetten ervan om brand te voorkomen. Deze aanpak is adequaat en stelt je in staat van de film te genieten zonder je zorgen te maken over de ketel. Laten we ons nu eens voorstellen dat je in de bus zit te eten en er twintig minuten over hebt nagedacht of je het gas hebt uitgezet of niet. Je kijkt om je heen om er zeker van te zijn dat de brandweer niet in de richting van je huis komt en probeert je te herinneren of de kachel in orde was en wat je hebt gedaan voordat je vertrok. Je bevindt je in een lus waarin je dezelfde gedachten een groot aantal keren herhaalt. Je brengt de rest van de dag in dezelfde toestand door en keert op een gegeven moment haastig naar huis terug. Dan adem je uit en ga je weer verder met je bezigheden, terwijl je nadenkt over de vraag of alles in orde is met de stopcontacten. Dit is ongeveer hoe een obsessief-compulsieve stoornis kan worden beschreven. Een stoornis waarbij de aandacht, alsof deze gemagnetiseerd is, voortdurend naar dezelfde angsten en gedachten wordt getrokken. Er kan worden aangenomen dat ongeveer 80% van de aandacht wordt gereserveerd voor obsessief denken, en dat de overige 20% nodig is om in het heden te zijn. Veel mensen die met psychische problemen worden geconfronteerd, zeggen dat ze niet langer een 'nu' hebben - dat is zo niet in staat om in het heden te leven, te ontspannen, de wereld te vertrouwen en wat er op dit moment met hen gebeurt. Laten we proberen erachter te komen waarom dit gebeurt en hoe de aandacht wordt verdeeld bij andere stoornissen. Angst - de aandacht is gericht op de toekomst, vooral op de meest verschrikkelijke en catastrofale scenario's - de aandacht is gegroepeerd rond de eigen zwakheden, negatieve ervaringen, die kwaliteiten van de wereld die verband houden met pijn en lijden. Overmatige prikkelbaarheid en woede - de aandacht wordt gericht op de geringste signalen over pogingen van andere mensen om te kwetsen, te kleineren of te beledigen. Sociale fobie - de aandacht is gericht op de reacties van de gesprekspartner, hoe comfortabel , goed en leuk hij is in communicatie, of hij een positieve mening heeft gevormd over de persoon met wie hij communiceerde. Angst voor de dood - de aandacht probeert zich vast te houden aan iets in de leegte die na de dood wordt voorgesteld. Hypochondrie - de aandacht zweeft altijd behoedzaam rond iets onaangenaams , ongebruikelijke en verdachte sensaties in het lichaam Het is duidelijk dat bij elke stoornis de aandacht zijn eigen traject, bewegingspatroon en zwaartepunten heeft. Het is in deze situatie dat een persoon weinig middelen meer heeft om op te merken wat er nu, op dit moment, met hem gebeurt. Aan de andere kant kan deze manier van aandacht verdelen belangrijk zijn voor de psyche. Aandacht voor de eigen tekortkomingen bij depressie maakt het bijvoorbeeld mogelijk om te weigeren deel te nemen aan activiteiten die te complex zijn en kracht vergen. Door voortdurend enge scenario's af te spelen tijdens angstgevoelens, kan iemand op elke uitkomst voorbereid zijn. Enzovoorts. Er zijn veel psychologische, filosofische en religieuze concepten waarbij het thema aandacht centraal staat. Een bijzondere kijk op dit onderwerp is te vinden in de oosterse praktijken, de gestalttherapie en de mindfulness-therapie, waar het onderwerp bewustzijn, meditatie en het leven van je gevoelens van groot belang wordt geacht. We kunnen zeggen dat een van de doelen van meditatie is om voortdurend de aandacht op jezelf, op je lichaam, te vestigen. Meditatie stelt je in staat alle verontrustende, alledaagse, evaluatieve gedachten te deactiveren door ze los te koppelen van de belangrijkste energiebron: menselijke aandacht. Hetzelfde gebeurt bij veel soorten therapie: wanneer iemand tijdens het proces stopt met het voortdurend berekenen van zijn toekomst, blijft hij hangen in het proberen te lezen.