Van de auteur: Over de verbeelding als plek voor gedachtevorming en verhalen voor kleuters en gezamenlijke kind-ouder creativiteit Toen ik in een groep van 6-jarige kleuters poppen uitdeelde Van draden geweven aan ouders en hen gevraagd deze aan te kleden, werd aangenomen dat zij dit samen met de kinderen zouden doen, aangezien de demonstratie van de poppen gepaard had moeten gaan met een verhaal over de pop. Maar wat was mijn verrassing dat sommige ouders poppen zonder kinderen aankleedden, waar de kinderen met spijt over spraken. Dit kan om twee redenen worden verklaard: ik heb niet benadrukt dat poppen samen met kinderen moeten worden aangekleed, een andere reden is naar mijn mening. het belang van moeders bij een taak alsof het de jouwe is. Het is net als op de kleuterschool, ze vragen je om een ​​knutselwerkje te maken voor een tentoonstelling, dus de ouders proberen het. Opgemerkt moet worden dat elke ouder de taak creatief benaderde, elke pop is gewoon een heldin uit een sprookje, maar het sprookje zelf is niet uitgevonden, hoewel dit ook een taak was die door de atleetpop werd gecreëerd door het gezamenlijke werk van kinderen en ouders interesse in kinderen, verrijkt hun weinig ervaring, ontwikkelt creativiteit en vormt zelfrespect. De kinderen die deelnamen aan de gezamenlijke creativiteit vertelden met trots dat ze probeerden een typemachine aan te naaien of hun moeder te helpen. Het is heel triest dat de ouders alleen het eerste deel van de taak hoorden: een outfit bedenken en maken voor een pop is dat wat je nodig hebt. Als kind herinnerde geen van de ouders zich een verhaal voor de heldin te schrijven, dus er waren geen verhalen over een skiërpop. En dit is een zeer noodzakelijke ervaring voor een kind. Feit is dat kinderen in de oudere voorschoolse leeftijd moeten worden geleerd korte verhalen te schrijven, sprookjes en verhalen te verzinnen. Dit is een heel belangrijk proces in de ontwikkeling van een kleuter. Vroeger leerden grootmoeders dit door hun kinderen verschillende verhalen te vertellen, nu werken veel grootmoeders en bezoeken ze hun kleinkinderen niet vaak. En kinderen moeten verbale creativiteit leren, omdat... het is verantwoordelijk voor monoloogtoespraak, waarmee we het vermogen van de kleuter bedoelen om op coherente en consistente wijze verslag uit te brengen over feiten of verschijnselen uit de omringende wereld. Monoloogspraak is een denkproces dat een kind opbouwt op basis van zijn eigen ervaringen, observaties, eerder verworven kennis en ontwikkelde verbeeldingskracht. Een ontwikkelde verbeeldingskracht vormt bij een kind het vermogen om: af te wijken van standaardideeën, variabel te denken binnen het kader van één onderwerp, nieuwe beelden en vormen in de verbeelding te creëren, deze te veranderen en aan te vullen. Het is in de verbeelding dat de oudere kleuter leert denken en zijn acties plant Malvina-pop. Dit soort taken onthulde dat het nodig is om volgend jaar de nadruk te leggen op de ontwikkeling van monoloogtoespraken, en ook om ouders duidelijk te maken dat de komende zomer van pas kan komen. als inspiratiebron voor de ontwikkeling van de creatieve verbeeldingskracht van het kind in gezamenlijke verhalen en sprookjes, samen bedacht Assepoester pop Beste ouders, fantaseer, bedenk samen met uw kinderen, en u zult zien hoe uw kind denkt, waar hij over droomt, hoe hij dat doet. besluit in een bepaalde situatie op te treden. Dergelijk werk ontwikkelt niet alleen het kind, maar geeft je ook de mogelijkheid om zijn gedachten en acties te begrijpen. Veel succes!