Van de auteur: Analytische analyse van het concept van verlegenheid en praktische aanbevelingen over hoe ermee om te gaan Het probleem van zelfvertrouwen is behoorlijk relevant en in sommige gevallen bijna van vitaal belang . De ervaring met het werken met verschillende groepen mensen leert dat een vrij aanzienlijk percentage van alle mensen in een of andere mate last heeft van buitensporige twijfel aan zichzelf. Voor sommigen is de kwestie van hun eigen verlegenheid zo belangrijk dat zij het als de oorzaak van veel mislukkingen in het leven beschouwen. Dit wordt vooral relevant wanneer u wordt geconfronteerd met levensveranderende gebeurtenissen, zoals het starten van een eigen gezin of het krijgen van promotie op het werk. Het was niet ongewoon om een ​​beeld te zien waarin een middelmatige student of arbeider merkbaar beter presteerde dan zijn capabelere collega's. Natuurlijk kan een bepaald deel van hun succes worden toegeschreven aan de aanwezigheid van familiebanden of corruptie, maar een groot deel zal nog steeds te wijten zijn aan de persoonlijke factor. Ik stel voor om onze taak te overwegen door twijfel aan zichzelf te koppelen aan verlegenheid. Deze twee verschijnselen zijn zo met elkaar verweven dat ze soms worden geïdentificeerd. Laten we eerst eens kijken naar verlegenheid zelf, wat het is. Het fundamentele werk van de Amerikaanse psycholoog Philip Zimbardo, 'Shyness', is aan dit probleem gewijd, waarin de auteur in een zeer toegankelijke vorm de redenen en manieren uiteenzet om verlegenheid op een bepaalde leeftijd te overwinnen. Het woord 'verlegenheid' zelf kan in twee delen worden verdeeld, en we krijgen - 'achter de muur', dat wil zeggen, het blijkt dat we iemand verlegen noemen die zich voor anderen verbergt, een bepaalde barrière opwerpt, een muur tussen hemzelf en anderen . Wat zorgt ervoor dat deze of gene persoon zich zo gedraagt? Het is duidelijk dat angst, de angst dat anderen een negatief oordeel zullen geven, enige schade kan aanrichten, maar je weet nooit wat de verbeelding teweeg kan brengen. Waar komen deze angsten vandaan, wat is hun aard, hoe objectief zijn ze? Dit zijn de vragen die het vaakst beantwoord moeten worden bij het werken met een specifieke casus. In de overgrote meerderheid van de gevallen zijn deze angsten vergezocht; andere mensen zijn subjectief begiftigd met kwaliteiten en capaciteiten die voor hen niet kenmerkend zijn. Een verlegen persoon lijkt bijvoorbeeld altijd te denken dat anderen meer zelfvertrouwen hebben dan hij, en dat zijn probleem alleen inherent is aan hemzelf. Zo iemand probeert op alle mogelijke manieren zijn verlegenheid te verbergen en streeft ernaar zelfverzekerder over te komen. Met dit alles mist hij echter het hoofdidee dat hij niet alleen zijn problemen voor anderen probeert te verbergen, maar dat anderen op hun beurt ook hun problemen voor hem kunnen verbergen. Zo bleek uit het onderzoek van Zimbardo dat ongeveer 80 procent van de respondenten aangeeft problemen te hebben als gevolg van verlegenheid. Dit suggereert dat als je verlegenheid ervaart bij het communiceren met andere mensen en deze op alle mogelijke manieren probeert te overwinnen, je met een waarschijnlijkheid van 80% kunt zeggen dat de gesprekspartner hetzelfde ervaart en, net als jij, probeert om zijn toestand verbergen. Vergeet dit niet de volgende keer dat u zich zorgen maakt over uw eigen verlegenheid. Over het algemeen is het fenomeen verlegenheid nauw verwant aan een ander psychologisch fenomeen dat bekend staat als ‘Zelfconcept’. In algemene termen wordt 'ik-concept' opgevat als het idee van een persoon over zichzelf, waarbij hij zichzelf in drie hoofdgebieden ziet: een ideale, gewenste staat; actueel, reëel en hoe, volgens een persoon, anderen hem waarnemen. De relatie tussen de eerste en tweede parameter geeft zelfwaardering, dat wil zeggen, het bepaalt hoe iemand zichzelf evalueert. Het is belangrijk om hier te begrijpen dat een groot verschil tussen het gewenste en werkelijke zelfbeeld een laag zelfbeeld bepaalt. Dat wil zeggen, als een persoon, die zichzelf relateert aan het ideaal, een enorm verschil ziet, dan zal zijn mening over zichzelf laag zijn. Daarom is het zo schadelijk om meerdere idealen voor jezelf te creëren, in plaats van één, waarvan de kern niet mode en populisme zal zijn, maar een specifiek persoon met een ideale reeks morele kwaliteiten en het beste karakter.