Van de auteur: Kalmeer maar, JE BENT NIET GEK op 48-jarige leeftijd als je het om welke kleine reden dan ook moeilijk vindt om je tranen te bedwingen. Als je jezelf moet dwingen om normale, alledaagse dingen te doen. Wanhoop overweldigt je ‘uit het niets’. De slaap is verstoord. Voortdurend gevoel van vermoeidheid. De gebruikelijke helderheid van denken verdwijnt. Elk klein dingetje brengt je uit balans. Er verschijnen zelfmoordgedachten. DIT KUNNEN SYMPTOMEN VAN DE MENOPAUZE ZIJN. Dit zal geleidelijk eindigen, maar niet snel. En dit is BEHANDELBAAR en, hoewel pijnlijk, een OPTIE VAN DE NORM. De afgelopen drie weken hebben we veel met cliënten en collega's gesproken over veranderingen tijdens hormonale veranderingen: de menopauze. Het gebrek aan informatie is ronduit beangstigend, ook onder collega-psychologen en gynaecologen. Dit is een soort onderwerp, het lijkt geen taboe, maar er wordt weinig over gesproken, of zoiets. En psychologische paraatheid is hier misschien meer nodig dan tijdens de zwangerschap. Dit artikel beschrijft de moeilijke opties voor het verloop van deze periode in het leven van een vrouw. Ontworpen voor vrouwen van elke leeftijd die willen begrijpen wat er met hen gebeurt, of met geliefden/kennissen, of die 50 jaar gaan worden. Om in het algemeen inzicht te krijgen in het onderwerp van moeilijk te beheersen onevenwichtigheden. Voor mannen is het zelfs nog moeilijker om het onderwerp te begrijpen; het is van buitenaf minder zichtbaar. Voor collega's in de helpende beroepen. Het gedrag van een persoon wordt grotendeels bepaald door zijn hormonale status. Gelukkig of helaas is dit waar. Thyroxine, dopamine, adrenaline, insuline, serotonine... Dit is vooral duidelijk bij afwijking van de “gezonde norm”. In het geval van vrouwelijke geslachtshormonen is de norm hun constante fluctuatie binnen bepaalde grenzen. Hier varieert de ‘norm’ nogal onder verschillende vrouwen, maar ook onder dezelfde vrouw in verschillende levensperioden. Dankzij actieve internetgebruikers zijn steeds meer jonge vrouwen zich bewust van mogelijke cyclische veranderingen in de emotionele en cognitieve status (PMS, prenatale angst of verstrooidheid, postpartumdepressie). De relatief gemakkelijke versie van de menopauze, waarbij het simpelweg niet nodig is om maandverband te kopen, roept vragen op over zelfidentificatie. “Ben ik nog steeds een vrouw als ik geen kinderen meer kan krijgen?” “Hoe kan ik dit aan mijn man vertellen?” ‘Dat betekent dat ik nu een oude vrouw ben, toch?’ Dit kan verdomd moeilijk zijn om te accepteren. Dit vergt veel mentaal werk. Vaak is hierbij de steun van een psychotherapeut of naasten belangrijk. Maar vaak, heel vaak, hebben de vragen betrekking op merkbare veranderingen. Het is alsof het niet ‘ik doe’ is, maar ‘het overkomt mij’. Dit is ongebruikelijk voor een verantwoordelijke, voorheen zelfverzekerde vrouw. Ik ken mezelf goed, waarom dit plotseling gebeurt! Waarom heeft niemand mij gewaarschuwd dat dit zou gebeuren! 'Dat ik niet normaal in slaap kan vallen, dat ik om twee uur' s ochtends wakker word en woel en draai tot zeven uur 's ochtends, en dan naar mijn werk ga, enzovoort, bijna een jaar lang! zo snel!" 'Dat ik om wat dan ook zal huilen, van een droevig deuntje tot een gebroken potlood tot een verloren metrobadge. Is dat wel normaal?' “Dat ik de dagelijkse werkproblemen niet zal kunnen oplossen, dat het verzamelen van analytische gegevens in een tabel gewoonweg ongelooflijk moeilijk zal worden. En ik ben trouwens een manager!” "Wat ik niet kan uitstaan, is wanneer de baas zijn stem tegen mij verheft. Maar ik heb altijd gemakkelijk met zijn emotionele incontinentie omgegaan, "hij zal schreeuwen en stoppen, we doen een gemeenschappelijk doel." Ik beef, ik kan hem niet zien, zelfs als je stopt " 'Waarom zijn deze 'getijden' zo'n opzet! Het is alsof ze er water over gieten. En dit is precies op straat. En hoe kan ik met een volledig nat hoofd in de kou lopen? denk je zelfs, met een nat hoofd op straat?''Verdomme, ik kwam met droog haar naar buiten!' “Dat ik mezelf er al een aantal maanden niet toe kan zetten om de vloer te wassen. Ik ben enorm geïrriteerd dat hij niet gewassen is. Ik kan mezelf al elke dag dwingen om al het andere huishoudelijke werk te doen en boodschappen te doen Lange tijd. Alleen door wilskracht. Maar het schoonmaken van de vloer gaat mijn kracht al te boven. "WatElke keer dat ik de straat oversteek, weersta ik de verleiding om voor de bus te stappen. Ik ben een normaal, positief mens. Het was... Ik heb kinderen, ik ben verantwoordelijk voor hen.' 'Dat ik niet meer zou genieten van wandelen, yoga en koken. Van al deze simpele dingen waar ik altijd zo blij van werd! Nu doe ik alles alleen uit plichtsbesef. Ik herinner me bijvoorbeeld dat dit nuttig en noodzakelijk is.' 'Dat mijn houding ten opzichte van mijn man zo veel zal veranderen. Op het gebied van seks. Alles was altijd geweldig. En nu wil ik het gewoon niet aanraken of ruiken. En ik weet niet hoe ik dicht bij hem moet zijn. Ik wil dichtbij zijn, maar zonder dit alles. En wat gaat er nu met onze relatie gebeuren?’ ‘Ik word regelmatig onderzocht, dus waarom heeft een gynaecoloog, geen endocrinoloog, maar een psychotherapeut mij niet verteld dat het tijd is om mijn hormonen te controleren? Dat dit geen persoonlijkheidsstoornis is, maar een hormonale onbalans, gebruikelijk op mijn leeftijd!" Enzovoort... Bovendien wordt de situatie voor velen verergerd door het onvermogen om met dierbaren te bespreken wat er gebeurt. Het gevoel van vernederende symptomen , hun "onfatsoenlijkheid" maakt het onderwerp taboe. Het is onmogelijk om aan collega's op het werk uit te leggen wat er gebeurt. En bijna iedereen zegt: "Maar alle anderen zijn in orde!" alleen, stom en bang. Het is jouw griep die begint, iedereen zal er spijt van krijgen en het begrijpen. En hier... het is erger dan een darmaandoening.' 'Dat kan ik je vertellen, je bent een dokter, en over het algemeen begrijp je het. wat is er aan de hand, vertel me wat er met me gebeurt. Maar ze begrijpen niet dat ik zo'n brullende koe ben geworden...' 'Ik moet me op de ochtendconferentie melden, vragen beantwoorden, en ik zweet. mijn gezicht is rood en mijn collega's zijn bijna allemaal mannen. Het is verschrikkelijk gênant en vernederend.” “Familiemensen zeggen dat mijn huis zo verwaarloosd is. Ik kan niet uitleggen dat ik het echt niet kan. Vreselijk moe. Het is niet zo dat ik ziek ben. Ik kan het gewoon niet". “Ik begrijp dat ik met mijn eindeloze tranen om welke reden dan ook de familierelaties verstoort. Wat kan ik uitleggen? Ik schaam me nu al. Dat is waarschijnlijk de reden dat mannen naar jongeren vertrekken.” Collega’s – artsen en psychotherapeuten – doen er ook nog een schepje bovenop. “Je kunt jezelf bij elkaar brengen en jezelf bij elkaar brengen. Wees niet lui, begin met meditatie en autotraining”, werd mij verteld. En ik kon mezelf moeilijk dwingen om 's ochtends mijn haar te kammen en niet voor de spiegel te huilen. Nu geloof ik niet in deze psychotherapie van jou.’ Wantrouwen tegen lijden, beschuldiging van luiheid. Het was niet de psychotherapeut die ze ontmoette. Weliswaar met een diploma. “Ze zegt tegen mij: ‘Kijk, de meeste vrouwen kunnen omgaan met hun emotionele reacties.’ Bij cognitieve gedragstherapie wenden ze zich bijvoorbeeld vaak tot de ervaring van ‘de meerderheid die ermee omgaat’. kan het niet aan waar anderen dat wel kunnen. 'Vroeger reageerde ik normaal op zijn plagerijen,' weet ik. Maar nu ben ik de hele tijd zo beledigd, en ik begin te huilen, en hij zegt nog meer druk.” Een collega werkt al heel lang met een vrouw en denkt dat ze weet hoe ze effectief frustrerend kan zijn, maar ze houdt er geen rekening mee dat er naast positieve persoonlijke veranderingen ook fysiologische veranderingen zullen optreden. , en de cliënt zal moeite hebben met het beheersen van emoties waar het voorheen gemakkelijk was. Ja, ik heb zelf niet zo lang geleden een artikel op een psychologische website gezien met ongeveer de volgende inhoud: “Waarom is iedereen zo bang voor de menopauze, waarom maak je jezelf zo bang lang van tevoren, dit is negatieve zelfprogrammering! Je moet positief denken, mediteren, diep ademhalen. Ik heb geen vervelende menopauze gehad, mijn moeder en mijn tante ook niet! Probeer van het leven te genieten en programmeer jezelf niet voor slechte dingen!" Ja, beste collega's! Het kan heel fijn zijn als het met een specialist en zijn naaste familieleden goed gaat in het leven. Bovendien is het helemaal niet nodig om ernstig ziek te zijn, plotseling overleden familieleden begraven, onderworpen worden aan geweld, enz., om moeilijke situaties te onderkennenbestaan ​​in de levens van anderen. En in de levens van degenen die voor overleg kwamen. Of hij bevindt zich in een pijnlijke situatie en is bang om naar dit consult te komen. En hij komt niet eens om hulp na het lezen van zo'n artikel. Daar legden ze al uit dat ze eerder hadden moeten nadenken. Denk positief. Het zijn negatieve denkers die de menopauze ervaren, evenals kanker, griep en diarree. Ik ben erg boos als ik zo'n onprofessionele, hulpaversie zie. Met alle respect voor positief denken, het is een goede zaak. En meditatie helpt echt. Het zou goed zijn om om te beginnen toe te geven dat er zo'n pijnlijk probleem bestaat als hormonale onbalans. En iemand de schuld geven van welke ziekte dan ook, of het nu kanker, amandelontsteking, hyperthyreoïdie, syfilis of schizofrenie is, is op zijn minst onprofessioneel. Het lijkt mij uiterst belangrijk om te waarschuwen. Omdat het de onafhankelijke, verantwoordelijke, positieve, sterke mensen zijn die de neiging hebben geleidelijke veranderingen in mentaal en fysiek welzijn lange tijd te negeren. Wanneer vermoeidheid zich geleidelijk opstapelt. De helderheid van geest en het observatievermogen nemen geleidelijk af. Op de een of andere manier verdwijnt een volwaardige slaap onopgemerkt. Het is onduidelijk op welk punt een depressieve stemming optreedt. In eerste instantie lijkt het erop dat dit juist door vermoeidheid komt. Er is een gewoonte om ‘depressie te overwinnen’, ‘te volhouden’, ‘te behandelen met je favoriete baan’. Maar het komt ook voor: vroege menopauze boven iemands leeftijd. Geïnduceerde (iatrogene) menopauze als gevolg van een chirurgische of chemotherapiebehandeling. Om de een of andere reden vergeten ze ervoor te waarschuwen. Trouwens, hier is nog een hinderlaag: gecombineerde orale anticonceptiva. Tijdens het gebruik van combinatie-OAC’s treden er regelmatig bloedingen op als gevolg van de cyclische inname van hormonen uit dezelfde pillen. En een vrouw kan het begin van de menopauze echt missen. Ze zal geen verstoringen in haar menstruatiecyclus ervaren. Waar bij het regelmatig innemen van de pillen alles op rolletjes loopt. En allereerst zullen er mentale symptomen optreden: ongemotiveerde vermoeidheid, emotionele labiliteit, verminderde cognitieve functies, anhedonie, enz. En laten we zeggen dat het eindelijk bij me opkwam om me te laten testen op hormonen (bedankt, het internet suggereerde een vriend of een collega). Nu zou het goed zijn om professionele hulp te krijgen. Ja: “De gynaecoloog schreeuwde tegen mij toen ik vroeg naar hormoonsubstitutietherapie. In een duur privécentrum trouwens. “Jullie willen allemaal jong en slank zijn, jullie zijn helemaal gek geworden. Apothekers hebben deze hormonen uitgevonden om te verkopen aan zulke dwazen die alleen maar om uiterlijk geven!” Wat een uitstraling! Ik kan niet rustig slapen, denken, werken of praten. Waarom begrijpt ze dit niet?!” “Ik vroeg de gynaecoloog: “Wat gebeurt er nu, als de eierstokken niet meer werken?” En zij zei tegen mij: “Wat, wat! Nu zul je heel snel oud worden. Wat wil je? Age. "Wat een nachtmerrie, ik huil nu al drie weken 's nachts!" 'Ik gebruik al deze kruidengeneesmiddelen, en ook homeopathie. En het lijkt mij dat het iets beter met mij gaat. Maar niet veel. Hoe weet je hoe lang het zal duren?' maanden, of misschien een jaar of twee.” Ik ben geen gevorderde gynaecoloog-endocrinoloog, en het lijkt erop dat dit in het huidige stadium van de diagnostische ontwikkeling erg moeilijk te voorspellen is. Maar dan is het nodig om ondersteuning te bespreken, zowel psychotherapeutisch als organisatorisch, soms is het nodig om in deze tijd veel in het leven te veranderen. Veel vrouwen kunnen niet eens geloven dat hun slechte emotionele toestand verband houdt met de menopauze. Degenen die zijn begonnen met het nemen van hormoonvervangende medicijnen zijn zeer verrast: "Wauw, ik hou weer van gymnastiek, hardlopen en skiën." “Verrassend genoeg is deze passie voor snoepen in de avond volledig gestopt. Ik heb een groentesalade gegeten en het is prima.” “Ik kijk naar een educatieve video en ik merk daar veel details op die ik twee weken geleden helemaal niet zag, zonder pillen!” De vorige paragraaf is geen reclame voor hormoonsubstitutietherapie. Er zijn veel contra-indicaties en enge bijwerkingen,.