In het najaar van 2016 vier ik een belangrijk jubileum: 25 jaar werk op het gebied van praktische psychologie. Ergens in 1991, tijdens mijn studie aan de Pedagogische Staatsuniversiteit van Moskou. V.I. Lenin, mijn carrière begon als assistent-psycholoog in een particulier psychologisch centrum. Het werk, dat aanvankelijk gepland was als bijbaan voor studenten, werd uiteindelijk het werk van mijn leven. Ter voorbereiding op mijn professionele jubileum besloot ik een boek te maken waarin de meest opmerkelijke situaties zouden worden opgenomen die ik persoonlijk tegenkwam een kwart eeuw van mijn adviespraktijk, of ongeveer wat mijn bezoekers zeiden. Als ze een diepe betekenis hebben of gewoon interessant en informatief lijken, denk ik dat het goed is om het met je te delen. Als je mijn mening deelt met wat je leest, zal ik daar heel blij mee zijn. En onthoud: de feiten zijn volledig reëel, maar alle genoemde steden, de namen van de personages en enkele details van de verhalen zijn om vertrouwelijkheidsredenen veranderd. Er was eens, begin jaren 2000, een getrouwd stel naar mij toe help, laten we ze Alexey en Natalya noemen. Hun enige tienjarige dochter, Evgenia, werd bijna overreden door een onstuimige automobilist in een opgevoerde sportwagen. Met een vreselijk luide directe uitlaatdemper raakte hij het meisje met de bumper van zijn auto vlak bij het zebrapad toen Evgenia de weg overstak van school naar huis. Gelukkig raakte het meisje niet gewond, maar na het incident werd ze doodsbang voor welk voertuig dan ook, kon ze niet alleen thuis blijven, huilde en schreeuwde 's nachts. Alexey en Natalya wendden zich tot mij voor hulp bij haar psychologische revalidatie. Tijdens het gesprek vroeg Evgenia's moeder, Natalya, me hoe ze het probleem van het sparen voor een appartement in aanwezigheid van een verkwistende echtgenoot met een slecht karakter kon oplossen. Ik zal je hierover in detail vertellen. De situatie bleek als volgt. De echtgenoot, Alexey, hoofd van een van de afdelingen van het districtsbestuur, die op dat moment vijfendertig jaar oud was, verdiende goed geld (salaris, plus steekpenningen), maar gaf nog meer uit. Ik bezocht sauna's en restaurants met vrienden, ruilde dure auto's (op krediet), kocht dure kleding, enz. Natuurlijk rechtvaardigt hij dit allemaal tegenover zijn vrouw door het feit dat deze uitgaven worden gedaan in het belang van het gezin als geheel, omdat ze zijn vriendschap met invloedrijke mensen verzekeren. De man beheerde al het geld van het gezin alleen zelf en stond zijn vrouw niet toe het budget te plannen, zonder haar zelfs maar het volledige volume van zijn inkomsten en uitgaven te vertellen. Gelukkig was de man geen alcoholist of gokverslaafde en werd hij niet op bedrog betrapt. Het feit bleef echter bestaan: met het goede inkomen van de man woonde het gezin nog steeds in een groot, maar nog steeds eenkamerappartement, en de man was het niet eens met de geboorte van een tweede kind vanwege het gebrek aan woonruimte. Het huisvestingsprobleem werd niet opgelost vanwege de onmogelijkheid om de nodige fondsen te verzamelen - Alexey vond het juist om van dag tot dag te leven, zonder zichzelf iets te ontzeggen, Natalya, die drieëndertig jaar oud was en in een gewone zaak werkte positie in de culturele sector, zoals de meeste redelijke mensen, vonden meisjes het juist om in de toekomst te leven, en niet in het heden. Ze wilde graag een tweede kind krijgen en was bereid te sparen om haar woonruimte uit te breiden. Helaas verdiende het meisje zelf weinig, en het gezinsleven in dit echtpaar was zo opgebouwd dat de vrouw bang was haar man tegen te spreken. Alexey sloeg zijn vrouw nooit, maar hij werd gemakkelijk boos en kon haar zo veel pijn doen met zijn toon en woorden dat Natalya bang was zijn woede op te wekken. Ze was daar zelfs nog banger voor, vanwege regelmatige conflicten over geld, toen haar man tegen haar schreeuwde: “Waar ben je ontevreden over?! De familie heeft alles! Duur gekleed en geschoeid, niemand lijdt honger! Wij gaan ieder jaar naar het buitenland! Als je niet tevreden bent met je man, ga dan weg, of ik ga zelf weg!”, dan zal de man daadwerkelijk vertrekken. Dit is hoe het gezin leefde, maar de onopgeloste kwestie van huisvesting verdween niet. Na verloop van tijd begon dit het intieme leven van het paar negatief te beïnvloeden. En achter de problemen in intimiteit begon logischerwijs de afkoeling bij het paar, waarna de vrouw dat begon te denkenmijn man heeft iemand anders. Nadat ik de hele situatie had geanalyseerd, werd het mij duidelijk dat Alexey totaal niet op de hoogte was van de prijzen voor voedsel en kleding, energierekeningen, schoolgeld, enz., Terwijl hij zijn vrouw genereus geld gaf voor de lopende uitgaven (dit was het geval). (zijn voor de hand liggende voordeel). De vrijgevigheid van een echtgenoot jegens zijn gezin is niet minder belangrijk dan de deugd van welke andere belangrijke man dan ook. Ik adviseerde Natalya om de prijzen die aan haar echtgenoot werden aangegeven voor al haar aankopen en betalingen systematisch op te drijven, oplopend van twintig tot vijftig. duizend roebel per maand Om over twee tot drie jaar geld te sparen voor een aanbetaling voor een hypotheek op een driekamerappartement. Natalya was het met dit plan eens, maar was erg bang dat als ze een andere bankrekening zou openen of geld zou gaan sparen op haar kaart, haar jaloerse echtgenoot hier achter zou komen (hij overhandigde jaarlijks informatie over inkomen en bezit) en overhaast zou overwegen dat dit was een verraad. Hij denkt misschien dat zijn vrouw aan het sparen is voor haar eigen appartement om hem te kunnen verlaten, of dat hij een rijke minnaar heeft aangenomen die haar wil sponsoren in ruil voor seks. Bij elk van deze opties kan de man haar en het kind verlaten. Toen stelde ik voor om mijn 'spaarpot met een briefje'-techniek te gebruiken. Haar motto is simpel: als je niet weet hoe je jezelf moet redden, weerhoud dan iemand anders niet om te sparen. Als onderdeel van de methodologie adviseerde ik een zeer vriendelijke en verantwoordelijke, maar zeer geïntimideerde vrouw om geld in contanten te sparen en zich te verstoppen op een plek waar haar man het gemakkelijk kan vinden. Zodat wanneer hij ze vindt, de gedachte niet eens bij hem opkomt dat ze voor hem verborgen worden gehouden. Leg tegelijkertijd naast het geld een blad met een maandelijks overzicht van het geld dat bij de thuisbank is gestort (zodat de man begrijpt waar het vandaan komt) en een briefje: “Beste Lesha! Dit geld wordt verzameld uit mijn en uw loon. Ze zijn van ons allebei. Als je boos op me bent omdat ik niet meer op je vertrouw en zelf stiekem ben gaan sparen voor een appartement, dan kun je het voor jezelf meenemen en uitgeven waar je maar wilt. Maar als je van me houdt en me gelooft, laat mij dan sparen voor de aanbetaling, waarna we in gezamenlijk overleg het geïnde bedrag beheren. Met liefde heeft je vrouw dit advies aanvaard ter implementatie. Na een maand samenwerken met mijn dochter, die haar mentale evenwicht had hersteld, heb ik het uitgemaakt met dit stel. Bovendien heb ik een goede relatie opgebouwd met beide echtgenoten. Een jaar is verstreken. Alexey belde me laat in de avond en vroeg me hem te vertellen hoe hij de psychologische klap voor zijn dochter kon verzachten als hij plotseling besloot het gezin te verlaten. Ik dacht eerst dat de man een andere vrouw had. Maar tijdens het gesprek bleek dat hij thuis hetzelfde geld had gevonden dat Natalya uiteindelijk besloot te gaan sparen. Ondanks het briefje beschouwde de man zichzelf nog steeds oprecht beledigd en beledigd. Hij schreeuwde dat zijn vrouw systematisch van hem stal, dus echtscheiding was onvermijdelijk. Nadat ik de man bij mij thuis had uitgenodigd voor een gesprek, vertelde ik hem dat alles wat er was gebeurd een van de plannen was om hun familieprobleem op te lossen dat verband hield met ongepast beheer van de familie. het gezinsbudget. We hebben de geschiedenis van het echtpaar in detail geanalyseerd en kwamen erachter dat de geboorte van een dochter, het huwelijk en de verwerving van een eenkamerappartement in de puurste vorm de verdienste van zijn vrouw zijn, en niet van hem. In al deze gevallen was de toenmalige arme gewone ambtenaar Alexey openlijk bang en toonde hij besluiteloosheid. Hij dacht aan een abortus tijdens zijn eerste zwangerschap, hij stelde de bruiloft uit tot het laatste moment, alle onderhandelingen met de ouders van de echtgenoten over financiële hulp bij de aankoop van een eenkamerappartement werden alleen door Natalya gevoerd. De man vermeed een tweede kind te krijgen en gedroeg zich onmannelijk. Na verloop van tijd werd Alexey niet volwassen, zijn gezinsgedrag verbeterde niet, maar verslechterde alleen maar. Toen hij baas werd, werd zijn ego mateloos opgeblazen, onderdrukte hij zijn vrouw moreel en dwong haar te zwijgen als hij familiezaken besprak. Zo verergerde hij zijn eigen situatie: zonder de problemen van het gezin op te lossen, zonder daarin initiatief te tonen, zonder zijn trouwe en redelijke vrouw toe te staan ​​ze op te lossen, reed Alexey!